ما 28 کارآزمایی را، شامل 17 RCT؛ 5 Q-RCT، و 6 مطالعه ITS، وارد کردیم. بیشتر آن‌ها (21/28) در آمریکا، و 19 مورد در محیط دانشگاهی انجام شدند، که 14 مطالعه عمدتا دانشجویان یا کارمندان دانشگاه را وارد کردند. بیشتر کارآزمایی‌ها (20/28) تاثیر برچسب‌های ارزش غذایی محصولات را در منوها یا تابلوهای منو، یا در کنار فهرستی از مواد غذایی و نوشیدنی‌هایی که شرکت‌کنندگان می‌توانستند از میان آن‌ها انتخاب کنند، ارزیابی کردند. در هشت کارآزمایی شرکت‌کنندگان فقط یک گزینه برچسب خوراکی یا نوشیدنی (حضور برچسب ارزش غذایی محصول روی بوفه یا بسته‌بندی آن، در مجاورت غذا یا روی تابلوی نمایش) را در اختیار داشتند، و مقدار مصرف مواد غذایی اندازه‌گیری شد. اغلب (12/28) برچسب‌های غذایی ارزیابی شده، اطلاعات انرژی (یعنی کالری) بودند.

یازده کارآزمایی تاثیر برچسب‌های ارزش غذایی محصولات را بر خرید گزینه‌های غذایی یا نوشیدنی‌ها در دنیای واقعی، از جمله خرید از ماشین‌های فروش مواد غذایی (یک RCT خوشه‌ای)، سوپر مارکت‌ها (یک ITS)، یا رستوران‌ها، کافه‌تریاها، یا کافی‌شاپ‌ها (سه RCT، یک Q-RCT و پنج ITS)، ارزیابی کردند. یافته‌های به دست آمده از ماشین‌های فروش مواد غذایی و سوپرمارکت‌ها غیر-قابل تفسیر بوده، و کیفیت بسیار پائینی داشتند. یک متاآنالیز از سه RCT، که همه آن‌ها برچسب‌های انرژی را بر منوها در رستوران‌ها بررسی کردند، کاهش آماری قابل توجهی را، برابر با 47 کیلوکالری، در میزان انرژی مصرفی نشان دادند (MD؛ 46.72- کیلوکالری؛ 95% CI؛ 78.35- تا 15.10-؛ N = 1877). با در نظر گرفتن میانگین 600 کیلوکالری برای هر وعده غذایی، استفاده از برچسب‌های انرژی غذایی روی منوها تا 7.8% از میزان انرژی دریافتی را در هر وعده غذایی کاهش داد (95% CI؛ 2.5% تا 13.1%). سطح کیفیت شواهد در این سه مطالعه پائین بود، بنابراین اعتماد ما به این برآورد تاثیر محدود بوده و ممکن است با انجام مطالعات بیشتر تغییر کند. از میان شش کارآزمایی باقی‌ مانده، فقط دو مورد از آن‌ها (که هر دو ITS بوده و تاثیر برچسب انرژی را روی منوها یا تابلوهای منو در کافی‌شاپ‌ها یا کافه‌تریاها بررسی کردند)، همراه با خطر سوگیری پائینی بوده، و نتایج آن‌ها متاآنالیز را پشتیبانی کردند. نتایج چهار کارآزمایی دیگر که در رستوران‌ها، کافه‌تریاها (2 مطالعه) یا کافی‌شاپ‌ انجام شدند، به‌طور شفافی گزارش نشده و خطر سوگیری بالایی داشتند.

هفده مطالعه تاثیر استفاده از برچسب‌های ارزش غذایی محصولات را بر میزان مصرف در محیط‌ها یا سناریوهای ساختگی بررسی کردند (که از این پس کارآزمایی‌های آزمایشگاهی نامیده می‌شوند). از این میان، هشت مورد (همه RCT) تاثیر برچسب‌ها را روی منوها یا قرار دادن آنها را روی طیفی از گزینه‌های غذایی ارزیابی کردند. متاآنالیز این مطالعات کاهشی را در میزان مصرف انرژی در یک وعده غذایی به‌طور قطعی نشان نداد (MD؛ 50- کیلوکالری؛ 95% CI؛ 104.41- تا 3.88؛ N = 1705). سطح کیفیت شواهد در این کارآزمایی‌ها پائین بود، بنابراین اعتماد ما به برآورد اثر محدود بوده و ممکن است با انجام مطالعات بیشتر تغییر کند.

شش مطالعه آزمایشگاهی (چهار RCT و دو Q-RCT) تاثیر برچسب‌های ارزش غذایی محصولات را بر میانگین مصرف انرژی در فقط یک گزینه خوراکی یا نوشیدنی (مانند شکلات، ماکارونی یا یک نوشیدنی بدون الکل) در یک وعده غذایی یا میان‌-وعده بررسی کردند. متاآنالیز این کارآزمایی‌ها اختلاف آماری معناداری را در میزان انرژی مصرفی (کیلوکالری) نشان نداد (SMD: 0.05؛ 95% CI؛ 0.17- تا 0.27؛ N = 732). با این حال ، فواصل اطمینان گسترده بودند، که نشان دهنده عدم اطمینان در اندازه واقعی تاثیرگذاری مداخله است. سطح کیفیت شواهد در این کارآزمایی‌ها پائین بود، بنابراین اعتماد ما به برآورد اثر محدود بوده و ممکن است با انجام مطالعات بیشتر تغییر کند.

هیچ شواهدی وجود نداشت که برچسب‌های ارزش غذایی محصولات تاثیر ناخواسته‌ای بر افزایش انرژی خریداری یا مصرف شده داشته باشند. شواهد غیر-مستقیمی از پنج مطالعه آزمایشگاهی به دست آمد که در آن‌ها برچسب‌گذاری غلط بر محتوای یک ماده مغذی تکی (یعنی نشان دادن مواد غذایی پر-انرژی به عنوان مواد کم-انرژی یا کم-چربی) در طول یک وعده غذایی یا میان-وعده انجام شد. متاآنالیز یافته‌های این کارآزمایی‌ها تفاوت معنی‌داری را در افزایش میزان انرژی مصرفی، بر حسب کیلوکالری، نشان نداد (SMD: 0.19؛ 95% CI؛ 0.14- تا 0.51؛ N= 718). میزان کم تاثیر مداخله و فواصل اطمینان وسیع، نشان دهنده عدم قطعیت در اندازه تاثیرگذاری نتایج بود. سطح کیفیت شواهد این کارآزمایی‌ها بسیار پائین بود، به همین جهت اطمینان بسیار کمی به برآورد اثر این کارآزمایی‌ها داریم.