عفونتهای مجاری ادراری (urinary tract infection; UTI) یک عفونت شایع میان زنان است، به‌طوری که اکثر زنان حداقل یک بار در طول زندگی خود به عفونت ادراری مبتلا شده‌اند. پیلونفریت (pyelonephritis)، یک UTI که دستگاه ادراری فوقانی و کلیه‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد، یکی از شایع‌ترین شرایطی است که نیاز به بستری شدن در بیمارستان میان زنان باردار دارد. به‌طور کلی، برای تشخیص و متناسب کردن آنتی‌بیوتیک درمانی لازم با نیازهای بیمار، هم نمونه ادرار و هم نمونه خون گرفته می‌شوند. برخی از موارد شدید پیلونفریت نیاز به بستری شدن در بیمارستان و تجویز داخل وریدی آنتی‌بیوتیک دارند. چندین مطالعه قبلی گزارش کرده‌اند که حذف آزمایش خون یا نمونه‌های «کشت خون» و استفاده از نمونه‌های ادرار در مدیریت این عارضه می‌تواند به همان اندازه روش فعلی که در آن نمونه‌های ادرار و خون آنالیز می‌شوند، بی‌خطر و موثر باشد. تحقیقات قبلی همچنین نشان داده‌اند که نمونه‌های ادرار، نمونه‌های خون را اضافی نشان می‌دهند، زیرا نمونه‌های خون ارزش بالینی بیشتری برای مدیریت پیلونفریت ندارند. آزمایش فقط نمونه‌های ادرار نیز می‌تواند به‌طور قابل توجهی در هزینه‌ها صرفه‌جویی کند.
هدف این مرور بررسی اثربخشی انجام کشت خون معمول در مدیریت پیلونفریت در بارداری است. با این حال، هیچ داده‌ای را از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده به منظور بررسی اثربخشی کشت‌های معمول خون در مدیریت این بیماری در زنان باردار شناسایی نکردیم. برای ارزیابی اثربخشی مدیریت پیلونفریت در زنان باردار با یا بدون نمونه‌های کشت خون، همچنین به منظور بررسی پیامدهای نامطلوب احتمالی و مقرون‌به‌صرفه بودن بالقوه حذف کشت‌های خون از روند درمان، انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
برای ارزیابی پیامدها در مدیریت پیلونفریت در بارداری با یا بدون انجام کشت خون، هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای در مقیاس بزرگ وجود ندارد. برای ارزیابی اثربخشی مدیریت بالینی پیلونفریت در زنان باردار با یا بدون انجام کشت خون، و ارزیابی هرگونه پیامد نامطلوب، همچنین مقرون به صرفه بودن حذف کشت‌های خون از درمان، انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده مورد نیاز است.
پیلونفریت (pyelonephritis) نوعی عفونت مجاری ادراری (urinary tract infection; UTI) است که دستگاه ادراری فوقانی و کلیه‌ها را درگیر می‌کند، و یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها برای بستری شدن در بیمارستان میان زنان باردار، به عللی غیر از زایمان، است. نمونه‌های ادرار و خون به عنوان بخشی از روند تشخیص و مدیریت بالینی این بیماری برای کشت، گرفته شده و استفاده می‌شوند. پیلونفریت حاد نیاز به بستری شدن در بیمارستان با تجویز داخل وریدی عوامل ضدمیکروبی دارد. چندین مطالعه، با ذکر هزینه و این سوال که انجام آزمایش خون اضافی است یا خیر، لزوم انجام کشت خون را علاوه بر کشت ادرار مورد تردید قرار داده‌اند. زنان باردار مبتلا به باکتریمی نیاز به تغییر در درمان تجربی اولیه بر اساس نتایج کشت خون دارند. با این حال، این موارد رایج نیستند، و تقریبا 15% تا 20% موارد را تشکیل می‌دهند. مشخص نیست که انجام کشت خون برای مدیریت موثر این وضعیت ضروری است یا خیر.
ارزیابی اثربخشی کشت‌های خون معمول برای بهبود پیامدهای سلامت در مدیریت بالینی پیلونفریت در زنان باردار.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین را، بدون محدودیت در زبان یا تاریخ انتشار، جست‌وجو کردیم (31 دسامبر 2014).
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs)و کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی شده برای مقایسه پیامدها میان زنان باردار مبتلا به پیلونفریت که درمان اولیه را با یا بدون انجام کشت خون دریافت کردند. کارآزمایی‌های خوشه‌ای-تصادفی‌سازی شده (cluster-randomised) برای ورود واجد شرایط بودند اما هیچ موردی از این نوع شناسایی نشد. کارآزمایی‌های بالینی که از طراحی متقاطع (cross-over) استفاده کردند، برای ورود به این مرور واجد شرایط نبودند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم گزارش یک کارآزمایی را برای ورود ارزیابی کردند.
یک گزارش کارآزمایی را شناسایی کردیم اما این مورد کنار گذاشته شد. هیچ کارآزمایی بالینی معیارهای ورود را به این مرور نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.