تعداد 7 مطالعه مشاهده‌ای جدید را در این نسخه به‌روز شده گنجاندیم، و تعداد کل آنها را به 14 مطالعه رساندیم، که شامل 5 مطالعه کوهورت و 9 مطالعه مورد-شاهدی، با 1,601,515 شرکت‌کننده بودند.

اکثر مطالعات هیچ ارتباط علیّتی را بین مواجهه مادر با کورتیکواستروئیدهای موضعی در هر قدرتی (potency) و پیامدهای بارداری در مقایسه با عدم-مواجهه پیدا نکردند. این پیامدها عبارت بودند از: نحوه زایمان (خطر نسبی (RR): 1.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 1.15؛ 1 مطالعه کوهورت، n = 9904، شواهد با کیفیت پائین)؛ ناهنجاری‌های مادرزادی، از جمله شکاف دهانی یا شکاف کام و هیپوسپادیاس (hypospadias) (وضعیتی که در آن دهانه مجرای ادرار در قسمت زیرین آلت تناسلی قرار دارد) (RR: 0.82؛ 95% CI؛ 0.34 تا 1.96؛ 2 مطالعه کوهورت، n = 9512؛ شواهد با کیفیت پائین؛ و نسبت شانس (OR): 1.07؛ 95% CI؛ 0.71 تا 1.60؛ 1 مطالعه مورد-شاهدی، n = 56,557)؛ وزن پائین هنگام تولد (RR: 1.08؛ 95% CI؛ 0.86 تا 1.36؛ n = 59,419؛ 4 مطالعه کوهورت؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)؛ زایمان نارس (RR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.81 تا 1.08؛ 4 مطالعه کوهورت، n = 59,419، شواهد با کیفیت پائین)؛ مرگ‌ومیر جنین (RR: 1.02؛ 95% CI؛ 0.60 تا 1.73؛ 4 مطالعه کوهورت، n = 63885، شواهد با کیفیت بسیار پائین)؛ و نمره آپگار پائین (RR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.54 تا 1.31؛ 1 مطالعه کوهورت، n = 9220، شواهد با کیفیت پائین).

آنالیزهای طبقه‌بندی شده‌ای را برای کورتیکواستروئیدهایی با قدرت پائین یا متوسط، و کورتیکواستروئیدهای موضعی قوی یا بسیار قوی انجام دادیم، اما هیچ ارتباط علیّتی را بین مواجهه مادر با کورتیکواستروئید موضعی با هر گونه قدرت دارویی و ناهنجاری مادرزادی، شکاف‌های دهانی، زایمان نارس یا نمره آپگار پائین پیدا نکردیم. برای وزن پائین هنگام تولد، اگرچه متاآنالیز بر اساس داده‌های سطح-مطالعه برای کورتیکواستروئیدهایی با قدرت پائین تا متوسط (RR تجمعی: 0.90؛ 95% CI؛ 0.74 تا 1.09؛ 3 مطالعه کوهورت، n > 55,713) یا کورتیکواستروئیدهای قوی تا بسیار قوی (RR تجمعی: 1.58؛ 95% CI؛ 0.96 تا 2.58؛ 4 مطالعه کوهورت، n > 47,651) معنی‌دار نبود، بین دو زیر-گروه تفاوت معنی‌داری وجود داشت (0.04 = P). نتایج حاصل از سه مطالعه مجزا در متاآنالیز نشان‌دهنده افزایش خطر وزن پائین هنگام تولد در نوزادان زنانی بود که کورتیکواستروئیدهای موضعی قوی تا بسیار قوی دریافت کردند. استفاده مادر از استروئیدهای موضعی با قدرت پائین تا متوسط با کاهش خطر مرگ‌ومیر جنین همراه بود (RR تجمعی: 0.70؛ 95% CI؛ 0.64 تا 0.77؛ 2 مطالعه، n = 48,749؛ شواهد با کیفیت پائین)، اما هنگامی که کورتیکواستروئیدهای موضعی قوی تا بسیار قوی در طول بارداری استفاده شد، چنین تاثیری را مشاهده نکردیم (RR تجمعی: 1.14؛ 95% CI؛ 0.69 تا 1.88؛ 3 مطالعه؛ n = 37,086، شواهد با کیفیت پائین).

از رویکرد کارگروه درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grades of Recommendation, Assessment, Development and Evaluation; GRADE) برای رتبه‌بندی کیفیت کلی شواهد استفاده کردیم. داده‌های حاصل از مطالعات مشاهده‌ای از کیفیت پائین شروع شد. سطح کیفیت بیشتر شواهد را به دلیل عدم-دقت در تشخیص وزن پائین هنگام تولد و ناهمگونی در مرگ‌ومیر جنین کاهش دادیم. شواهد با کیفیت پائین‌تر منجر به اطمینان کمتر در تخمین تاثیر برای آن پیامدها شد.