سوال مطالعه مروری
آیا تغذیه نوزادان پره‌ترم (نارس) یا کم‌وزن هنگام تولد (< 2.5 کیلوگرم) با پروتئین بیشتر در طول بستری اولیه در بیمارستان، پیامدهای مربوط به رشد و تکامل را بهبود می‌بخشد؟
پیشینه
نوزادان به سرعت رشد می‌کنند و نسبت به کودکان بزرگ‌تر و بزرگسالان به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن، نیاز به پروتئین بیشتری دارند. به‌عنوان مثال، نوزادانی که با وزن کم متولد می‌شوند، نوزادانی که زودرس (premature) به دنیا می‌آیند، به دلیل میزان رشد سریع‌شان، نیاز به پروتئین بیشتری دارند.
ویژگی‌های مطالعه
ما شش کارآزمایی واجد شرایط را از طریق جست‌وجوهای به‌روزرسانی شده تا 2 آگوست 2019 شناسایی کردیم که در مجموع 218 نوزاد را وارد کردند.
نتایج کلیدی
دریافت پروتئین بیشتر (3 تا 4 گرم در برابر کمتر از 3 گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) منجر به اندکی بیشتر افزایش وزن، حدود 2 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در روز شد. ما مطمئن نیستیم که این تفاوت در میزان دریافت پروتئین بر رشد سر و قد تاثیر می‌گذارد یا خیر، زیرا نوزادان زیادی مورد مطالعه قرار نگرفتند. پژوهش‌های موجود از توصیه‌های خاص در رابطه با فرمولای حاوی محتوای پروتئینی بیشتر از 4 گرم/کیلوگرم/روز حمایت می‌کنند. هیچ اثر مضری مشاهده نشد.
قطعیت شواهد
این مرور در نتیجه‌گیری‌های انجام شده محدود شد زیرا تفاوت‌ها در میزان پروتئین میان گروه‌های مقایسه در برخی از کارآزمایی‌های مجزا (فردی) اندک بوده و فرمولاها در طول مطالعات به‌طور قابل ملاحظه‌ای متفاوت بودند؛ برخی از مطالعات نوزادان پره‌ترم سالم‌تر و بالغ‌تر را وارد کردند. اطلاعات مربوط به پیامدهای طولانی‌مدت محدود است.
دریافت فرمولا با پروتئین بیشتر (≥ 3.0 گرم/کیلوگرم/روز اما کمتر از 4.0 گرم/کیلوگرم/روز) روند افزایش وزن را تسریع می‌کند. با این وجود، اطلاعات محدودی در مورد تاثیر دریافت فرمولا با پروتئین بالاتر بر پیامدهای طولانی‌مدت مانند تکامل سیستم عصبی در دسترس است. برای بررسی ایمنی و اثربخشی دریافت پروتئین ≥ 4.0 گرم/کیلوگرم/روز، انجام پژوهش‌های بیشتری لازم است.
مقدار ایده‌آل پروتئین در رژیم غذایی نوزادان کم‌وزن هنگام تولد که با فرمولا (شیر خشک) تغذیه می‌شوند، هنوز مورد بحث است. دریافت پروتئین برای دستیابی به رشد طبیعی باید کافی باشد بدون اینکه منجر به وقوع تاثیرات منفی مانند اسیدوز، اورمی و سطوح بالای آمینواسیدهای در گردش خون شوند.
تعیین اینکه دریافت پروتئین بیشتر (≥ 3.0 گرم/کیلوگرم/روز) در برابر دریافت پروتئین کمتر (< 3.0 گرم/کیلوگرم/روز) در طول بستری اولیه در نوزادان پره‌ترم یا نوزادان کم‌وزن هنگام تولد (< 2.5 کیلوگرم) که با فرمولا تغذیه می‌شوند، منجر به بهبود پیامدهای رشد و تکامل سیستم عصبی، بدون شواهدی از موربیدیتی کوتاه‌مدت یا طولانی‌مدت می‌شود یا خیر.
اهداف خاص عبارت بودند از بررسی مقایسه‌های انجام شده زیر در مورد مداخلات و در صورت امکان انجام تجزیه‌وتحلیل‌های زیرگروه.
1. دریافت پروتئین کم، اگر مقدار پروتئین کمتر از 3.0 گرم/کیلوگرم/روز باشد.
2. دریافت پروتئین بیشتر، اگر مقدار پروتئین برابر یا بیشتر از 3.0 گرم/کیلوگرم/روز اما کمتر از 4.0 گرم/کیلوگرم/روز باشد.
3. دریافت پروتئین بسیار بالا، اگر مقدار پروتئین برابر یا بیشتر از 4.0 گرم/کیلوگرم/روز باشد.
ما از استراتژی جست‌وجوی استاندارد گروه نوزادان در کاکرین برای جست‌وجوی پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 8؛ 2019)، در کتابخانه کاکرین (2 آگوست 2019)؛ OVID MEDLINE Epub Ahead of Print؛ In-Process & Other Non-Indexed Citations؛ Ovid MEDLINE(R) Daily و Ovid MEDLINE(R) (تا 2 آگوست 2019)؛ MEDLINE via PubMed (تا 2 آگوست 2019) برای سال قبل؛ و Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL) (تا 2 آگوست 2019) استفاده کردیم. ما هم‌چنین بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCTs) و کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی شده جست‌وجو کردیم.
ما RCTهایی را وارد کردیم که شامل مقادیر متضادی از دریافت پروتئین فرمولا در نوزادان بستری در بیمارستان با وزن کمتر از 2.5 کیلوگرم بودند که با فرمولا تغذیه می‌شدند؛ کم (< 3.0 گرم/کیلوگرم/روز)، بالا (≥ 3.0 گرم/کیلوگرم/روز اما کمتر از 4.0 گرم/کیلوگرم/روز)، یا بسیار بالا (≥ 4.0 گرم/کیلوگرم/روز). ما مطالعاتی را که در آن‌ها نوزادان طی دوره مطالعه تغذیه تزریقی هم دریافت کردند، یا مطالعاتی را که در آن‌ها نوزادان با فرمولا به‌عنوان مکمل شیر مادر تغذیه شدند، از مرور خارج کردیم.
ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین و رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی قطعیت شواهد استفاده کردیم.
ما شش کارآزمایی واجد شرایط را که در کل 218 نوزاد را وارد کردند، از طریق جست‌وجوهای به‌روزرسانی شده تا 2 آگوست 2019 شناسایی کردیم. پنج مطالعه دریافت پروتئین کم (< 3 گرم/کیلوگرم/روز) را در برابر دریافت پروتئین بالا (3.0 تا 4.0 گرم/کیلوگرم/روز) با استفاده از فرمولاهایی که مقادیر سایر مواد مغذی در آن‌ها ثابت نگه داشته شد، مقایسه کردند. کارآزمایی‌ها کوچک (139 = n) بوده و تقریبا همگی دارای محدودیت‌های روش‌شناسی بودند؛ بیشترین عدم قطعیت مربوط به ریزش (attrition) نمونه بود. شواهدی با قطعیت پائین بهبود وزن‌گیری (تفاوت میانگین [MD]: 2.36 گرم/کیلوگرم/روز، 95% فاصله اطمینان [CI]: 1.31 تا 3.40) و تجمع بیشتری را از نیتروژن در نوزادان دریافت‌کننده فرمولا با پروتئین بیشتر (3.0 تا 4.0 گرم/کیلوگرم /روز) در برابر نوزادان دریافت‌کننده فرمولا با پروتئین کمتر (< 3 گرم/کیلوگرم/روز) نشان می‌دهند، در حالی که میزان سایر مواد مغذی ثابت نگه داشته شد. هیچ تفاوت معنی‌داری در میزان انتروكوليت نکروزان، سپسیس (عفونت خونی) یا اسهال مشاهده نشد. ما مطمئن نیستیم که دریافت پروتئین بیشتر در برابر پروتئین کمتر بر رشد سر (MD؛ 0.37 سانتی‌متر در هفته؛ 95% CI؛ 0.16 تا 0.58؛ n = 18) و افزایش طول قد (MD؛ 0.16 سانتی‌متر در هفته؛ 95% CI؛ 0.02- تا 0.34؛ n = 48) تاثیری دارد یا خیر، اما حجم نمونه‌ها برای این مقایسه‌ها اندک بود.
یک مطالعه دریافت پروتئین بیشتر (3.0 تا 4.0 گرم/کیلوگرم/روز) را در برابر دریافت پروتئین بسیار بیشتر (≥ 4 گرم/کیلوگرم/روز) (میانگین دریافت 3.6 و 4.1 گرم/کیلوگرم/روز) در طول بستری اولیه در بیمارستان و پس از آن مقایسه کرد (n = 77). شواهدی با قطعیت متوسط هیچ تفاوت معنی‌داری را در افزایش وزن یا افزایش طول قد تا زمان ترخیص، ترم و سن اصلاح شده 12 هفته از زمان دریافت پروتئین بسیار بیشتر نشان نمی‌دهد (4.1 در برابر 3.6 گرم/کیلوگرم/روز). سه نوزاد از 24 نوزاد دریافت‌کننده پروتئین بسیار بالا به اورمی مبتلا شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.