Jaki jest cel tego przeglądu?

Obecnie coraz więcej pacjentów przeżywa po pobycie na oddziale intensywnej opieki medycznej (OIOM), jednak są oni narażeni na ryzyko fizycznych i psychologicznych konsekwencji, które mogą wpływać na jakość ich życia. Świadczenia uzupełniające są relatywnie nowym kierunkiem w opiece zdrowotnej. Obejmują one konsultacje z pracownikami służby zdrowia i mają na celu identyfikację oraz rozwiązanie problemów po pobycie w OIOM bardziej skutecznie niż standardowa opieka (która nie zapewnia takich usług). Celem tego przeglądu Cochrane było uzyskanie wiedzy, czy świadczenia uzupełniające u osób po pobycie na OIOM są skuteczne. Zebraliśmy i przeanalizowaliśmy istotne badania, aby odpowiedzieć na to pytanie i znaleźliśmy pięć badań.

Kluczowe informacje

Ogólnie, znaleźliśmy kilka badań, a w każdym korzystano z innego protokołu usług uzupełniających, dlatego też nasza pewność była ograniczona, czy świadczenia te u pacjentów po pobycie na OIOM są skuteczne. Nie znaleźliśmy danych naukowych potwierdzających, że świadczenia uzupełniające po pobycie pacjentów na OIOM wpływają na poprawę jakości życia związaną ze zdrowiem, lęk i depresję, zespół stresu pourazowego (PTSD) lub funkcjonowanie w zakresie sfery fizycznej bądź umysłowej. Nie znaleźliśmy danych na to, że usługi uzupełniające zmniejszają liczbę zgonów wśród pacjentów lub liczbę osób powracających do pracy po 12 miesiącach od wypisu z OIOM.

Podczas naszych poszukiwań literatury, znaleźliśmy pięć nadal trwających badań. Nie zostały one włączone do tego przeglądu, ale objęcie ich w przyszłych aktualizacjach może zwiększyć pewność oszacowania danych naukowych oraz pewność w określeniu, czy świadczenia uzupełniające u pacjentów po pobycie na OIOM są skuteczne.

Co badano w ramach przeglądu?

Badaliśmy niektóre fizyczne i psychologiczne konsekwencje, które mogą występować u pacjentów po pobycie w OIOM i wpływać na jakość ich życia, na przykład lęk oraz depresję albo zespół stresu pourazowego. Analizowaliśmy, w zakresie których konsekwencji stwierdzono poprawę w wyniku wdrożenia usług uzupełniających.

Jakie są główne wyniki tego przeglądu?

Znaleźliśmy cztery randomizowane badania kliniczne z łączną liczbą 1297 uczestników oraz jedno badanie bez randomizacji obejmujące 410 osób. Badania były przeprowadzone w Danii, Niemczech, Szwecji, Wielkiej Brytanii i USA. U uczestników stwierdzono szereg schorzeń podczas pobytu na OIOM, które różniły się między sobą ciężkością stanu. Jedno badanie objęło tylko pacjentów z przebytą sepsą (zakażenie ogólnoustrojowe; przyp.tłum.).

Włączyliśmy badania porównujące świadczenia uzupełniające po pobycie na OIOM ze standardową opieką medyczną (która nie zapewnia takich usług). Świadczenia uzupełniające były prowadzone przez pielęgniarki w czterech badaniach oraz przez zespół multidyscyplinarny (pielęgniarki, lekarze, fizjoterapeuci) w piątym badaniu. Konsultacje były przeprowadzone bezpośrednio z pacjentem w domu lub szpitalu, przez telefon lub na oba sposoby. Uczestnicy mieli zapewnioną więcej niż jedną konsultację, a w dwóch badaniach nawet osiem sesji. Chociaż protokół konsultacji w ramach świadczeń uzupełniających był inny w każdym badaniu, zaobserwowaliśmy, że w każdym przypadku obejmował indywidualną ocenę potrzeb uczestnika i w razie potrzeby skierowanie go do specjalisty.

Ustaliliśmy, że świadczenia uzupełniające mogą mieć niewielki lub żaden wpływ na jakość życia pacjentów związaną ze zdrowiem w ciągu 12 miesięcy od ich pobytu na OIOM (1 badanie; 286 uczestników, niska pewność oszacowania danych naukowych) i prawdopodobnie niewielki lub żaden wpływ na liczbę zgonów po 12 miesiącach (5 badań; 1707 uczestników; średnia pewność oszacowania danych). Usługi uzupełniające mogą mieć niewielki lub żaden wpływ na zespół stresu pourazowego (3 badania; 703 uczestników, niska pewność oszacowania danych naukowych).

Nie mamy pewności odnośnie danych naukowych, czy wdrożenie świadczeń uzupełniających wpływa na zmniejszenie depresji i lęku (3 badania; 843 uczestników), funkcjonowanie w sferze fizycznej (4 badania; 1297 uczestników), funkcje poznawcze (4 badania; 1297 uczestników) lub zdolność powrotu do pracy bądź edukacji (1 badanie; 386 uczestników); oceniliśmy je jako dane naukowe o niskiej pewności oszacowania. W żadnym badaniu nie analizowano działań niepożądanych.

Mieliśmy nadzieję znaleźć różnice pomiędzy poszczególnymi typami usług uzupełniających i pacjentami z rozpoznanym lub nie delirium, aby mieć więcej informacji, do stwierdzenia które z określonych rodzajów świadczeń są lepsze lub bardziej użyteczne dla osób z różnymi schorzeniami. Jednak znaleźliśmy niedostateczne badania, aby przyjrzeć się tym różnicom.

Na ile aktualny jest ten przegląd?

Szukaliśmy badań, które zostały opublikowane do listopada 2017 roku.