เรารวม RCTs 9 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 658 คน) การศึกษาดำเนินการในเจ็ดประเทศ โดยมีอายุโดยรวมระหว่าง 16 ถึง 55 ปี อาการเมารถเกิดขึ้นตามธรรมชาติใน 6 การศึกษาและการทดลองใน 4 การศึกษา (เก้าอี้หมุน (rotating chair)) การศึกษาที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติทั้งหมดประเมินเฉพาะ antihistamines รุ่นแรก (cinnarizine และ dimenhydrinate) ความเสี่ยงของอคติในการศึกษาต่างๆ แตกต่างกันไป โดยส่วนใหญ่มีความเสี่ยงต่ำสำหรับการสร้างลำดับแบบสุ่มและการปกปิดการจัดสรร และส่วนใหญ่มีความเสี่ยงสูงสำหรับการรายงานแบบคัดเลือก มีเพียงการศึกษาที่เกิดจากการทดลองเท่านั้นที่วัดค่าพารามิเตอร์ทางสรีรวิทยา และมีเพียงการศึกษาที่เกิดโดยธรรมชาติเท่านั้นที่ประเมินผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ ไม่มีการศึกษาที่ประเมินประชากรเด็กอย่างชัดเจน

ยาแก้แพ้กับยาหลอกหรือไม่ได้รับการรักษา

ยาแก้แพ้อาจมีประสิทธิภาพมากกว่ายาหลอกในการป้องกันอาการเมารถภายใต้สภาวะธรรมชาติ (ป้องกันอาการได้: ยาหลอก 25%; ยาแก้แพ้ 40%) (อัตราส่วนความเสี่ยง (RR) 1.81, ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) 1.23 ถึง 2.66; การศึกษา 3 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 240 คน) (ความเชื่อมั่นปานกลาง) หลักฐานมีความไม่แน่นอนอย่างมากเกี่ยวกับผลของยาต้านฮีสตามีนในการป้องกันการเมารถภายใต้สภาวะการทดลอง (ความแตกต่างของค่าเฉลี่ยมาตรฐาน (SMD) 0.32, 95% CI -0.18 ถึง 0.83; การศึกษา 2 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 62 คน) (ความเชื่อมั่นต่ำมาก) ไม่มีการศึกษารายงานผลการแก้ปัญหาอาการเมารถที่มีอยู่

ยาแก้แพ้อาจส่งผลให้เกิดความแตกต่างเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในการเคลื่อนไหวของกระเพาะอาหาร ภายใต้สภาวะการทดลอง (ความแตกต่างเฉลี่ย (MD) -2.2, 95% CI -11.71 ถึง 7.31; การศึกษา 1 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 42 คน) (ความเชื่อมั่นต่ำ) ไม่มีการศึกษารายงานผลลัพธ์สำหรับมาตรการทางสรีรวิทยาอื่นๆ เมื่อเทียบกับยาหลอก ยาแก้แพ้อาจมีแนวโน้มที่จะทำให้เกิดความง่วงซึม (อาการง่วง: ยาหลอก 44%; ยาต้านฮีสตามีน 66%) (RR 1.51, 95% CI 1.12 ถึง 2.02; การศึกษา 2 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 190 คน) (ความเชื่อมั่นต่ำ); อาจส่งผลให้ตาพร่ามัวแตกต่างกันเล็กน้อยหรือไม่มีเลย (ตาพร่ามัว: ยาหลอก 12.5%; ยาแก้แพ้ 14%) (RR 1.14, 95% CI 0.53 ถึง 2.48; การศึกษา 2 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 190 คน) (ความเชื่อมั่นต่ำ); และอาจส่งผลให้เกิดความแตกต่างเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในแง่ของความรู้ความเข้าใจที่บกพร่อง (ความรู้ความเข้าใจที่บกพร่อง: ยาหลอก 33%; ยาต้านฮีสตามีน 29%) (RR 0.89, 95% CI 0.58 ถึง 1.38; การศึกาษา 2 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 190 คน) (ความเชื่อมั่นต่ำ)

ยาแก้แพ้กับสโคโพลามีน

หลักฐานมีความไม่แน่นอนอย่างมากเกี่ยวกับผลของยาต้านฮีสตามีนในการป้องกันการเมารถภายใต้สภาพธรรมชาติเมื่อเปรียบเทียบกับสโคโพลามีน (ป้องกันอาการได้: สโคโพลามีน 81%; ยาแก้แพ้ 71%) (RR 0.89, 95% CI 0.68 ถึง 1.16; การศึกษา 2 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 71 คน) (ความเชื่อมั่นต่ำมาก) ไม่มีการศึกษาใดดำเนินการภายใต้เงื่อนไขการทดลอง ไม่มีการศึกษารายงานผลการแก้ปัญหาอาการเมารถที่มีอยู่

หลักฐานมีความไม่แน่นอนอย่างมากเกี่ยวกับผลของยาต้านฮีสตามีนต่ออัตราการเต้นของหัวใจภายใต้สภาวะธรรมชาติ (รายงานแบบบรรยาย การศึกษา 1 ฉบับ ผู้เข้าร่วม 20 คน "ความถี่ชีพจรไม่ต่างกัน" ความเชื่อมั่นต่ำมาก) ไม่มีการศึกษารายงานผลลัพธ์สำหรับมาตรการทางสรีรวิทยาอื่นๆ เมื่อเปรียบเทียบกับสโคโพลามีน หลักฐานมีความไม่แน่นอนอย่างมากเกี่ยวกับผลของยาแก้แพ้ต่อความง่วงซึม (ความง่วงซึม: สโคโพลามีน 21%; ยาแก้แพ้ 30%) (RR 0.82, 95% CI 0.07 ถึง 9.25; 2 การศึกษา; ผู้เข้าร่วม 90 คน) (ความเชื่อมั่นต่ำมาก) และอาการตาพร่ามัว (รายงานบรรยาย: ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ; การศึกษา 1 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 51 คน; ความเชื่อมั่นต่ำมาก) ไม่มีการศึกษาใดที่ประเมินความรู้ความเข้าใจที่บกพร่อง

ยาแก้แพ้กับยาแก้อาเจียน

ยาแก้แพ้อาจส่งผลให้เกิดความแตกต่างเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในการป้องกันการเมารถภายใต้สภาวะการทดลอง (MD -0.20, 95% CI -10.91 ถึง 10.51; 1 การศึกษา; ผู้เข้าร่วม 42 คน) (ความเชื่อมั่นต่ำ) หลักฐานมีความเชื่อมั่นต่ำเนื่องจากความไม่แม่นยำ เนื่องจากขนาดตัวอย่างมีขนาดเล็กและช่วงความเชื่อมั่นคร่อมเส้นที่ไม่มีผลกระทบ ไม่มีการศึกษาใดที่ประเมินผลของ antihistamines กับ antiemetics ภายใต้สภาวะทางธรรมชาติ ไม่มีการศึกษารายงานผลการแก้ปัญหาอาการเมารถที่มีอยู่

ยาแก้แพ้อาจส่งผลให้เกิดความแตกต่างเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะวัดในกระเพาะอาหาร (MD 4.56, 95% CI -3.49 ถึง 12.61; การศึกษา 1 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 42 คน) (ความเชื่อมั่นต่ำ) ไม่มีการศึกษารายงานผลลัพธ์สำหรับมาตรการทางสรีรวิทยาอื่นๆ ไม่มีการศึกษาใดที่ประเมินความง่วงซึม การรับรู้ที่บกพร่อง หรือการมองเห็นไม่ชัด

การศึกษา 1 ฉบับ รายงานข้อมูลทางสรีรวิทยาสำหรับผลลัพธ์นี้ โดยประเมินการเคลื่อนไหวของกระเพาะอาหารโดยเฉพาะ ยาแก้แพ้อาจส่งผลให้เกิดความแตกต่างเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในการเคลื่อนไหวของกระเพาะอาหาร (MD 4.56, 95% CI -3.49 ถึง 12.61; การศึกษา 1 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 42 คน; หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำ) หลักฐานนี้มีความเชื่อมั่นต่ำเนื่องจากความไม่แม่นยำเพราะขนาดตัวอย่างมีขนาดเล็กและช่วงความเชื่อมั่นข้ามเส้นที่ไม่มีผลกระทบ

ยาแก้แพ้กับการฝังเข็ม

หลักฐานมีความไม่แน่นอนอย่างมากเกี่ยวกับผลของยาต้านฮีสตามีนต่อการป้องกันการเมารถภายใต้สภาวะการทดลองเมื่อเปรียบเทียบกับการฝังเข็ม (RR 1.32, 95% CI 1.12 ถึง 1.57; การศึกษา 1 ฉบับ; ผู้เข้าร่วม 100 คน) (ความเชื่อมั่นต่ำมาก) การศึกษานี้ไม่ได้ประเมินการป้องกันอาการเมารถในสภาพธรรมชาติ หรือการแก้ปัญหาอาการเมารถที่มีอยู่ ไม่มีการศึกษาใดดำเนินการภายใต้สภาวะธรรมชาติ

ไม่มีรายงานข้อมูลทางสรีรวิทยาและผลข้างเคียง