Pytanie badawcze

Czy chorzy na stwardnienie rozsiane (SM), którzy otrzymali leczenie ograniczające ryzyko upadku, osiągają lepsze wyniki niż chorzy, które nie otrzymali żadnego leczenia? Ponadto, czy różne rodzaje interwencji związanych z upadkami skutkują różnymi wynikami u chorych na SM?

Wprowadzenie

Ze względu na uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego u chorych na SM, trudności z myśleniem, siłą mięśniową, napięciem mięśniowym, czuciem, koordynacją i mobilnością mogą prowadzić do większego ryzyka upadku, w porównaniu z osobami niechorującymi na SM. Interwencje mające na celu zapobieganie upadkom są dedykowane osobom chorującym na SM i często obejmują: ćwiczenia fizyczne, farmakoterapię, leczenie chirurgiczne, leczenie nietrzymania moczu, płynoterapię lub terapię żywieniową, interwencje psychologiczne, technologie środowiskowe/wspomagające, otoczenie (środowisko społeczne), interwencje w zakresie zdobywania wiedzy oraz inne interwencje. Ryzyko upadku u chorych na SM jest 3-krotnie większe niż u osób starszych, ale nie jest jasne, czy interwencje dotyczące upadków są skuteczne w ograniczaniu ich liczby w tej grupie chorych. Do tej pory opublikowano kilka dobrej jakości badań, w których analizowano skuteczność interwencji zapobiegających upadkom u chorych na SM.

Charakterystyka badań

W przeglądzie uwzględniono 13 badań z udziałem 839 uczestników, które obejmowały różne rodzaje interwencji zapobiegających upadkom, z których w większości wykonywanie ćwiczeń fizycznych porównywano z ich niewykonywaniem albo z dwiema lub większą liczbą interwencji celowanych na zapobieganie upadkom.

Najważniejsze wyniki i jakość danych naukowych

Istnieje niepewność co do wpływu ćwiczeń fizycznych na zapobieganie upadkom ze względu na niską lub bardzo niską jakość danych naukowych dla niektórych głównych wyników. Nasze zaufanie do tych wyników jest małe, ponieważ zapobieganie upadkom oceniono tylko w kilku małych badaniach klinicznych obciążonych pewnym ryzykiem błędu systematycznego i niedociągnięciami metodologicznymi. Nadal istnieje stosunkowo niewiele dużych, dobrej jakości badań, na których wynikach można by oprzeć nasze ustalenia. Dlatego istnieje potrzeba prowadzenia dalszych badań w tym zakresie.