پیشینه
بیماری آلزایمر، یک عامل خطر برای افزایش تشنج‌ها در افراد سالخورده است. وقوع تشنج‌ها از هر نوع ممکن است در این بیماری مشاهده شده و احتمالا دست‌کم گرفته می‌شوند.
ویژگی‌های مطالعه
پایگاه‌های اطلاعاتی علمی را برای یافتن کارآزمایی‌های بالینی‌ای جست‌وجو کردیم که به مقایسه درمان‌های دارویی و غیر-دارویی برای صرع در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر پرداختند. ما می‌خواستیم ارزیابی کنیم که درمان چگونه کار می‌کند و اینکه عوارض جانبی دارد یا خیر.
نتایج کلیدی
ما یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (نوعی مطالعه بالینی که در آن افراد به‌طور تصادفی در یک یا دو یا تعداد بیشتری گروه درمانی قرار می‌گیرند) را با 95 شرکت‌کننده وارد و آنالیز کردیم. با توجه به نسبتی از افراد بدون تشنج، هیچ تفاوت معناداری بین داروهای ضد-صرع (لوتیراستام (levetiracetam) در مقابل لاموتریژین (lamotrigine)، لوتیراستام در مقابل فنوباربیتال (phenobarbital) و لاموتریژین در مقابل فنوباربیتال) وجود نداشت. به نظر می‌رسد که لوتیراستام می‌تواند شناخت (تفکر) را بهبود بخشد و لاموتریژین می‌تواند افسردگی را تسکین دهد، درحالی‌که فنوباربیتال و لاموتریژین شناخت را بدتر کرده، و لوتیراستام و فنوباربیتال خلق‌وخو را بدتر می‌کنند.
قطعیت شواهد
قطعیت شواهد برای همه پیامدهای مرور بسیار پائین بود. این بدان معنی است که ما در مورد نتایج بسیار نامطمئن هستیم و باید آنها را با احتیاط تفسیر کرد. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده بزرگ برای تعیین میزان اثربخشی و تحمل‌پذیری درمان‌های صرع در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر مورد نیاز هستند.
شواهد تا آگوست 2020 به‌روز است.
این مرور شواهد قابل توجهی را برای پشتیبانی از لوتیراستام، فنوباربیتال یا لاموتریژین برای درمان صرع در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر فراهم نمی‌کند. با توجه به اثربخشی و تحمل‌پذیری، هیچ اختلاف معناداری میان لوتیراستام، فنوباربیتال و لاموتریژین دیده نشد.
نیاز به انجام RCTهای بزرگ با طراحی گروه-موازی و دوسو-کور به منظور تعیین اثربخشی و تحمل‌پذیری درمان صرع در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر وجود دارد.
امکان دارد هر نوعی از تشنج در بیماری آلزایمر (Alzheimer's disease) دیده شود. به نظر می‌رسد داروهای ضد-صرع از عود تشنج‌های صرعی در اغلب افراد مبتلا به آلزایمر پیشگیری می‌کنند. درمان‌های دارویی و غیر-دارویی برای صرع در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر وجود دارند، با این حال هیچ مرور سیستماتیک فعلی برای ارزیابی اثربخشی و تحمل‌پذیری این روش‌های درمانی وجود ندارد. هدف از انجام این مرور بررسی این روش‌های مختلف است.
این یک نسخه به‌روزشده از مرور کاکرین است که قبلا در سال 2018 منتشر شد.
ارزیابی اثربخشی و تحمل‌پذیری مداخلات دارویی و غیر-دارویی برای درمان صرع در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر (از جمله AD اسپورادیک و AD که به‌طور غالب به ارث رسیده).
برای آخرین به‌روزرسانی، در 3 آگوست 2020، پایگاه ثبت مطالعات کاکرین (CRS Web) و MEDLINE را جست‌وجو کردیم. CRS Web شامل کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده یا شبه-تصادفی‌سازی شده از PubMed؛ EMBASE؛ ClinicalTrials.gov؛ پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (ICTRP)؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)، و پایگاه‌های ثبت تخصصی گروه‌های مرور کاکرین شامل Epilepsy بود. در تلاش برای شناسایی کارآزمایی‌های منتشر شده، منتشر نشده و در حال انجام بیش‌تر، پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های در انجام، فهرست‌های منابع و مجموعه مقالات کنفرانس‌های مرتبط را جست‌وجو کرده و با نویسندگان و شرکت‌های داروسازی تماس گرفتیم.
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای را انتخاب کردیم که درمان را برای صرع در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر، با پیامدهای اولیه نسبتی از شرکت‌کنندگان بدون تشنج یا نسبتی از شرکت‌کنندگان مبتلا به عوارض جانبی بررسی کردند.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم عناوین و چکیده رکوردهای انتخاب شده را غربالگری کرده، مطالعات را برای ورود به مطالعه انتخاب کرده، داده‌ها را استخراج، و آنها را به صورت متقاطع از نظر دقت بررسی کرده و کیفیت روش‌شناسی مطالعه را ارزیابی کردند. به دلیل داده‌های محدود به دست آمده در این مرور، متاآنالیز انجام نشد.
ما یک مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomized controlled trial; RCT) را با 95 شرکت‌کننده در زمینه مداخلات دارویی وارد کردیم. هیچ مطالعه‌ای برای مداخلات غیر-دارویی شناسایی نشد. با توجه به نسبتی از شرکت‌کنندگان که تشنج نداشتند، هیچ تفاوت قابل توجهی در مقایسه لوتیراستام (levetiracetam) با لاموتریژین (lamotrigine) (RR: 1.20؛ 95% CI؛ 0.53 تا 2.71؛ 67 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، لوتیراستام در مقابل فنوباربیتال (phenobarbital) (RR: 1.01؛ 95% CI؛ 0.47 تا 2.19؛ 66 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، یا لاموتریژین در مقابل فنوباربیتال (RR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.35 تا 2.02؛ 57 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) یافت نشد. به نظر می‌رسد که لوتیراستام می‌تواند شناخت را بهبود بخشد و لاموتریژین می‌تواند افسردگی را تسکین دهد، درحالی‌که فنوباربیتال و لاموتریژین شناخت را بدتر کرده، و لوتیراستام و فنوباربیتال خلق‌وخو را بدتر می‌کنند. خطر سوگیری (bias) در تخصیص، کورسازی و گزارش‌دهی انتخابی نامشخص بود. قطعیت شواهد را برای همه پیامدها بسیار پائین قضاوت کردیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.