ثابت شده که انجام شیمی‌درمانی در بیماران مبتلا به مراحل اولیه سرطان پستان، بقای آنها را بهبود می‌بخشد. به‌طور مرسوم، این درمان هنگامی ارائه می‌شود که بیمار تحت جراحی قرار گرفته باشد. بر اساس نتایج خوبی که در بیماران مبتلا به بیماری موضعی پیشرفته (سرطان بزرگ‌تر از 5 سانتی‌متر و/یا گسترش یافته به بافت یا غدد لنفاوی اطراف، یا هر دو) به دست آمده، از اوایل دهه 1980 میلادی، علاقه به استفاده از شیمی‌درمانی قبل از جراحی (به نام شیمی‌درمانی پیش از جراحی یا نئوادجوانت) افزایش یافته است. دلیل منطقی استفاده از شیمی‌درمانی پیش از جراحی این است که آغاز زودهنگام درمان سیستمیک (درمانی که کل بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد) منجر به کاهش اندازه تومور می‌شود، از این رو انجام جراحی‌ها برای محافظت از پستان بیشتر امکان‌پذیر است. برای این مرور، تاثیر تفاوت را در زمان‌بندی درمان شیمی‌درمانی برای بیماران مبتلا به مرحله اولیه یا بیماری قابل جراحی بررسی کردیم.
این مرور، 14 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را شامل 5,500 زن برای بررسی این سوال شناسایی کرد. این تجزیه‌وتحلیل هیچ تفاوتی را در بقای کلی و بقای بدون بیماری برای زنان دریافت کننده شیمی‌درمانی پیش یا پس از جراحی نشان نداد. درمان پیش از جراحی به دلیل کوچک کردن تومور پیش از مداخله جراحی، انجام جراحی را برای حفظ پستان بیشتر امکان‌پذیر می‌سازد (نسبت خطر (relative risk): 0.82؛ 95% فاصله اطمینان: 0.76 تا 0.89). با این حال، این امر هم‌چنین منجر به افزایش میزان عود موضعی-منطقه‌ای (loco-regional recurrence) (عود در همان منطقه) می‌شود (نسبت خطر (HR): 1.12؛ 95% فاصله اطمینان: 0.92 تا 1.37). انجام شیمی‌درمانی پیش از جراحی امکان پایش پاسخ تومور و ایجاد تغییرات مناسب را در رژیم درمانی به محض اینکه تومور نسبت به درمان اولیه مقاوم شد، فراهم می‌کند. عوارض جانبی، که فقط در نیمی از مطالعات گزارش شدند، در زنان دریافت کننده شیمی‌درمانی پیش از جراحی کمتر بودند. اگرچه، عوارض پس از جراحی، تهوع و استفراغ، و آلوپسی به طور مساوی توزیع شد، حوادث سمیت قلبی (cardiotoxicity) در زنان تحت شیمی‌درمانی پیش از جراحی کمتر بود (نسبت خطر (relative risk): 0.74؛ 95% فاصله اطمینان: 0.53 تا 1.04). هم‌چنین، عفونت جدی (2799 زن مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند) در زنان دریافت کننده شیمی‌درمانی پیش از جراحی کمتر رخ داد (نسبت خطر (relative risk): 0.69؛ 95% فاصله اطمینان: 0.56 تا 0.84).
این مرور نشان می‌دهد که استفاده از شیمی‌درمانی پیش از جراحی در درمان زنان مبتلا به مراحل اولیه سرطان پستان به منظور کاهش مرحله بیماری نیازمند به جراحی، ایمن و بی‌خطر است، تا ارزیابی حساسیت به مواد شیمیایی و تسهیل پژوهش ترجمه‌ای صورت گیرد.
در حال حاضر، انجام شیمی‌درمانی پیش از جراحی، استاندارد مراقبت در سرطان پستان پیشرفته موضعی برای دستیابی به کوچک کردن تومور موضعی به منظور امکان‌پذیر ساختن جراحی است. از اوایل دهه 1980، نقش شیمی‌درمانی پیش از جراحی در مراحل اولیه (یا قابل جراحی) سرطان پستان موضوع مطالعه بوده است. مزایای احتمالی آن شامل آغاز زودهنگام درمان سیستمیک، تعیین حساسیت به مواد شیمیایی، کاهش حجم تومور و پائین آوردن احتمال نیاز به جراحی است. نگرانی‌هایی در رابطه با کنترل موضعی پس از جراحی کوچک‌سازی تومور و تاخیر در درمان موضعی در بیماران مبتلا به تومورهای مقاوم به شیمی‌درمانی وجود دارد.
ارزیابی اثربخشی انجام شیمی‌درمانی پیش از جراحی در زنان مبتلا به سرطان پستان قابل جراحی در مقایسه با انجام شیمی‌درمانی پس از جراحی.
پایگاه ثبت تخصصی که توسط پایگاه تحریریه گروه سرطان پستان در کاکرین نگهداری می‌شود، در تاریخ 4ام آگوست 2005 جست‌وجو شد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده که به مقایسه شیمی‌درمانی پیش و پس از جراحی در زنان مبتلا به سرطان پستان قابل جراحی پرداختند.
مطالعات از نظر واجد شرایط بودن و کیفیت ارزیابی شده، و داده‌ها توسط دو نویسنده مستقل مرور استخراج شدند. نسبت‌های خطر (hazard ratio) برای پیامدهای زمان-تا-رویداد به‌طور مستقیم یا غیر-مستقیم با استفاده از روش‌های توصیف شده توسط پارمر (Parmar) به دست آمدند. نسبت خطر (relative risk) برای پیامدهای دو-حالتی استخراج شد. متاآنالیزها با استفاده از مدل اثر-ثابت انجام شدند.
تعداد 14 مطالعه واجد شرایط را شناسایی کردیم که در مجموع 5,500 زن را تصادفی‌سازی کردند. میانه دوره پیگیری از 18 ماه تا 124 ماه متغیر بود. هشت مطالعه یک روش رضایت‌بخش را برای تصادفی‌سازی توصیف کردند.
داده‌ها، که بر اساس 1139 مورد مرگ‌ومیر تخمین زده شده بین 4620 زن موجود برای تجزیه‌وتحلیل مبتنی بودند، نرخ بقای کلی مشابهی را با HR معادل 0.98 نشان می‌دهند (95% CI؛ 0.87 تا 1.09؛ p = 0.67؛ ناهمگونی وجود نداشت). انجام شیمی‌درمانی پیش از جراحی نرخ جراحی محافظه‌کارانه پستان را افزایش می‌دهد، اما با افزایش هزینه برای نرخ عود موضعی-منطقه‌ای (loco regional recurrence) همراه بود. با این حال، تا زمانی که جراحی به عنوان بخشی از درمان باقی بماند، حتی پس از رگرسیون کامل تومور، این نرخ افزایش پیدا نکرد (HR: 1.12؛ 95% CI؛ 0.92 تا 1.37؛ p = 0.25؛ ناهمگونی وجود نداشت). انجام شیمی‌درمانی پیش از جراحی با عوارض جانبی کمتری همراه بود. پاسخ پاتولوژیکی کامل با بقای بهتری نسبت به بیماری باقی‌مانده همراه است (HR: 0.48؛ 95% CI؛ 0.33 تا 0.69؛ p = < 10-4).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.