سه کارآزمایی را با مجموع 381 شرکت‌کننده انتخاب کردیم. با توجه به وجود تفاوت در مداخلات استفاده شده، قادر به ترکیب داده‌های به دست آمده از مطالعات وارد شده نبودیم؛ بنابراین یافته‌های کارآزمایی‌ها را به صورت نقل قول (narrative) ترکیب کردیم.

دو کارآزمایی در ایالات متحده آمریکا و یک کارآزمایی در اسرائیل انجام شدند. تمام کارآزمایی‌ها، شرکت‌کنندگانی را وارد کردند که به دلیل انفارکتوس میوکارد (MI) در بیمارستان بستری شده، و یک کارآزمایی نیز شرکت‌کنندگانی را وارد کرد که تحت گرفت بای‌پس عروق کرونر قرار گرفتند. تمام کارآزمایی‌ها، شرکت‌کنندگان را به مدت حداقل سه ماه پس از مداخله پیگیری کردند؛ طولانی‌ترین دوره پیگیری، پنج ماه بود.

یک کارآزمایی (N = 92)، نوعی مداخله ارائه مشاوره جنسی را بر مبنای روان‌درمانی فشرده (پنج ساعت) آزمایش کرد که توسط یک درمانگر جنسی انجام گرفت. یک کارآزمایی (N = 115)، از یک ویدئوی آموزشی 15 دقیقه‌ای به همراه مطالب نوشتاری درباره از سرگیری فعالیت جنسی پس از سکته قلبی (MI)، استفاده کرد. یک کارآزمایی (N = 174)، افزودن بخش دیگری را که بر از سرگیری فعالیت جنسی پس از MI، در قالب برنامه‌های بازتوانی قلبی بیمارستانی متمرکز شد، آزمایش کرد.

سطح کیفیت شواهد برای تمام پیامد‌ها، بسیار پائین بود.

هیچ یک از مطالعات وارد شده، هیچ پیامدی را درباره همسران بیماران گزارش نکردند.

دو کارآزمایی، عملکرد جنسی را گزارش کردند. یک کارآزمایی، گروه مداخله و گروه کنترل را در 12 خرده مقیاس جداگانه عملکرد جنسی مقایسه کرده و از تست آنالیز واریانس (analysis of variance; ANCOVA) اندازه‌گیری‌های مکرر استفاده کرد. آنها تفاوت آماری معنی‌داری را در حمایت از مداخله گزارش کردند. یک کارآزمایی دو گروه مداخله و گروه کنترل را با استفاده از آنالیز کوواریانس (analysis of covariance; ANCOVA) اندازه‌گیری‌های مکرر آنالیز کرد، و نتیجه گرفت که: «تفاوت معنی‌داری میان دو گروه (برای عملکرد جنسی) در هر یک از نقاط زمانی وجود نداشت».

دو کارآزمایی رضایت جنسی را گزارش کردند. در یک کارآزمایی، نویسندگان، رضایت جنسی را میان گروه‌های مداخله و کنترل مقایسه کرده و از روش اندازه‌گیری‌های مکرر ANOVA استفاده کردند؛ آنها گزارش کردند که «تفاوت‌ها به نفع مداخله بودند». یک کارآزمایی، مداخله و کنترل را با استفاده از اندازه‌گیری‌های مکرر ANCOVA مقایسه کرد و گزارش کرد که: «تفاوت معنی‌داری میان دو گروه [برای رضایت جنسی] در هیچ یک از نقاط زمانی وجود نداشت».

هر سه کارآزمایی وارد شده، تعداد بیمارانی را گزارش کردند که پس از ابتلا به MI به فعالیت جنسی بازگشتند. یک کارآزمایی شواهدی را مبنی بر تاثیر ارائه مشاوره جنسی بر نرخ بازگشت به فعالیت جنسی (بله/خیر) در چهار ماه پس از اتمام مداخله به دست آورد (نسبت خطر (relative risk): 1.71؛ 95% CI؛ 1.26 تا 2.32؛ یک کارآزمایی؛ 92 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). دو کارآزمایی هیچ شواهدی را مبنی بر تاثیر ارائه مشاوره جنسی بر نرخ بازگشت به فعالیت جنسی در 12 هفته پیگیری (RR: 1.01؛ 95% CI؛ 0.94 تا 1.09؛ یک کارآزمایی؛ 127 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) و سه ماه پیگیری (RR: 0.98؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.10؛ یک کارآزمایی؛ 115 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) مشاهده نکردند.

دو کارآزمایی به‌زیستی (well-being) سایکولوژی را گزارش کردند. در یک کارآزمایی، هیچ نمره‌ای گزارش نشد، اما نویسندگان کارآزمایی اظهار داشتند: «زمانی که وضعیت اضطراب در سه نقطه زمانی اندازه‌گیری شد، هیچ تاثیر درمانی بر آن مشاهده نشد.» در کارآزمایی دیگر هیچ نمره‌ای گزارش نشد، اما بر اساس نتایج حاصل از اندازه‌گیری‌های مکرر ANCOVA، برای مقایسه گروه مداخله و کنترل، نویسندگان کارآزمایی اظهار داشتند: «گروه آزمایش یک ماه پس از MI به‌طور معنی‌داری، اضطراب بیشتری داشتند». آنها هم‌چنین گزارش کردند: «بین دو گروه [برای اضطراب] در هر نقطه زمانی دیگر، تفاوت معنی‌داری وجود نداشت».

یک کارآزمایی رضایت از رابطه را گزارش کرد و یک کارآزمایی درباره کیفیت زندگی، هیچ تفاوتی را میان گروه‌های مداخله و کنترل نیافت.

هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها درباره اینکه چگونه مسائل جنسی در خدمات بازتوانی قلبی برطرف می‌شود، گزارش رضایت‌مندانه‌ای را ارائه نکردند.