موضوع چیست؟
در بیمارستان‌ها، اکثریت عمده زنانی که زایمان واژینال داشته‌اند، از آسیب به ناحیه پرینه خود، ناحیه پوست و عضله بین مقعد و واژن رنج می‌برند. این آسیب ممکن است شامل کبودی یا پارگی باشد، یا در نتیجه برش عمدی برای کمک به زایمان رخ داده باشد. از آنجایی که اغلب زنان در مدت کوتاهی پس از زایمان از بیمارستان مرخص می‌شوند، ممکن است به دنبال مراقبت از این زخم بدون نظارت بخش مراقبت سلامت باشند. نوع و میزان آسیب‌ها متفاوت است، همان‌طور که درمان این زخم‌ها نیز متفاوت است. آنها ممکن است بخیه داشته باشند، برای تسکین درد به بسته‌های یخ و داروهای آنالژزیک و ضد-التهابی؛ یا برای کمک به بهبودی به حمام نمک، پانسمان زخم، و آنتی‌بیوتیک‌ها نیاز داشته باشند. بسیاری از زنان در مورد احتمال زخم پرینه هشدار دریافت نمی‌کنند یا آمادگی آن را ندارند. آنها نمی‌دانند که چگونه زخم را مدیریت و مراقبت کنند. این ممکن است منجر به عوارضی چون افزایش درد و ناراحتی، اضطراب، خطر ابتلا به عفونت، و مشکل در ادرار کردن و داشتن مقاربت جنسی شود. هدف این مرور بررسی این نکته بود که ارائه آموزش به زنان پیش از زایمان، در مورد انتظار و مدیریت زخم پرینه، تفاوتی در بهبود زخم پس از زایمان ایجاد می‌کند یا خیر.
چرا این موضوع مهم است؟
زخم‌های پرینه‌ای که به خوبی التیام نمی‌یابند تاثیر نامطلوبی بر سلامت زنان، رابطه بین مادر و نوزادش، و روابط خانوادگی می‌گذارند. متخصصان مراقبت سلامت در موقعیت منحصربه‌فردی قرار دارند که قادر به ارائه مشاوره به‌روز شده و دقیق هستند، و می‌توانند در آموزش زنان در این جنبه مهم از مراقبت شخصی خود نقش کلیدی داشته باشند. آموزش رسمی مناسب پیش از زایمان ممکن است شوک و دیسترس مرتبط با زخم پرینه را کاهش دهد، و برای کاهش خطر عوارض به مادر در مدیریت درمان زخم کمک کند. هدف این مرور بررسی این نکته است که ارائه آموزش به زنان پیش از زایمان، به عنوان بخشی از آموزش پیش از زایمان یا هنگام ملاقات با ارائه دهندگان مراقبت سلامت، تفاوتی در بهبود زخم پس از زایمان ایجاد می‌کند یا خیر.
ما چه شواهدی به دست آوردیم؟
ما شواهد را در سپتامبر 2017 جست‌وجو کردیم اما مطالعات تصادفی‌سازی و کنترل شده مرتبط با زمینه مورد نظر خود را نیافتیم.. یک مطالعه را حذف کردیم و مطالعه دیگر هنوز کامل نشده است.
این یافته‌ها چه معنایی دارند؟
ما نمی‌توانیم بگوییم که آموزش در دوران پیش از زایمان تاثیری بر بهبود زخم پرینه پس از زایمان در زنانی که در یک مرکز بیمارستانی زایمان می‌کنند، دارد یا خیر. بر اساس کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده نمی‌دانیم که این آموزش چه مزایا و چه معایبی می‌تواند داشته باشد. برای تعیین تاثیر آموزش ارائه شده پیش از زایمان در بهبود زخم پرینه در زنانی که در بیمارستان زایمان کردند، پژوهش بیشتری لازم است. کارآزمایی‌ها هم‌چنین ممکن است پیامد مربوط به مسائل مرتبط از جمله نرخ عفونت، حضور مجدد یا پذیرش مجدد در بیمارستان، درد، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، محبت مادرانه، و تجربیات عاطفی منفی مربوط به زخم پرینه را مورد بررسی قرار دهند. نسبت بزرگی از زنان باردار در طول زایمان دچار زخم پرینه می‌شوند و این زخم‌ها تاثیر فیزیکی، روانی و اقتصادی قابل توجهی دارند. پژوهش‌های آینده می‌توانند مزایای بالقوه پکیج آموزشی سفارشی را که به این گروه از زنان ارائه می‌شود بررسی کنند، زیرا در حال حاضر هیچ شواهدی برای حمایت از آنها وجود ندارد.
شواهد به دست آمده از RCT مربوط به تاثیر آموزش پیش از زایمان بر التیام زخم پرینه در زنان پس از زایمان که در یک مرکز بیمارستانی زایمان کرده‌اند و زنانی که شکاف ناشی از پارگی یا اپیزیوتومی، یا هر دو را در پوست ناحیه پرینیوم داشته‌اند، برای ارزیابی تعیین کردیم. با این حال، هیچ یک از مطالعات معیارهای ورود را نداشتند. شواهدی وجود ندارد که نشان دهد آموزش پیش از زایمان مربوط به التیام زخم پرینه در این گروه از زنان، پیامدهای مربوط به این زنان را در ارتباط با بهبود زخم، نرخ عفونت، حضور مجدد یا پذیرش مجدد در بیمارستان، درد، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، محبت مادرانه، و تجربیات عاطفی منفی تغییر خواهند داد یا خیر. مطالعه بیشتر در این زمینه با توجه به تاثیر فیزیکی، روانی و اقتصادی زخم‌های پرینه، و نسبت زیادی از زنانی که در دوران فرزندآوری قرار دارند و دچار زخم پس از زایمان شده‌اند، ضروری است. مزایای هر پژوهش در آینده در این زمینه با ترکیب زنان در گروه‌های اجتماعی-اقتصادی، و با طیف وسیعی از گزینه‌های مراقبت سلامت به حداکثر می‌رسد. این پژوهش می‌تواند هر دو رویکرد کیفی و کمی را در برگیرد و پیامدهای شناسایی شده را در این مرور برای ارزیابی کامل مزایای بالقوه پکیج مناسب پیش از زایمان بررسی کند، و توصیه‌هایی را برای عمل در آینده ارائه نماید. در حال حاضر هیچ شواهدی برای اطلاع‌رسانی به منظور کاربرد عملی در این زمینه وجود ندارد.
ناحیه پرینه زن (female perineum) در طول بارداری آسیب می‌بیند و کشیده می‌شود، و فشار بیشتر در طول زایمان واژینال باعث می‌شود که تقریبا 85% از زنان در معرض درجاتی از ترومای ناحیه پرینه قرار بگیرند. عوامل متعددی در نوع و شدت ترومای ایجاد شده دخیل هستند، از جمله تعداد دفعات زایمان (parity)، روش زایمان، و روش‌های مرسوم آن منطقه. در حال حاضر بحث درباره بهترین روش مامایی برای کاهش ترومای پرینه هم‌چنان ادامه دارد. هنگامی که ترومای پرینه رخ دهد، با توجه به درجه و شدت آن، شیوه‌ها و روش‌های مرسوم آن منطقه، و ترجیح شخصی درمان نیز بسیار متفاوت خواهد بود. به منظور بهینه‌سازی پیامدهای درمان زخم، مهم است که زخم‌ها به طور مناسب و به موقع ارزیابی و مدیریت شوند. زخم پرینه ممکن است در کوتاه‌مدت یا طولانی‌مدت اثر فیزیکی و روانی قابل توجهی داشته باشد، با این حال شواهد کمی در مورد این موضوع وجود دارد.
آموزش پیش از زایمان (antenatal education) به آماده‌سازی زنان و همسران آنها برای بارداری، زایمان و دوره پس از زایمان کمک می‌کند. شیوه ارائه این آموزش از نظر نوع، محتوا و طبیعت بسیار متفاوت است. این مرور، آموزش پیش از زایمان را که به طور خاص به مراقبت پرینه و بهبود زخم در دوره پس از زایمان از طریق کانال‌های رسمی اختصاص داده شده، مورد بررسی قرار داد. آموزش مناسب بیمار بر نرخ بهبودی زخم و رعایت مراقبت‌های زخم تاثیر مثبت دارد. فاکتورهای خطر که باعث بدتر شدن روند بهبود زخم‌ها و نرخ بهبودی پائین می‌شوند ممکن است منحصرا به منظور بهبود زخم پس از زایمان، پیش از زایمان مورد توجه قرار گیرند. این مهم است که تاثیر مثبت آموزش یا عدم آموزش پیش از زایمان در مورد مراقبت زخم بر التیام ناحیه پرینه، به منظور توانمند ساختن زنان برای به کارگیری بهترین شیوه و درمان مبتنی بر شواهد با این جنبه مهم مراقبت از خود در دوره پس از زایمان، مورد ارزیابی قرار گیرد.
ارزیابی تاثیرات آموزش پیش از زایمان بر التیام زخم پرینه پس از زایمان در زنانی که در محیط بیمارستان زایمان کرده‌اند، و در زنانی که برش ناشی از پارگی یا اپیزیوتومی، یا هر دو را، در پوست ناحیه پرینه داشته‌اند.
ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (30 سپتامبر 2017)، ClinicalTrials.gov (8 سپتامبر 2017)، پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (ICTRP) (8 سپتامبر 2017) و فهرست منابع مطالعات بازیابی شده را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را در نظر گرفتیم که به تمام روش‌های رسمی آموزش پیش از زایمان اشاره کردند و مراقبت از زخم پرینه بالقوه ناشی از پارگی یا اپیزیوتومی (episiotomy) را، در زنان بارداری که تصمیم به زایمان درون محیط بیمارستانی داشتند و دچار زخم شدند، مورد توجه قرار دادند.
کارآزمایی‌های استفاده کننده از یک RCT خوشه‌ای و یک طرح شبه-تصادفی‌سازی شده برای ورود به این مرور واجد شرایط بودند اما هیچ کارآزمایی شناسایی نشد. کارآزمایی‌های متقاطع برای ورود به این مرور واجد شرایط نبودند. مطالعات منتشر شده به صورت چکیده برای ورود به این مرور واجد شرایط بودند اما هیچ کارآزمایی شناسایی نشد.
ما مایل به بررسی همه روش‌های رسمی آموزش پیش از زایمان مربوط به مراقبت از زخم پرینه بودیم. هم‌چنین قصد داشتیم که تمام نقاط تماسی را که در آن فرصتی برای آموزش رسمی وجود داشت در نظر بگیریم، از جمله ملاقات با ماما، کلاس‌های آموزش پیش از زایمان، ملاقات با پزشک متخصص زایمان و ملاقات با پزشکان عمومی و ملاقات با فیزیوتراپیست.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم عناوین و چکیده‌های مطالعات شناسایی شده را با استراتژی جست‌وجو برای واجد شرایط بودن آنها ارزیابی کردند.
هیچ مطالعه‌ای معیارهای ورود به این مرور را نداشت. یک مطالعه را حذف کردیم و مطالعه دیگر در حال انجام است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.