سوال مطالعه مروری
نویسندگان کاکرین شواهد مربوط به تاثیر خارج کردن فیبروئیدها را به روش جراحی بر باروری در زنان نابارور بررسی کردند.
پیشینه
فیبروئیدها شایعترین تومورهای خوشخیم دستگاه تناسلی زنانه بوده و معمولا زنان را در سنین باروری تحت تاثیر قرار میدهند. فیبروئیدها در قسمتهای مختلف رحم رخ داده و میتوانند در اندازه و شکلهای متفاوت باشند. فیبروئیدها میتوانند منجر به علائم مختلفی از جمله پریودهای سنگین، درد، مشکلات در باردار شدن، یا مشکلات مرتبط با بارداری مانند سقط جنین و زایمان زودرس شوند. در زنانی که قصد حفظ باروری خود را دارند، میتوان فیبروئید را با حفظ رحم، در جراحیای که با عنوان میومکتومی شناخته میشود، درآورد. این پروسیجر میتواند توسط لاپاراتومی (جراحی باز شکمی)، جراحی لاپاروسکوپی (یک سوراخ کلید از طریق شکم) یا جراحی هیستروسکوپیک (یک سوراخ کلید از طریق گردن رحم)، بسته به محل و اندازه فیبروئید، انجام شود. این مرور با هدف پاسخ به دو سوال انجام شد. اولا، آیا میومکتومی منجر به بهبود در باروری میشود یا خیر؛ و ثانیا، اگر پروسیجر مفید است، رویکرد جراحی ایدهآل چیست؟
ویژگیهای مطالعه
این مرور 4 مطالعه را با 442 شرکتکننده وارد کرد. یک مطالعه به مقایسه میومکتومی با عدم درمان پرداخت. سه مطالعه باقیمانده به مقایسه روشهای مختلف جراحی انجام میومکتومی پرداختند. شواهد تا فوریه 2019 بهروز هستند.
نتایج کلیدی
یک مطالعه به بررسی تاثیر میومکتومی در مقایسه با عدم درمان پرداخت. نتایج نتوانستند به شواهد کافی برای تعیین تفاوت بین گزینههای درمانی برای نرخ بارداری بالینی یا میزان سقط جنین دست یابند. این مطالعه در مورد نرخ تولد زنده، زایمان زودرس، حاملگی در حال انجام یا سزارین گزارشی ارائه نکرد. با توجه به بهترین رویکرد جراحی، سه مطالعه شناسایی شدند. دو مطالعه به مقایسه میومکتومی با روش مینی-لاپاراتومی یا لاپاراتومی در مقابل میومکتومی لاپاراسکوپیک پرداختند و شواهد کافی را برای تعیین تفاوت در نرخ تولد زنده، زایمان زودرس، بارداری بالینی، سقط جنین، عمل سزارین و بارداری در حال انجام نیافتند. مطالعه سوم به مقایسه استفاده از تجهیزات مختلف جراحی در طول میومکتومی هیستروسکوپیک پرداخت و نتوانست شواهد کافی را برای تعیین تفاوت در نرخ تولد زنده/حاملگی در حال انجام، نرخ بارداری بالینی و میزان سقط جنین بیابد. این مطالعه گزارشی را در مورد نرخ عمل سزارین یا زایمان زودرس ارائه نداد. روشن است که پیش از رسیدن به اجماعنظر در مورد نقش میومکتومی برای ناباروری، انجام مطالعات بیشتری لازم است.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد بسیار پایین بود. برخی نگرانیها در مورد چگونگی تجزیهوتحلیل دادهها وجود دارد و بنابراین تا زمانی که مطالعات بیشتری دردسترس قرار گیرند، شواهد نمیتوانند قطعی در نظر گرفته شوند.
شواهد محدودی برای تعیین نقش میومکتومی در ناباروری در زنان مبتلا به فیبروئیدها وجود دارد، زیرا فقط یک کارآزمایی به مقایسه میومکتومی با عدم انجام آن پرداخت. اگر تصمیم بر انجام میومکتومی باشد، شواهد فعلی روش برتر (لاپاراسکوپی، لاپاراتومی یا سیستمهای الکتروجراحی مختلف) را برای بهبود میزان تولد زنده، زایمان زودرس، بارداری بالینی، بارداری در حال انجام، سقط جنین یا سزارین معرفی نمیکنند. علاوه بر این، شواهد موجود باید با احتیاط دیده شوند، زیرا تعداد کمی از حوادث، تعداد کمی از مطالعات و شواهدی با کیفیت بسیار پائین وجود دارند.
فیبروئیدها شایعترین تومورهای خوشخیم دستگاه تناسلی زنانه بوده و با مشکلات بالینی متعددی از جمله تاثیر منفی بر باروری همراه هستند. در زنانی که مایل به حفظ باروری خود هستند، فیبروئید میتواند با جراحی لاپاراتومی، لاپاروسکوپی یا هیستروسکوپی برداشته شود (میومکتومی) که انتخاب هر یک از این روشها، بستگی به اندازه، محل و نوع فیبروئید دارد. در هر حال، میومکتومی پروسیجری بدون خطر نیست و میتواند منجر به عوارض جدی شود. بنابراین تعیین این موضوع ضروری است که چنین روشی اصولا میتواند منجر به بهبود باروری شود یا خیر، و اگر چنین است، رویکرد ایدهآل جراحی تعیین شود.
بررسی اثر میومکتومی بر پیامدهای باروری و مقایسه رویکردهای مختلف جراحی.
ما به جستوجو در پایگاه ثبت تخصصی گروه زنان و باروری در کاکرین (CGFG)؛ CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ PsycINFO؛ CINAHL؛ بانک اطلاعاتی Epistemonikos، پورتال جستوجوی پلتفرم مرکز ثبت بینالمللی کارآزماییهای بالینی سازمان بهداشت جهانی (WHO)، پایگاه اطلاعاتی خلاصههای مرور اثرات (DARE)؛ LILACS؛ خلاصهمقالات کنفرانس موجود در ISI Web of Knowledge؛ OpenSigle برای منابع علمی خاکستری از اروپا، و فهرست منابع مقالات مرتبط پرداختیم. جستوجوی نهایی در فوریه 2019 انجام شد.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) که به بررسی اثر میومکتومی در مقایسه با عدم مداخله پرداخته بودند یا مطالعاتی که در آنها رویکردهای مختلف جراحی، با توجه به تاثیر آنها بر پیامدهای باروری در گروهی از زنان نابارور که مبتلا به فیبروئیدهای رحمی بودند، مقایسه شدند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها مطابق با روش شرح داده شده در کتابچه راهنمای کاکرین برای مرورهای ساختارمند مداخلات انجام شدند.
این مرور 4 RCT را با 442 شرکتکننده وارد کرد. شواهد دارای کیفیت بسیار پایین با محدودیتهای اصلی ناشی از عدم دقت جدی، ناهمگونی و غیرمستقیم بودن شواهد بودند.
میومکتومی در مقابل عدم مداخله
یک مطالعه به بررسی تاثیر میومکتومی در مقایسه با عدم مداخله بر پیامدهای باروری پرداخت. برای ما مشخص نیست که میومکتومی باعث بهبود نرخ بارداری بالینی برای فیبروئیدهای اینترامورال (نسبت شانس (OR): 1.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.57 تا 6.17؛ 45 شرکتکننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، زیرمخاطی (OR: 2.04؛ 95% CI؛ 0.62 تا 6.66؛ 52 شرکتکننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، اینترامورال/سابسروز (OR: 2.00؛ 95% CI؛ 0.40 تا 10.09؛ 31 شرکتکننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا اینترامورال/زیرمخاطی (OR: 3.24؛ 95% CI؛ 0.72 تا 14.57؛ 42 شرکتکننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) میشود یا خیر. بهطور مشابه، برای ما مشخص نیست که میومکتومی منجر به کاهش نرخ سقط برای فیبروئیدهای اینترامورال (OR: 1.33؛ 95% CI؛ 0.26 تا 6.78؛ 45 شرکتکننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، زیرمخاطی (OR: 1.27؛ 95% CI؛ 0.27 تا 5.97؛ 52 شرکتکننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، اینترامورال/سابسروز (OR: 0.80؛ 95% CI؛ 0.10 تا 6.54؛ 31 شرکتکننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا اینترامورال/زیرمخاطی (OR: 2.00؛ 95% CI؛ 0.32 تا 12.33؛ 42 شرکتکننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) میشود یا خیر. این مطالعه در مورد نرخ تولد زنده، زایمان زودرس، حاملگی در حال انجام یا سزارین گزارشی ارائه نکرد.
میومکتومی لاپاروسکوپیک در مقابل میومکتومی توسط لاپاراتومی یا مینی-لاپاروتومی
دو مطالعه به مقایسه میومکتومی لاپاروسکوپیک با میومکتومی در لاپاراتومی یا مینی-لاپاراتومی پرداختند. برای ما مشخص نیست که میومکتومی لاپاراسکوپیک در مقایسه با لاپاراتومی یا مینی-لاپاراتومی منجر به بهبود در نرخ تولد زنده (OR: 0.80؛ 95% CI؛ 0.42 تا 1.50؛ 177 شرکتکننده؛ دو مطالعه؛ I2 = 0%؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، نرخ زایمان زودرس (OR: 0.70؛ 95% CI؛ 0.11 تا 4.29؛ 177 شرکتکننده؛ دو مطالعه؛ I2 = 0%، شواهد با کیفیت بسیار پائین)، نرخ بارداری بالینی (OR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.52 تا 1.78؛ 177 شرکتکننده؛ دو مطالعه؛ I2 = 0%؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، نرخ بارداری در حال انجام (OR: 1.61؛ 95% CI؛ 0.26 تا 10.04؛ 115 شرکتکننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، نرخ سقط جنین (OR: 1.25؛ 95% CI؛ 0.40 تا 3.89؛ 177 شرکتکننده؛ دو مطالعه؛ I2 = 0%؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، یا نرخ جراحی سزارین (OR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.34 تا 1.39؛ 177 شرکتکننده؛ دو مطالعه؛ I2 = 21%؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) میشود یا خیر.
رزکتوسکوپ تکقطبی (monopolar resectoscop) در مقابل رزکتوسکوپ دو قطبی (bipolar)
یک مطالعه استفاده از دو سیستم الکتروجراحی را در طول میومکتومی هیستروسکوپیک مورد ارزیابی قرار داد. برای ما مشخص نیست که استفاده از رزکتوسکوپ دو قطبی در مقایسه با رزکتوسکوپ تکقطبی منجر به بهبود در میزان تولد زنده/بارداری در حال انجام (OR: 0.86؛ 95% CI؛ 0.30 تا 2.50؛ 68 شرکتکننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، نرخ بارداری بالینی (OR: 0.88؛ 95% CI؛ 0.33 تا 2.36؛ 68 شرکتکننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا میزان سقط جنین (OR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.19 تا 5.34؛ 68 شرکتکننده؛ یک مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) میشود یا خیر. این مطالعه گزارشی را در مورد نرخ عمل سزارین یا زایمان زودرس ارائه نداد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.