میگرن یک وضعیت پیچیده با انواع مختلفی از نشانه‌ها است. برای بسیاری از افراد، ویژگی اصلی این بیماری سردرد دردناک است. نشانه‌های دیگر شامل احساس بیماری، استفراغ، اختلال و تاری دید و حساسیت به نور، صدا و بو است.
از داروهای غیراستروئیدی ضدالتهابی (NSAIDs) برای درمان سردردهای میگرنی استفاده می‌شود. یکی از این NSAIDها، ناپروکسن (naproxen) است. در 22 می 2013، ما به دنبال کارآزمایی‌های بالینی بودیم که از ناپروکسن برای درمان سردرد میگرنی استفاده کردند. ما شش مطالعه را با کیفیت خوب و دربرگیرنده حدود 2700 نفر پیدا کردیم.
ناپروکسن برای تسکین سردردهای میگرنی در بزرگسالان مؤثرتر از دارونما (placebo) بود، اما فقط در موارد ضعیف میگرن. در افرادی که سردرد میگرنی با شدت متوسط تا شدید داشتند، حدود 2 نفر از هر 10 نفر (17%) که با ناپروکسن درمان شدند، در دو ساعت بدون درد شدند. با این حال، حدود 1 نفر در هر 10 نفر (8%) که با دارونما درمان شدند، در دو ساعت بدون درد شدند. تقریبا 5 نفر در هر 10 نفر که با ناپروکسن درمان شدند و 3 نفر در هر 10 نفر که دارونما دریافت کردند، مقداری بهبودی در سردرد پیدا کردند. ناپروکسن به اندازه برخی داروهای دیگر مانند ایبوپروفن یا سوماتریپتان (sumatriptan) موثر نیست. سرگیجه، احساس سوزن سوزن شدن (پاراستزی)، خواب‌آلودگی (somnolence)، حالت تهوع، سوء‌هاضمه (dyspepsia)، خشکی دهان و ناراحتی گوارشی با دوز 825 میلی‌گرم از آن گزارش شده است. این تأثیرات معمولا شدت خفیف تا متوسط داشته و به ندرت منجر به خروج بیماران از مطالعات شدند.
ناپروکسن در دوزهای 500 میلی‌گرم یا 825 میلی‌گرم، که در مطالعاتی استفاده شدند که پیدا کردیم، داروی خوبی برای درمان میگرن نیست.
از نظر آماری، ناپروکسن نسبت به دارونما در درمان میگرن حاد برتر است، اما NNT معادل 11 برای پاسخ بدون درد در دو ساعت نشان می‌دهد که این یک درمان بالینی مفید نیست. مرورهای کاکرین که به بررسی دیگر داروهای مسکن رایج برای میگرن حاد پرداخته‌اند، نتایج بهتر (پایین‌تر) NNT را برای پیامد مشابه گزارش کرد‌ه‌اند. ناپروکسن به عنوان یک داروی ضددرد تنها در درمان میگرن حاد، از نظر بالینی مفید نیست، زیرا در کمتر از 2 نفر از هر 10 نفر موثر است.
میگرن یک وضعیت شایع، ناتوان‌کننده بوده و بار (burden) برای فرد، خدمات سلامت و جامعه به حساب می‌آید. بسیاری از مبتلایان تصمیم می‌گیرند به دنبال کمک حرفه‌ای نباشند یا نمی‌توانند این کار را انجام دهند و به مسکن‌های بدون نیاز به نسخه (over-the-counter) اعتماد می‌کنند. ناپروکسن (naproxen) یک داروی غیراستروئیدی ضدالتهابی (NSAID) است؛ اثربخشی آن در میگرن حاد با مرورهای سیستماتیک اثبات نشده است. درمان همزمان با داروهای ضدتهوع باید به کاهش حالت تهوع و استفراغ که معمولا با سردردهای میگرنی همراه است، کمک کند.
تعیین اثربخشی و تحمل‌پذیری ناپروکسن، به تنهایی یا در ترکیب با یک داروی ضدتهوع، در مقایسه با دارونما (placebo) و دیگر مداخلات فعال در درمان سردردهای حاد میگرنی در بزرگسالان.
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) در کتابخانه کاکرین؛ MEDLINE؛ Embase؛ و بانک اطلاعاتی تسکین درد آكسفورد؛ به‌همراه دو بانک اطلاعاتی آنلاین (www.gsk-clinicalstudyregister.com و www.clinicaltrials.gov) و فهرست منابع را برای یافتن مطالعات تا 22 می 2013 جست‌وجو کردیم.
ما مطالعات تصادفی‌سازی شده، دوسو-کور، کنترل شده با دارونما یا فعال را، با حداقل 10 شرکت‌کننده در هر بازوی درمانی وارد کردیم، که از ناپروکسن به‌تنهایی یا با داروی ضدتهوع برای درمان اپیزود سردرد میگرنی استفاده کردند.
دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل کیفیت کارآزمایی‌ها را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. ما از تعداد شرکت‌کنندگانی که به هر پیامد دست یافتند، برای محاسبه خطر نسبی و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (NNT) یا آسیب (NNH) در مقایسه با دارونما یا یک درمان فعال دیگر استفاده کردیم.
ما شش مطالعه را وارد کردیم که از ناپروکسن 275 میلی‌گرم، 500 میلی‌گرم یا 825 میلی‌گرم برای درمان حملات درد با شدت متوسط یا شدید استفاده کردند. در مجموع، 1241 شرکت‌کننده با ناپروکسن (275 میلی‌گرم تا 825 میلی‌گرم)، 229 بیمار با سوماتریپتان (sumatriptan)؛ 50 میلی‌گرمی، 173 نفر با ناراتریپتان (naratriptan)؛ 2.5 میلی‌گرمی و 1092 با دارونما درمان شدند. هیچ مطالعه‌ای ناپروکسن را با داروی ضدتهوع ترکیب نکرد. مطالعاتی که از ناپروکسن 275 میلی‌گرمی استفاده کردند، هیچ داده قابل استفاده‌ای را برای تجزیهوتحلیل ارائه ندادند.
برای پاسخ بدون درد و تسکین سردرد، ناپروکسن (500 میلی‌گرم و 825 میلی‌گرم) از دارونما بهتر بود. در دو ساعت، NNT برای پاسخ بدون درد معادل 11 (95% CI؛ 8.7 تا 17) (17 درصد پاسخ با ناپروکسن، 8 درصد با دارونما؛ خطر نسبی: 2.0 (1.6 تا 2.6)، کیفیت متوسط) و برای تسکین سردرد معادل 6.0 (4.8 تا 7.9) (45% پاسخ با ناپروکسن، 29% با دارونما؛ خطر نسبی: 1.6 (1.4 تا 1.8)، کیفیت متوسط) بود. NNT برای پاسخ بدون درد پایدار طی 24 ساعت پس از دوز، 19 (13 تا 34) (12% پاسخ با ناپروکسن، 6.7% با دارونما) و برای تسکین سردرد پایدار طی 24 ساعت پس از دوز، 8.3 (6.4 تا 12) (پاسخ 30% با ناپروکسن، 18% با دارونما) گزارش شد. تجزیهوتحلیل داده‌های مربوط به فقط دوز کمتر 500 میلی‌گرمی ناپروکسن نتایج را به‌طور قابل توجهی تغییر نداد. عوارض جانبی، که عمدتا از نظر شدت خفیف یا متوسط بوده و به ندرت منجر به خروج بیماران از مطالعه شد، با ناپروکسن در مقایسه با دارونما، هنگامی که دوزهای 500 میلی‌گرم و 825 میلی‌گرم ناپروکسن با هم در نظر گرفته شدند، شایع‌تر بود، اما وقتی دوز 500 میلی‌گرمی آن به‌تنهایی آنالیز شد، اینگونه نبود.
داده‌های کافی برای تجزیهوتحلیل ناپروکسن در مقایسه با سوماتریپتان وجود نداشت، و هیچ داده‌ای برای تجزیهوتحلیل ناپروکسن در مقایسه با ناراتریپتان مناسب نبود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.