سوال مطالعه مروری
شواهد مربوط به بی‌خطری و موفقیت سقط جنین دارویی و جراحی را میان زنان مبتلا به HIV مرور کردیم. سوال اصلی این بود: آیا تفاوت‌هایی از نظر بی‌خطری و موفقیت سقط جنین دارویی در برابر سقط جنین جراحی برای زنان مبتلا به HIV وجود دارد؟ سوالات ثانویه عبارت بودند از: (1) آیا پیامدهای سقط جنین دارویی و جراحی بین زنان مبتلا به HIV و زنان بدون HIV متفاوت بود؟؛ و (2) چه پیامدهایی برای سقط جنین دارویی و جراحی بین زنان مبتلا به HIV گزارش شده است؟
پیشینه
دستورالعمل‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (WHO) برای سقط جنین بی‌خطر، سقط جنین دارویی با میفپریستون (mifepristone) و میزوپروستول (misoprostol) یا سقط جنین جراحی با آسپیراسیون وکیوم یا دیلاسیون (dilation) و تخلیه رحم (evacuation) را به عنوان گزینه‌های بی‌خطر و موثر برای زنان توصیه می‌کند. با این حال، این دستورالعمل‌ها هیچ ملاحظات بالینی خاصی را برای زنان مبتلا به HIV در نظر نمی‌گیرند.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد تا 17 اپریل 2018 به‌روز است. از 3840 رکورد غربالگری شده، فقط یک مطالعه منتشر نشده را شناسایی کردیم که معیارهای ورود ما را داشت. این مداخله روی زنان مبتلا به HIV ساکن اوکراین متمرکز بود که تحت سقط جنین دارویی در منزل قرار گرفتند.
نتایج کلیدی
سطح کیفیت شواهد پائین بود، اما نشان داد که سقط جنین دارویی بدون هیچ گونه عارضه عمده‌ای میان زنان مبتلا به HIV موفقیت‌آمیز عمل کرد.
کیفیت شواهد
نتایج این مرور، شواهد کافی را برای تعیین اینکه تفاوتی در پیامدهای سقط جنین برای زنان مبتلا به HIV وجود دارد یا خیر ارائه نمی‌کند، اما هم‌چنین هیچ شواهدی به دست نیامد که نشان دهد سقط جنین در این جمعیت بی‌خطر نیست. از آنجایی که دسترسی همه زنان به سقط جنین بی‌خطر برای مبارزه با تهدید سلامت عمومی ناشی از نرخ بالای مرگ‌ومیر مادران مهم است، ارائه‌دهندگان مراقبت سلامت نباید از ارائه دسترسی به سقط جنین بی‌خطر برای بیماران مبتلا به HIV منصرف شوند.
به دلیل کمبود مطالعات، نتوانستیم تعیین کنیم که بین زنان مبتلا به HIV و زنان بدون HIV که تحت سقط دارویی یا جراحی قرار می‌گیرند، تفاوت‌هایی در پیامد وجود دارد یا خیر. هیچ شواهدی را نیافتیم که نشان دهد سقط جنین دارویی یا جراحی برای زنان مبتلا به HIV بی خطر نیست. در حالی که انجام پژوهش‌های بیشتر پایه شواهد را تقویت می‌کنند، ارائه‌دهندگان مراقبت سلامت نباید از ارائه دسترسی به سقط جنین بی‌خطر برای بیماران مبتلا به HIV منصرف شوند.
دستورالعمل‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (WHO) برای انجام سقط جنین بی‌خطر، سقط جنین دارویی با میفپریستون (mifepristone) و میزوپروستول (misoprostol) یا سقط جنین جراحی با وکیوم آسپیراسیون یا دیلاسیون (dilation) و تخلیه رحم (evacuation) را به عنوان گزینه‌های بی‌خطر و موثر برای زنان توصیه می‌کند. با این حال، هیچ ملاحظات بالینی خاصی درون این دستورالعمل‌های بالینی برای زنان مبتلا به HIV ذکر نشده است. نگرانی‌هایی مطرح است که زنان مبتلا به HIV ممکن است در مقایسه با زنان غیر-آلوده به HIV در معرض خطر بیشتری از پیامدهای نامطلوب سقط جنین باشند که دلیل آن ضعف سیستم ایمنی، نرخ بالای عفونت هم‌زمان با دیگر عفونت‌های مقاربتی، و موارد منع مصرف احتمالی بین داروهای مورد استفاده برای سقط جنین دارویی و رژیم‌های درمانی ضد-رتروویروسی است.
هدف اولیه ما ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) سقط جنین دارویی در برابر جراحی میان زنان مبتلا به HIV بود. اهداف ثانویه عبارت بودند از: (1) مقایسه پیامدهای سقط جنین دارویی و جراحی بین زنان مبتلا به HIV و زنان بدون HIV و (2) توصیف پیامدهای سقط جنین دارویی و جراحی میان زنان مبتلا به HIV.
جست‌وجوی خود را در 17 اپریل 2018 به انجام رساندیم. به جست‌وجوی همه کارآزمایی‌های منتشر شده و منتشر نشده و مطالعات مشاهده‌ای در مورد سقط جنین دارویی و جراحی میان زنان مبتلا به HIV پرداختیم. پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ Embase؛ PsycINFO؛ CINAHL؛ ClinicalTrials.gov؛ و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت را با استفاده از ترکیبی از اصطلاحات برای سقط جنین و HIV جست‌وجو کردیم. وب‌سایت‌های کنفرانس‌های علمی را برای یافتن چکیده‌های مرتبط جست‌وجو کردیم. هم‌چنین به دنبال داده‌های منتشر نشده طبقه‌بندی شده بر اساس وضعیت HIV بودیم که به تازگی آنالیز شده‌اند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs)، غیر-RCTها و مطالعات مشاهده‌ای را برای ورود در نظر گرفتیم. موارد زیر مد نظر قرار گرفتند: (1) مطالعات مربوط به اثربخشی و بی‌خطری سقط جنین دارویی در برابر جراحی میان زنان مبتلا به HIV؛ (2) مطالعاتی که به مقایسه پیامدهای سقط جنین برای هر دو روش بین زنان مبتلا به HIV و زنان بدون HIV پرداختند؛ و (3) مطالعاتی که پیامدهای سقط جنین را میان زنان مبتلا به HIV تشریح کردند.
یک نویسنده مرور، عناوین، چکیده‌ها، اطلاعات استنادی، و اصطلاحات توصیف‌کننده را برای یافتن استناداتی که در ابتدا توسط جست‌وجو شناسایی شده بودند، غربالگری کرد. مقالات متن کامل همه مطالعات بالقوه واجد شرایط را زمانی که در دسترس بودند، به دست آوردیم. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مقالات متن کامل را برای انطباق با معیارهای ورود و تعیین انتخاب نهایی مطالعه بررسی کردند. در صورتی که تعداد کافی از مطالعات (حداقل سه مورد) به یک سوال پژوهشی پرداخته و داده‌هایی را در مورد پیامدهایی ارائه دادند که به اندازه کافی قابل مقایسه بودند، قصد داشتیم متاآنالیز انجام دهیم.
از 3840 رکورد غربالگری شده، فقط یک چکیده کنفرانس را شناسایی کردیم که معیارهای ورود ما را داشت. این مطالعه کوهورت (هم‌گروهی) آینده‌نگر، اثربخشی و قابلیت پذیرش مداخله را در تجویز خانگی میزوپروستول برای سقط جنین دارویی زودهنگام میان زنان مبتلا به HIV که کمتر از 63 روز آمنوره داشتند، در اوکراین ارزیابی کرد. سقط جنین دارویی در 65 مورد از 68 مورد (96%) تحت بررسی، موثر بود. تعداد کمی از شکست‌های درمانی شامل سقط جنین ناقص (1 = n)، خونریزی شدید (1 = n)، و تداوم بارداری (1 = n) بود. عفونت‌های جدی وجود نداشتند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.