سرطان پیشرفته معده چیست؟

سرطان معده معمولا از سلول‌های تولید کننده موکوس لایه پوشاننده معده شروع می‌شود. سرطان محل اتصال مری به معده (oesophago-gastric junction; OGJ)، از جایی برمی‌خیزد که لوله انتقال غذا(مری) به معده می‌رسد. سرطان پیشرفته، سرطانی است که علیرغم درمان به بافت‌های مجاور یا قسمت‌های دیگری از بدن گسترش یافته است.

درمان‌های سرطان معده و OGJ شامل موارد زیر هستند:

• عمل جراحی برای برداشتن سرطان؛

• شیمی‌درمانی (داروهایی که سلول‌های سرطانی را می‌کشند)؛

• پرتودرمانی (استفاده از رادیاسیون برای کشتن سلول‌های سرطانی)؛ و

• درمان بیولوژیک (داروهایی که از پروتئین‌ها و مواد دیگری که به‌طور طبیعی در بدن وجود دارند، ساخته می‌شوند).

درمان‌های بیولوژیک عبارتند از ایمونوتراپی (داروهایی که به سیستم ایمنی کمک می‌کنند تا سلول‌های سرطانی را تشخیص داده و آن‌ها را بکشند) و درمان‌هایی که چیزی را در بافت سرطانی یا نواحی اطراف آن، مانند خون‌رسانی به بافت سرطانی، هدف قرار می‌دهند. در شیمی‌درمانی استاندارد معمولا دو دارو حاوی فلوروپیریمیدین (fluoropyrimidine) و پلاتینوم (platinum) با هم ترکیب می‌شوند.

هنگامی که شیمی‌درمانی استاندارد برای سرطان پیشرفته کارساز نباشد، از درمان بیشتری استفاده می‌شود تا رشد سرطان را کاهش داده و به افراد کمک ‌کنند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند. درمان‌های بیشتر عبارتند از: سایر داروهای شیمی‌درمانی، درمان‌های بیولوژیک، و بهترین مراقبت‌های حمایتی (مراقبت‌هایی که به فرد کمک می‌کند تا با بیماری محدود کننده زندگی و درمان آن کنار بیاید).

چرا ما این مرور کاکرین را انجام دادیم؟

درمان سرطان معده و OGJ دشوار است. ما می‌خواستیم بدانیم در زمانی که شیمی‌درمانی استاندارد کارساز نیست، کدام درمان‌ها برای کنترل این سرطان‌ها و کمک به بیماران برای داشتن عمر طولانی‌تر، بهتر عمل می‌کنند.

‌ما‌‎ چه کاری را انجام دادیم؟

ما به دنبال مطالعاتی بودیم که استفاده از شیمی‌درمانی و/یا درمان‌های بیولوژیک را برای سرطان پیشرفته معده یا سرطان OGJ بررسی کردند که به شیمی‌درمانی استاندارد پاسخ نداده بودند. در جست‌وجوی مطالعاتی بودیم که در آن‌ها درمان‌ها به‌طور تصادفی برای هر فرد اختصاص یافت. این نوع مطالعات معمولا معتبرترین شواهد را در مورد تاثیرات درمان‌ها ارائه می‌دهند.

تاریخ جست‌و‌جو

شواهد منتشر شده را تا اکتبر 2020 وارد کردیم.

آنچه ما پیدا کردیم

ما 17 مطالعه را با مشارکت 5110 فرد مبتلا به سرطان پیشرفته معده یا OGJ پیدا کردیم. مطالعات، تجویز شیمی‌درمانی و/یا درمان‌های بیولوژیک بیشتر تجویز شده را به صورت خوراکی یا از طریق جریان خون (سیستمیک)، با درمان‌های زیر مقایسه کردند:

• شیمی‌درمانی سیستمیک و/یا درمان بیولوژیک دیگر؛

• دارونما (placebo) (درمان «ساختگی»)؛

• بهترین مراقبت‌های حمایتی؛ و

• عدم درمان.

مطالعات موارد زیر را بررسی کردند:

• طول عمر افراد چقدر بود؛

• بروز هرگونه تاثیرات جانبی (ناخواسته)؛ و

• کیفیت زندگی (بهزیستی well-being) افراد.

نتایج مرور ما چه هستند؟

بیماران پس از دریافت شیمی‌درمانی بیشتر (با ایرینوتکان (irinotecan) یا تری‌فلوریدین (trifluridine) به همراه تیپیراسیل (tipiracil)) احتمالا طولانی‌تر از درمان با دارونما یا بهترین مراقبت‌های حمایتی عمر می‌کنند. اما شیمی‌درمانی امکان دارد تاثیرات جدی ناخواسته را از جمله اسهال و تب افزایش داده و تعداد گلبول‌های قرمز و سفید خون را کاهش دهد.

بیماران ممکن است پس از شیمی‌درمانی با ایرینوتکان و پس از شیمی‌درمانی با پاکلیتاکسل (paclitaxel) به یک اندازه عمر کنند. افزودن داروی شیمی‌درمانی دیگر (اگزالی‌پلاتین (oxaliplatin) یا سیس‌پلاتین (cisplatin)) به دوستاکسل ممکن است تاثیری بر طول عمر افراد نداشته باشد.

بیماران پس از دریافت درمان بیولوژیک (نیولوماب (nivolumab)، آپاتینیب (apatinib) یا رگورافنیب (regorafenib)) طولانی‌تر از درمان با دارونما عمر می‌کنند. ما شواهد کافی را در مورد اینکه درمان بیولوژیک تاثیرات ناخواسته را افزایش می‌دهد یا خیر، پیدا نکردیم.

بیمارانی که برای آن‌ها ایمونوتراپی (پمبرولیزوماب (pembrolizumab)) تجویز شد، احتمالا به اندازه افراد تحت درمان با شیمی‌درمانی (پاکلیتاکسل) عمر می‌کنند، اما ممکن است بیشتر از افراد تحت شیمی‌درمانی دچار تاثیرات ناخواسته نشوند.

ترکیب شیمی‌درمانی با درمان بیولوژیک در مقایسه با شیمی‌درمانی به‌تنهایی، به افزایش طول عمر افراد کمک نمی‌کند، و ما مطمئن نیستیم که این ترکیب باعث افزایش تاثیرات ناخواسته می‌شود یا خیر.

این نتایج تا چه حد قابل‌ اطمینان هستند؟

ما نسبتا مطمئن هستیم كه شیمی‌درمانی احتمالا به بیماران کمک می‌کند تا نسبت به استفاده از درمان دارونما یا بهترین مراقبت‌های حمایتی، عمر طولانی‌تری داشته باشند. ما مطمئن هستیم که افراد با درمان بیولوژیک طولانی‌تر از درمان با دارونما عمر می‌کنند. بعید است که شواهد بیشتر این نتیجه را تغییر دهند.

میزان اطمینان ما به نتایج مربوط به تاثیرات ناخواسته کمتر است. داده‌ها در برخی از مطالعات ازدست‌رفته بود یا این موارد گزارش نشده بودند؛ و در برخی مطالعات افراد و پزشکان آن‌ها می‌دانستند که چه درمانی به آن‌ها داده می‌شود، که این امر می‌توانست بر نتایج مطالعه تاثیر بگذارد. در صورت در دسترس قرار گرفتن شواهد بیشتر، ممکن است این نتایج تغییر کنند.

نتیجه‌گیری‌‌ها

اگر سرطان پیشرفته معده یا OGJ به شیمی‌درمانی استاندارد پاسخ ندهند، تجویز شیمی‌درمانی یا درمان بیولوژیک بیشتر به افراد کمک می‌کنند تا عمر طولانی‌تری نسبت به درمان دارونما (placebo)، بهترین مراقبت‌های حمایتی، یا عدم درمان داشته باشند. با این حال، شیمی‌درمانی به وضوح بیشتر از درمان بیولوژیک با تاثیرات ناخواسته همراه است.

ما مطمئن نیستیم که درمان‌های بیولوژیک بهتر از شیمی‌درمانی عمل می‌کنند، اما ممکن است تاثیرات ناخواسته کمتری ایجاد کنند. ترکیب شیمی‌درمانی و درمان‌های بیولوژیک می‌تواند بدون ایجاد هیچ مزیت اضافه‌ای، تاثیرات ناخواسته بیشتری ایجاد کند.