داده‌های مربوط به پیامدهای بینایی مربوط به 10,608 نفر در 10 کارآزمایی موجود بود. چهار کارآزمایی در انگلستان، دو کارآزمایی در استرالیا، دو کارآزمایی در ایالات متحده آمریکا و دو کارآزمایی در هلند انجام شد. طول دوره پیگیری بین یک تا پنج سال بود. سه مطالعه از این مطالعات، کارآزمایی‌های خوشه‌ای-تصادفی‌سازی شده بودند که به موجب آن پزشکان عمومی ‌یا پزشکان خانواده به صورت تصادفی به انجام غربالگری بینایی یا عدم انجام غربالگری بینایی اختصاص داده شدند. تمام مطالعات توسط سازمان‌های دولتی حمایت مالی شدند. به‌طور کلی، مطالعات را در معرض خطر پائین سوگیری قضاوت کردیم و به دلیل عدم دقت، فقط قطعیت شواهد (GRADE) را کاهش دادیم.

هفت کارآزمایی به مقایسه غربالگری بینایی به عنوان بخشی از غربالگری چند-جزئی در برابر عدم غربالگری پرداختند. شش مطالعه از این مطالعات از بینایی گزارش شده توسط فرد هم به عنوان ابزار غربالگری و هم معیار پیامد استفاده کردند، اما به‌طور مستقیم دقت بینایی را اندازه‌گیری نکردند. یک مطالعه از ترکیب بینایی گزارش شده توسط فرد و اندازه‌گیری حدت بینایی استفاده کرد: شرکت‌کنندگان گزارش دهنده مشکلات بینایی در غربالگری با مشاوره/مشارکت پزشک، ارجاع به متخصص مراقبت از چشم یا ارائه اطلاعاتی در مورد منابع موجود برای کمک به بینایی ضعیف تحت درمان قرار گرفتند. در متاآنالیز (meta‐analysis) شش مطالعه، خطر مشابهی از نظر «خوب ندیدن» در پیگیری افراد غربالگری شده در مقایسه با افرادی که غربالگری نشدند، وجود داشت (خطر نسبی (RR): 1.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.97 تا 1.14؛ 4522 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بالا). یک کارآزمایی «بهبود بینایی» را گزارش کرد و این بهبود در گروه غربالگری شده کمی کم‌تر رخ داد (RR: 0.85؛ 95% CI؛ 0.52 تا 1.40؛ 230 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط).

دو کارآزمایی، غربالگری بینایی (تست حدت بینایی) را به تنهایی با عدم غربالگری بینایی مقایسه کرد. در یک مطالعه، حدت بینایی دور در دو گروه در دوره پیگیری مشابه بود (تفاوت میانگین (MD): logMAR 0.02؛ 95% CI؛ 0.02- تا 0.05؛ 532 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بالا). هم‌چنین تفاوت اندکی در حدت نزدیک وجود داشت (logMAR 0.02 :MD؛ 95% CI؛ 0.03- تا 0.07؛ 532 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بالا). شواهدی مبنی بر وجود تفاوت مهم در کیفیت زندگی وجود نداشت (MD: -0.06 نمره تعدیل شده پرسشنامه 25 آیتمی کارکرد بینایی (National Eye Institute 25‐item visual function questionnaire; VFQ‐25) موسسه ملی چشم برای نمره خط پایه VFQ‐25؛ 95% CI؛ 2.3- تا 1.1؛ 532 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بالا). مطالعه دیگری در تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها وارد نشد زیرا تعداد شرکت‌کنندگان هر بازو در پیگیری مشخص نبود. با این حال، نویسندگان اظهار داشتند که تفاوت معناداری در میانگین حدت بینایی بین افراد ارزیابی شده در خط پایه (39 حرف) در مقایسه با افرادی که حدت بینایی آنها ارزیابی نشد، وجود نداشت (35 حرف؛ P = 0.25؛ 121 شرکت‌کننده).

یک کارآزمایی، ارزیابی دقیق سلامت را از جمله اندازه‌گیری حدت بینایی (مداخله) با ارزیابی کوتاه مدت سلامت از جمله یک سوال در مورد بینایی (مراقبت استاندارد) مقایسه کرد. افراد دریافت کننده ارزیابی دقیق سلامت در مقایسه با افراد دریافت کننده ارزیابی کوتاه مدت، در پیگیری دارای خطر اختلال بینایی (حدت بینایی در هر دو چشم از 6.18 بدتر است) مشابهی بودند (RR: 1.07؛ 95% CI؛ 0.84 تا 1.36؛ 1807 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط). میانگین نمره کامپوزیت VFQ-25 در گروهی که در آن غربالگری حدت بینایی انجام شد، 86.0 و در گروه مراقبت استاندارد با تفاوت 0.40، برابر با 85.6 بود (95% CI؛ 1.70- تا 2.50؛ 1807 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بالا).