این مرور نشان داد که دیکلوفناک پتاسیم خوراکی با دوز 50 میلی‌گرم یک درمان موثر برای سردرد میگرنی بوده، و در نیمی از افراد تحت درمان (55%) درد متوسط تا شدید را به درد خفیف در عرض دو ساعت تقلیل داده، وضعیت بدون درد در یک نفر از هر پنج بیمار (22%) در عرض دو ساعت قابل دستیابی است، و در تقریبا همان تعداد (19%) وضعیت بدون درد تا 24 ساعت پایدار باقی می‌ماند. عوارض جانبی عمدتا خود محدود-شونده و با شدت خفیف یا متوسط بودند، و در کوتاه-مدت تفاوت معنی‌داری با دارونما نداشتند. اگرچه دیکلوفناک پیامدهای خوبی برای برخی از افراد داشت، تقریبا نیمی از آنها به تسکین کافی درد در عرض دو ساعت دست نیافتند، و از هر پنج مورد یک بیمار بدون درد شد. مشخص نیست که دوز 100 میلی‌گرم پیامدهای خوبی برای افراد بیشتری دارد یا خیر. برای کسانی که به پاسخ‌های کافی درمانی دست نمی‌یابند، تجویز درمان متفاوتی مورد نیاز است.
هیچ اطلاعاتی در مورد فرمولاسیون‌های مختلف دیکلوفناک (به عنوان مثال شیاف) در درمان سردردهای میگرنی حاد وجود نداشت.
دیکلوفناک پتاسیم خوراکی با دوز 50 میلی‌گرم یک درمان موثر برای میگرن حاد است، که باعث تسکین درد و نشانه‌های مرتبط با آن می‌شود، اگرچه فقط تعداد کمی از بیماران به پاسخ‌های بدون درد دست یافتند. عوارض جانبی عمدتا خفیف و گذرا بودند، و نرخ بروز آنها مشابه دارونما گزارش شد.
این مرور به‌روزرسانی مطالعه قبلی منتشر شده در شماره 2، 2012 (Derry 2012a) است. میگرن یک وضعیت شایع، ناتوان‌کننده بوده و باری (burden) است بر دوش فرد بیمار، سیستم خدمات سلامت و جامعه. بسیاری از بیماران تصمیم می‌گیرند به دنبال کمک تخصصی نباشند یا نمی‌توانند این کار را انجام دهند و به مصرف آنالژزیک‌های غیر-نسخه‌ای (over-the-counter; OTC) بسنده می‌کنند. دیکلوفناک یک آنالژزیک شناخته شده بوده، و فرمولاسیون‌های جدید آن با استفاده از نمک‌های پتاسیم یا اپولامین (epolamine)، که می‌توانند در آب حل شوند، برای جذب سریع ساخته شده‌اند، که ممکن است در درمان میگرن حاد مفید باشند. درمان هم‌زمان با داروهای ضد-تهوع باید به کاهش حالت تهوع و استفراغ که معمولا با سردردهای میگرنی همراه هستند، کمک کند.
تعیین اثربخشی و تحمل‌پذیری دیکلوفناک، به‌تنهایی یا در ترکیب با یک داروی ضد-تهوع، در مقایسه با دارونما (placebo) و دیگر مداخلات فعال در درمان سردردهای حاد میگرنی در بزرگسالان.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ Oxford Pain Relief Database؛ ClinicalTrials.gov و فهرست منابع مطالعات را تا 27 سپتامبر 2011 برای انجام مرور اصیل و تا 15 فوریه 2013 برای به‌روز کردن آن، جست‌وجو کردیم.
مطالعات تصادفی‌سازی شده، دوسو-کور، کنترل شده با دارونما یا مطالعات کنترل شده با درمان فعال، یا هر دو، را با استفاده از مصرف خود-تجویزی دیکلوفناک برای درمان یک اپیزود از سردرد میگرنی، با حداقل 10 شرکت‌کننده به ازای هر بازوی درمان، وارد کردیم.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم ارزیابی کیفیت کارآزمایی و استخراج داده‌ها را انجام دادند. برای محاسبه نسبت خطر (relative risk) (یا خطر نسبی (RR)) و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان تا رسیدن به یک مزیت (NNT) یا آسیب (NNH) در مقایسه با دارونما یا یک درمان فعال دیگر، از تعداد شرکت‌کنندگانی استفاده کردیم که به هر پیامد دست یافتند.
پنج مطالعه (1356 شرکت‌کننده، 2711 حمله میگرن) دیکلوفناک خوراکی را با دارونما، و یک مطالعه نیز آن را با سوماتریپتان (sumatriptan) مقایسه کرد؛ هیچ کدام دیکلوفناک را با یک داروی خود-تجویزی ضد-تهوع ترکیب نکردند. چهار مطالعه حملات میگرن را با تک-دوز از داروها درمان کردند، و دو مطالعه مصرف دوز دوم اختیاری را برای موارد پاسخ ناکافی به دوز نخست، مجاز دانستند. فقط دو مطالعه، با سه بازوی درمانی فعال، داده‌هایی را برای تجزیهوتحلیل تجمعی از پیامدهای اولیه ارائه کردند. برای دوزهای تکی از دیکلوفناک پتاسیم 50 میلی‌گرم در مقابل دارونما (دو مطالعه)، NNTها به ترتیب 8.9، 6.2 و 9.5 به ترتیب برای وضعیت بدون درد در دو ساعت، تسکین سردرد در دو ساعت، و پاسخ‌های بدون درد در 24 ساعت گزارش شدند.
تعداد مشابهی از شرکت‌کنندگان با دیکلوفناک و دارونما دچار عوارض جانبی شدند، که عمدتا خفیف و گذرا بودند.
داده‌های کافی برای ارزیابی دیگر دوزهای خوراکی دیکلوفناک، یا برای مقایسه فرمول‌های مختلف یا دوزهای متفاوت آن وجود نداشت؛ فقط یک مطالعه دیکلوفناک خوراکی را با یک مقایسه‌کننده فعال (سوماتریپتان خوراکی 100 میلی‌گرم) مقایسه کرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.