نشاسته هیدروکسی‌اتیل (hydroxyethyl starch; HES) محصولات مایعی هستند که معمولا در عملکرد بالینی استفاده می‌شوند، با این حال با تاثیرات منفی بر عملکرد کلیه مرتبط بوده‌اند. این مرور، تاثیرات HES را بر عملکرد کلیه در مقایسه با دیگر انواع مایع‌درمانی در بیماران به شدت بدحال بررسی کرد. چهل و دو کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده (11,399 بیمار) که HES را با نوع دیگری از مایع‌درمانی مقایسه کردند، واجد شرایط ورود به این مرور بودند. به‌طور کلی، استفاده از محصولات HES با افزایش 59% در خطر نارسایی کلیه، و 32% افزایش خطر دیالیز همراه بود. هیچ تفاوت معنی‌داری در تاثیر درمان، بسته به جمعیت بیماران مورد مطالعه، نوع محلول HES یا دوز مصرفی مشاهده نشد. با توجه به خطرات احتمالی مرتبط با محصولات HES، باید از مایع‌درمانی‌های جایگزین استفاده کرد.
شواهد موجود نشان می‌دهد که تمام محصولات حاوی HES خطر ابتلا به AKI و RRT را در همه جمعیت‌های بیمار افزایش می‌دهند و حجم مطمئن و بی‌خطر هر محلول HES هنوز مشخص نشده است. در اغلب شرایط بالینی، احتمالا خطرات این محصولات از مزایای آنها بیشتر است و باید از جایگزین‌های درمانی جایگزینی حجم به جای محصولات حاوی HES استفاده شود.
نشاسته هیدروکسی‌اتیل (hydroxyethyl starch; HES) کلوئیدهای (colloid) مصنوعی هستند که معمولا برای احیای مایعات و جایگزینی حجم داخل عروقی استفاده می‌شوند، اما عوارض جانبی بسیار زیادی را بر عملکرد کلیه تحمیل می‌کنند. این یک نسخه به‌روز شده از یک مرور کاکرین است که نخستین‌بار در سال 2010 منتشر شد.
بررسی تاثیرات HES بر عملکرد کلیه در مقایسه با دیگر درمان‌های احیای مایعات در جمعیت‌های مختلف بیماران.
پایگاه ثبت تخصصی گروه کلیه در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL، در کتابخانه کاکرین) ، MEDLINE؛ EMBASE؛ MetaRegister و فهرست منابع مقالات را جست‌وجو کردیم. آخرین جست‌وجو در 19 نوامبر 2012 انجام شد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) و شبه-RCTهایی که در آنها HES با یک مایع‌درمانی جایگزین به منظور پیشگیری یا درمان کاهش حجم داخل عروقی موثر مقایسه شد. پیامدهای اولیه عبارت بودند از درمان جایگزینی کلیه (renal replacement therapy; RRT)، نارسایی کلیوی تعریف‌شده توسط نویسنده و آسیب حاد کلیه (acute kidney injury; AKI) طبق معیارهای RIFLE.
غربالگری، انتخاب، استخراج داده‌ها، و ارزیابی کیفیت هر مقاله بازیابی‌شده توسط دو نویسنده با استفاده از فرم‌های استانداردشده انجام شدند. همه پیامدها با استفاده از نسبت خطر (relative risk; RR) و 95% فواصل اطمینان (95% CI) آنالیز شدند. در صورت ناقص بودن داده‌های منتشرشده، با نویسندگان تماس گرفته شد. پس از آنالیز داده‌ها با مدل اثرات تصادفی (random-effects model)، آنالیز حساسیت (sensitivity) و زیرگروه از پیش برنامه‌ریزی شده انجام شدند.
این مرور شامل 42 مطالعه (11,399 بیمار) از جمله 19 مطالعه از مرور اصیل (2010) و همچنین 23 مطالعه جدید بود. پانزده مطالعه از مرور اولیه حذف شدند (نه مورد به دلیل نگرانی در مورد یکپارچگی داده‌ها، از مقالات پس گرفته شدند و شش مورد فاقد داده‌های کراتینین فردی بیمار برای محاسبه معیارهای RIFLE بودند). به‌طور کلی، افزایش قابل توجهی در نیاز به RRT (RR: 1.31؛ 95% CI؛ 1.16 تا 1.49؛ 19 مطالعه، 9857 بیمار) و تعداد افرادی که دچار نارسایی کلیوی طبق تعریف ارایه‌شده توسط نویسنده شدند (RR: 1.59؛ 95% CI؛ 1.26 تا 2.00؛ 15 مطالعه، 1361 بیمار)، در افراد تحت درمان با HES در مقایسه با افراد تحت درمان با دیگر انواع مایع‌درمانی مشاهده شد. RR برای AKI بر اساس معیارهای RIFLE-F (نارسایی)، افزایش خطر ابتلا به AKI را در افراد تحت درمان با محصولات حاوی HES نیز نشان داد (RR: 1.14؛ 95% CI؛ 1.01 تا 1.30؛ 15 مطالعه، 8402 شرکت‌کننده). خطر برآورده شدن میزان برونده ادراری و کراتینین بر اساس طبقه‌بندی RIFLE-R (خطر) برای تشخیص AKI به نفع درمان‌های حاوی HES، متفاوت بود (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.91 تا 0.99؛ 20 مطالعه، 8769 بیمار). با این حال، با حذف پیامدهای مبتنی بر برونده ادراری RIFLE-R طبق پروتکل مطالعه، جهت خطر AKI دوباره به سمت نوع مایع دیگر متمایل شد، و مقدار RR برای AKI در بیماران تحت درمان با HES معنی‌دار نبود (RR: 1.05؛ 95% CI؛ 0.97 تا 1.14؛ 8445 بیمار). یک تاثیر قوی‌تر برای پیامد RIFLE-I (آسیب) مشاهده شد، مقدار RR برای AKI برابر با 1.22 بود (95% CI؛ 1.08 تا 1.37؛ 8338 بیمار). هیچ تفاوتی میان زیرگروه‌ها در پیامدهای مبتنی بر RRT و RIFLE-F بین بیماران گروه مبتلا به سپسیس در مقایسه با بدون سپسیس، محلول‌های HES با وزن مولکولی (molecular weight; MW) و درجه جایگزینی (degree of substitution; DS) بالا در مقایسه با MW پائین و DS (200 کیلودالتون و بیشتر و DS بیشتر از 0.4 در مقایسه با 130 کیلودالتون و DS برابر با 0.4) ، یا درمان با دوز بالا در مقایسه با دوز پائین (یعنی 2 لیتر و بیشتر در مقایسه با کمتر از 2 لیتر) مشاهده نشد. فقط برای پیامدهای مبتنی بر RIFLE-R و RIFLE-I میان زیرگروه‌های سپسیس در مقایسه با بدون سپسیس تفاوت‌هایی دیده شد که ممکن است منعکس‌کننده پاسخ کلیوی متفاوت به احیای مایعات در AKI پیش-کلیوی در مقایسه با AKI مرتبط با سپسیس باشد. به‌طور کلی، کیفیت روش‌شناسی (methodology) مطالعات مناسب بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.