71 مطالعه را وارد کردیم، که در آنها 4211 شرکت‌کننده تصادفی‌سازی شده بودند.

اکثر مطالعات کوچک بودند (میانه (median) 31 شرکت‌کننده)، مطالعات شامل شرکت‌کنندگانی از هر دو جنس با میانگین سنی 20 تا 30 سال بودند که آکنه خفیف تا متوسط داشتند. مداخلات نوری عمدتا در دوز، ماده فعال استفاده شده در درمان فوتودینامیک (photodynamic therapy; PDT)، طول موج متفاوت بودند، مداخلات نوری در مداخلات مقایسه کننده (دارونما (placebo)، مداخلات نوری دیگر یا درمان‌های موضعی گوناگون و شایع‌ترین آن عدم درمان بود) نیز با یکدیگر متفاوت بودند. تعداد جلسات از یک تا 112 جلسه متغیر بود (به طور شایع دو تا چهار جلسه). فراوانی استفاده از نوردرمانی از دو بار در روز تا یک بار در ماه متفاوت بود.

سوگیری (bias) عملکرد و انتخاب در اکثر مطالعات نامشخص بود. سوگیری تشخیص در اکثر مطالعات برای پیامدهای وابسته به ارزیابی شرکت‌کنندگان، نامشخص و برای پیامدهای وابسته به ارزیابی بررسی‌کنندگان پائین بود. سوگیری گزارش‌دهی و سوگیری ریزش نمونه (attrition) در بیش از نیمی از مطالعات پائین و در باقی مطالعات نامشخص یا بالا بود. دو سوم مطالعات اسپانسر صنعتی داشتند؛ نویسندگان مطالعه یا تضاد منافع را گزارش کرده بودند یا اطلاعاتی اعلام نشده بود، بنابراین ارزیابی ما در معرض خطر سوگیری نامشخص است.

مقایسه بیشتر مداخلات از نظر نخستین پیامد اولیه، یعنی «ارزیابی کلی شرکت‌کنندگان از بهبودی‌شان» امکان‌پذیر نبود، دلیل آن، تغییر در مداخلات و روش اندازه‌گیری پیامدهای مطالعات بود. تخمین اثرگذاری را ترکیب نکردیم؛ اما کیفیت شواهد برای مقایسه کننده‌های PDT، دارونما، عدم درمان، درمان موضعی یا دیگر مقایسه کننده‌ها برای این پیامد بسیار پائین بود. یک مطالعه با 266 شرکت‌کننده که آکنه متوسط تا شدید داشتند، بین آمینولولنیک اسید (aminolevulinic acid; ALA)؛ 20% و فعال شده با نور آبی (ALA-PDT)، در برابر حاملی با نور آبی (vehicle plus blue light) تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را از نظر اثربخشی نشان داد (خطر نسبی (RR): 0.87؛ 95% CI؛ 0.72 تا 1.04؛ شواهد با کیفیت پائین). یک مطالعه (n = 180) با مقایسه غلظت‌های مختلف آمینولولنیک اسید فعال شده با نور قرمز (ALA-PDT) این نتایج را نشان داد: ALA معادل 20% موثرتر از ALA معادل 15% نیست (RR: 1.05؛ 95% CI؛ 0.96 تا 1.15) اما از ALA معادل 10% (RR: 22.1؛ 95% CI؛ 1.05 تا 1.42) و 5% (RR: 1.47؛ 95% CI؛ 1.19 تا 1.81) بهتر است. تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مثبت بیشتر (number needed to treat for an additional beneficial outcome; NNTB): 6؛ (95% CI؛ 3 تا 19) و 4؛ (95% CI؛ 2 تا 6) به ترتیب برای ALA، برابر 20% در مقایسه با ALA برابر 10% و 5% بود.

برای دومین پیامد اولیه یعنی «تغییرات در تعداد ضایعات با ارزیابی بررسی‌کنندگان»، سه RCT را ترکیب کردیم، این سه کارآزمایی شامل 360 شرکت‌کننده با آکنه متوسط تا شدید بودند، در این مطالعات متیل آمینولولینات (methyl aminolevulinate; MAL)-PDT (همراه با نور قرمز) با کرم دارونما مقایسه شده بود و تفاوتی در این موارد یا یکدیگر نداشتند: تغییر در ضایعات التهابی (inflamed lesions; ILs) (تفاوت میانگین (MD): 2.85-؛ 95% CI؛ 7.51- تا 1.81)، درصد تغییر در ILها (MD: -10.09؛ 95% CI؛ 20.25- تا 0.06)، تغییر در ضایعات غیر-التهابی (non-inflamed lesions; NILs)؛ (MD: -2.01؛ 95% CI؛ 7.07- تا 3.05) یا درصد تغییر در NILها (MD: -8.09؛ 95% CI؛ 21.51- تا 5.32). کیفیت شواهد را برای این پیامدها متوسط ارزیابی کردیم و این بدان معنا است که هیچ تفاوت بالینی یا تفاوت بالینی کمی بین این دو مداخله برای تعداد ضایعات وجود دارد.

مطالعاتی که تاثیرات مداخلات دیگر را مقایسه کرده بودند، ناسازگار بودند یا تعداد نمونه کم و خطر سوگیری بالا داشتند. برای نتایج کارآزمایی‌های باقی مانده فقط سنتز روایت‌گونه (narrative) انجام دادیم، دلیل آن، تغییرات زیاد در بسیاری از جنبه‌های مطالعه، گزارش‌دهی ضعیف و عدم موفقیت در به دست آوردن داده‌های ضروری بود. در چند مطالعه نور زرد با دارونما یا عدم درمان، نور مادون قرمز با عدم درمان، ساسپنشن میکروپارتیکل‌های طلایی (gold microparticle suspension) با حامل (vehicle) و کلیندامایسین (clindamycin)/بنزوئیل پروکساید (benzoyl peroxide) ترکیب شده با لیزر رنگی پالسی (pulsed dye laser)، با کلیندامایسین/بنزوئیل پروکساید به تنهایی مقایسه شده بود. چند مطالعه دیگر نیز وجود دارد که در آنها MAL-PDT با نور تنها، یا با آداپالن (adapalene) مقایسه شده بود یا MAL-PDT ترکیب شده با لیزر رنگی پالسی، با لیزر رنگی پالسی تنها مقایسه شده بود. هیچ یک از این مطالعات تاثیرات معنادار بالینی را نشان ندادند.

سومین پیامد اولیه ما «عوارض جانبی شدید با ارزیابی بررسی‌کنندگان» بود. اکثر مطالعات عوارض جانبی را گزارش کردند، به اندازه کافی گزارش‌های مربوط به اسکار وجود ندارد، تاول فقط در مطالعاتی گزارش شد که نور پالسی شدید، نور مادون قرمز و درمان‌های فوتودینامیک را بررسی کرده بودند. کیفیت شواهد را بسیار پائین ارزیابی کردیم و این بدان معنا است که ما درباره عوارض جانبی نوردرمانی نامطمئن هستیم.

اگرچه نقطه پایانی (endpoint) اولیه ما پیامدهای طولانی‌مدت بود، در کمتر از نیمی از مطالعات، ارزیابی بعد از هشت هفته پس از درمان نهایی انجام شد. فقط چند مطالعه پیامدها را بیش از سه ماه پس از درمان نهایی، ارزیابی کردند، ارزیابی‌های طولانی مدت عمدتا در این مرور گنجانده نشده بود.