ความเป็นมาและคำถามของการทบทวนวรรณกรรม

เราทบทวนหลักฐานเกี่ยวกับผลของการให้ภูมิคุ้มกันในช่องปากและใต้ลิ้นในผู้ที่แพ้ผลไม้ การแพ้อาหารเป็นการตอบสนองต่ออาหารอย่างผิดปกติ โดยมักเกิดขึ้นหลังจากรับประทานอาหารนั้น วิธีหลักในการรักษาอาการแพ้อาหารคือการหลีกเลี่ยงอาหาร แต่ในผู้ที่แพ้อาหาร การกินอาหารนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจอาจทำให้เกิดปฏิกิริยารุนแรงได้

การบำบัดด้วยภูมิคุ้มกันเป็นการรักษาระยะยาวที่เป็นไปได้สำหรับการแพ้อาหาร รวมถึงการแพ้ผลไม้ การบำบัดด้วยภูมิคุ้มกันเป็นกระบวนการที่เพิ่มปริมาณของสิ่งที่บางคนแพ้ (สารก่อภูมิแพ้) ให้ได้รับในช่วงเวลาหนึ่งเพื่อช่วยให้บุคคลนั้นมีความไวต่อสารก่อภูมิแพ้นั้นน้อยลง ในการบำบัดด้วยภูมิคุ้มกันในช่องปาก จะมีการให้สารก่อภูมิแพ้จำนวนเล็กน้อยแก่ผู้นั้น ในการบำบัดด้วยภูมิคุ้มกันแบบอมใต้ลิ้น สารสกัดจากสารก่อภูมิแพ้จะให้ใต้ลิ้น

ลักษณะการศึกษา

เราพบการศึกษา 2 ฉบับ ที่มีผู้เข้าร่วมทั้งหมด 89 คน การศึกษา 1 ฉบับ ศึกษาการบำบัดด้วยภูมิคุ้มกันที่กินทางปากในผู้ที่แพ้แอปเปิ้ล เปรียบเทียบกับไม่ได้รับการรักษา และอีกหนึ่งการศึกษาดูการบำบัดด้วยภูมิคุ้มกันแบบอมใต้ลิ้นในผู้ที่แพ้ลูกพีช เปรียบเทียบกับตัวหลอก การศึกษาทั้ง 2 ฉบับ ศึกษาในผู้ใหญ่ หลักฐานเป็นปัจจุบันจนถึงเดือนกรกฎาคม 2015

ผลลัพธ์ที่สำคัญ

การศึกษาภูมิคุ้มกันบำบัดให้ทางปากสำหรับอาการแพ้แอปเปิ้ลพบว่าผู้เข้าร่วมที่ได้รับการรักษามีความไวต่อแอปเปิ้ลน้อยกว่าผู้ที่ไม่ได้รับโดยวัดผลที่ 8 เดือน การศึกษาภูมิคุ้มกันอมใต้ลิ้นสำหรับอาการแพ้ลูกพีชไม่พบความแตกต่างระหว่างกลุ่มในแง่ของความไวที่ 6 เดือน ในการศึกษาทั้ง 2 ฉบับ มีผลข้างเคียงมากขึ้นในผู้ที่ได้รับการรักษา แต่ก็ไม่ร้ายแรง โดยรวมแล้ว คุณภาพของหลักฐานต่ำมาก เนื่องจากการศึกษาทั้ง 2 ฉบับ มีขนาดเล็ก ผลลัพธ์ไม่เหมือนกันระหว่างการศึกษา และมีปัญหาในการออกแบบการศึกษา จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมก่อนที่เราจะสามารถบอกได้ว่าการบำบัดที่กินทางปากและอมใต้ลิ้นใช้ได้กับการแพ้ผลไม้หรือไม่