Wprowadzenie

Rehabilitacja pulmonologiczna jest przydatna w leczeniu osób z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP). Może się wiązać ze znaczącym złagodzeniem objawów choroby, poprawą jakości życia, zwiększeniem tolerancji wysiłku fizycznego, a także ze zmniejszeniem liczby hospitalizacji. W niniejszym przeglądzie oceniano przydatność programów rehabilitacji podtrzymującej. Rehabilitacja podtrzymująca to monitorowany trening fizyczny oferowany po zakończeniu programu rehabilitacji pulmonologicznej. Typowe programy rehabilitacji podtrzymującej podlegają monitorowaniu.

Data wyszukiwania

Dane są aktualne do 31 marca 2020 r.

Charakterystyka badania

Do przeglądu włączono 21 badań, w których uczestniczyło łącznie 1799 osób z POChP. Monitorowanie programów rehabilitacji podtrzymującej odbywało się w miesięcznych lub krótszych odstępach czasu, choć w dwóch badaniach przerwy pomiędzy sesjami były dłuższe. Wszystkie programy były monitorowane, przy czym część z nich podlegała nadzorowi telefonicznemu, część - bezpośredniemu, a niektóre stanowiły połączenie obu. Wszystkie programy rehabilitacji podtrzymującej ujęte w niniejszym przeglądzie polegały na zapewnieniu pacjentom monitorowanego treningu fizycznego. Niektóre obejmowały również sesje edukacyjne. Większość z programów trwała od sześciu do 12 miesięcy.

Główne wyniki

W okresie obserwacji wynoszącym 6-12 miesięcy monitorowane programy podtrzymujące wydawały się w niewielkim stopniu wpływać na poprawę jakości życia i sprawności fizycznej w porównaniu ze standardową opieką. Badania nie wykazały zmniejszenia liczby hospitalizacji, przypadków zaostrzeń choroby ani śmiertelności. Nie odnotowano zdarzeń niepożądanych związanych ze stosowaniem programów podtrzymujących, co sugeruje, że są one bezpieczne.

Jakość danych naukowych

Wiele badań było obciążonych wysokim ryzykiem błędu systematycznego, ponieważ uczestnicy wiedzieli, czy znajdują się w grupie objętej interwencją czy w grupie kontrolnej. Niektóre wyniki bazowały na niewielkiej liczbie włączonych badań i pacjentów, co skutkowało niespójnymi i nieprecyzyjnymi wynikami. Oznacza to, że mogą nie mieć one zastosowania do wszystkich modeli realizacji monitorowanych programów utrzymujących.