در هموفیلی و دیگر اختلالات خونریزیدهنده ارثی، خون به درستی لخته نمی‌شود، که می‌تواند به خونریزی بیش از حد بی‌انجامد. این امر به ویژه در طول جراحی، زمانی که خطر خونریزی به نوع و شدت اختلال لخته شدن خون و نوع جراحی بستگی دارد، بسیار مهم است. بنابراین، در حین و پس از جراحی، این افراد باید تحت درمان قرار گیرند تا توانایی لخته شدن خون آنها بهبود یابد و از خونریزی پیشگیری شود. کنسانتره‌های فاکتور انعقادی (در صورت موجود بودن و مناسب بودن در افرادی که پروتئین‌های لخته‌کننده خاص را ندارند) یا دیگر داروهای غیراختصاصی برای لخته شدن، یا ترکیبی از هر دو، تجویز می‌شوند. مشخص نیست که دوز مطلوب یا طول دوره درمان یا روش تجویز این درمان‌ها در این شرایط چیست.
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای را جست‌وجو کردیم که اثربخشی (مرگ‌ومیر، هدررفت خون، نیاز به مداخله مجدد، ارزیابی ذهنی از اثربخشی، مدت و دوز درمان) و بی‌خطری (safety) هر نوع درمانی را مقایسه کردند که برای افراد مبتلا به اختلالات خونریزیدهنده ارثی حین هر نوع از جراحی تجویز شدند. چهار کارآزمایی را یافتیم که در این مرور گنجانده شدند. دو کارآزمایی، 59 فرد مبتلا به هموفیلی A یا B را ارزیابی کردند که علاوه بر درمان استاندارد اولیه پیش از کشیدن دندان، داروهای آنتی‌فیبرینولیتیک (عواملی که تجزیه لخته‌ها را کاهش می‌دهند) یا دارونما (placebo) را دریافت کردند. دو کارآزمایی باقی‌مانده، 53 فرد مبتلا به هموفیلی A یا B دارای مهارکننده‌ها (آنتی‌بادی‌هایی که علیه درمان با کنسانتره فاکتور عمل می‌کنند) را ارزیابی کردند که کنسانتره‌های انعقادی متفاوت، فاکتور VII فعال‌شده نوترکیب را، هم حین و هم پس از جراحی، دریافت کردند. این دو کارآزمایی گزینه‌های درمانی مختلف را ارزیابی کردند: دوز بالا در مقایسه با دوز پائین و یک اینفیوژن یا تزریق بزرگ (bolus) در مقایسه با تزریق پیوسته (continuous).
کارآزمایی‌های موجود در این مرور، اطلاعاتی را برای دو موقعیت خاص در افراد مبتلا به اختلالات خونریزیدهنده ارثی که تحت جراحی قرار می‌گیرند، ارائه می‌کنند. با این حال، در کل، شواهد کافی از کارآزمایی‌ها برای تعریف بهترین درمان‌ها برای انواع مختلف بیماری و انواع جراحی وجود ندارد. انجام کارآزمایی‌های بیشتر برای ارتقای سطح دانش ما مفید خواهند بود، اما انجام آنها دشوار است و در حال حاضر به نظر نمی‌رسد اولویت بالینی داشته باشند. در واقع، هر دو نوع جراحی بزرگ و جزئی بر اساس تجربیات منطقه‌ای و داده‌های مطالعات کنترل‌نشده، به‌طور بی‌خطر در این افراد انجام می‌شوند.
شواهد کافی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده برای ارزیابی موثرترین و بی‌خطرترین درمان هموستاتیک برای پیشگیری از خونریزی در افراد مبتلا به هموفیلی یا دیگر اختلالات خونریزیدهنده ارثی که تحت جراحی قرار می‌گیرند، وجود ندارد. به‌طور ایده‌آل، انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بزرگ و با قدرت کافی، و با طراحی خوب، به ویژه برای پرداختن به مقرون‌به‌صرفه بودن چنین درمان‌های سخت‌گیرانه با توجه به محدودیت‌های اقتصادی روزافزون فعلی، و بررسی چالش جدید بیماران مسن مبتلا به هموفیلی یا دیگر اختلالات خونریزیدهنده ارثی، مورد نیاز است. با این حال، انجام چنین کارآزمایی‌هایی همیشه یک کار پیچیده در این شرایط است و در حال حاضر به نظر نمی‌رسد اولویت بالینی و تحقیقاتی داشته باشد. در واقع، با توصیه‌ها و دستورالعمل‌های بالینی ملی و بین‌المللی متعددی که رژیم‌های درمانی را در این شرایط، عمدتا بر اساس داده‌های مطالعات مشاهده‌ای و کنترل‌نشده ارائه می‌کنند، جراحی‌های بزرگ و جزئی به‌طور موثر و بی‌خطری در این افراد در بالین انجام می‌شوند.
در افراد مبتلا به هموفیلی یا دیگر اختلالات خونریزیدهنده ارثی که تحت مداخلات جراحی قرار می‌گیرند، برای اصلاح ناهنجاری‌های انعقادی زمینه‌ای و به حداقل رساندن خطر خونریزی، به درمان هموستاتیک نیاز است. این درمان با توجه به نقص خاص هموستاتیک، شدت آن و نوع روش جراحی، متفاوت است. هدف از درمان، اطمینان از پوشش هموستاتیک کافی تا زمانی که خطر خونریزی ادامه دارد و تا زمان بهبودی کامل زخم است.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) رژیم‌های مختلف هموستاتیک (نوع، دوز و طول درمان، نحوه مصرف و سطوح هموستاتیک هدف) که در افراد مبتلا به هموفیلی یا دیگر اختلالات خونریزیدهنده ارثی برای پیشگیری از بروز عوارض خونریزی حین و پس از جراحی، تجویز می‌شوند.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کوآگولوپاتی‌های گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را جست‌وجو کردیم، که از جست‌وجو در بانک اطلاعاتی الکترونیکی و جست‌وجوی دستی در مجلات و کتاب‌های چکیده مقالات کنفرانس تشکیل شد. فهرست منابع مقالات و مرورهای مرتبط را نیز جست‌وجو کردیم.
تاریخ آخرین جست‌وجو: 20 نوامبر 2014.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که هر نوعی از رژیم درمانی هموستاتیک را با عدم درمان یا با رژیم فعال دیگری در کودکان و بزرگسالان مبتلا به هموفیلی یا دیگر اختلالات خونریزیدهنده ارثی که تحت هر گونه مداخله جراحی قرار داشتند، مقایسه کردند.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم، کارآزمایی‌ها (قابلیت ورود به مطالعه و خطر سوگیری (bias)) را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند. متاآنالیزها روی داده‌های موجود و مرتبط انجام شدند.
از 16 کارآزمایی شناسایی‌شده، چهار مورد (112 شرکت‌کننده) واجد شرایط ورود بودند.
دو کارآزمایی، 59 فرد مبتلا به هموفیلی A و B را ارزیابی کردند که تحت 63 مورد کشیدن دندان قرار گرفتند. کارآزمایی‌ها، استفاده از نوع متفاوت (ترانکسامیک اسید (tranexamic acid) یا اپسیلون-آمینوکاپروئیک اسید (epsilon-aminocaproic acid)) و رژیم عوامل آنتی‌فیبرینولیتیک را به عنوان حمایت هموستاتیک با درمان جایگزین اولیه مقایسه کردند. هیچ یک از کارآزمایی‌ها به‌طور خاص به مرگ‌ومیر (یکی از پیامدهای اولیه این مرور) نپرداختند؛ با این حال، در چارچوب ارزیابی‌های بی‌خطری مداخله، بروز هیچ عارضه جانبی کشنده گزارش نشد. دومین پیامد اولیه، میزان هدررفت خون، پس از جراحی ارزیابی شد و این کارآزمایی‌ها کاهش میزان هدررفت خون و نیاز به درمان جایگزین را پس از جراحی در افرادی که داروهای آنتی‌فیبرینولیتیک دریافت کردند، در مقایسه با دارونما (placebo)، نشان دادند. دیگر پیامد اولیه، نیاز به مداخله مجدد، توسط هیچ یک از کارآزمایی گزارش نشد.
دو کارآزمایی با مشارکت 53 فرد مبتلا به هموفیلی A و B دارای مهارکننده‌ها، درمان با رژیم‌های مختلف فاکتور VII فعال‌شده نوترکیب (rFVIIa) را برای پوشش هموستاتیک 33 مداخله جراحی بزرگ و 20 مداخله جزئی گزارش کردند. هیچ یک از کارآزمایی‌های وارد شده به‌طور خاص به هیچ یک از پیامدهای اولیه مرور (مرگ‌ومیر، هدررفت خون و نیاز به مداخله مجدد) نپرداختند. در یک کارآزمایی، رژیم rFVIIa با دوز بالا (90 میکروگرم/کیلوگرم) با رژیم دوز پائین (35 میکروگرم/کیلوگرم) مقایسه شد؛ دوز بالاتر کارآمدی هموستاتیک را افزایش داد، به ویژه در جراحی‌های بزرگ، با طول درمان کوتاه‌تر، دوز کل یکسان rFVIIa تجویز شده و سطوح بی‌خطری مشابه. در کارآزمایی دوم، تزریق بولوس (bolus infusion) و تزریق پیوسته rFVIIa با هم مقایسه شدند که اثربخشی هموستاتیک، مدت زمان درمان و بی‌خطری مشابهی را نشان دادند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.