بیماری‌های قلبی‌عروقی شامل حملات قلبی و سکته‌های مغزی بوده و یکی از دلایل اصلی مرگ‌ومیر و ناتوانی زودرس به حساب می‌آید. این یک نسخه به‌روز شده از مروری است که نخستین‌بار در سال 2011 منتشر شد. این مرور به بررسی این موضوع می‌پردازد که حمایت و تشویق فشرده برای کاهش استفاده از نمک در غذاها، و جایگزینی نمک کم سدیم، خطر مرگ‌ومیر یا بیماری‌های قلبی‌عروقی را کاهش می‌دهد یا خیر. این نسخه به‌روز شده شامل دو مطالعه جدید بوده و یک مطالعه مشکل‌دار را حذف می‌کند، که تعداد آنها در مجموع به هشت کارآزمایی با 7284 شرکت‌کننده می‌رسد.
توصیه‌های غذایی و جایگزینی نمک، میزان نمک مصرفی را کاهش داد که منجر به کاهشی اندک در فشار خون تا شش ماه شد. شواهد ضعیفی مبنی بر مزیت مداخله برای حوادث قلبی‌عروقی وجود داشت، اما این یافته‌ها قطعی نبودند و از یک کارآزمایی منفرد میان ساکنان خانه سالمندان به دست آمدند، که مصرف نمک را در آشپزخانه‌های خود کاهش دادند.
یافته‌های مرور ما به این معنا نیست که ارائه توصیه به افراد برای کاهش نمک مصرفی باید متوقف شود. با این حال، اقدامات بیشتر - به عنوان مثال، کاهش مقدار نمک پنهان در غذاهای فرآوری شده - دستیابی به رژیم غذایی کم نمک را برای افراد آسان‌تر می‌کند. به طور کلی، بسیاری از کارآزمایی‌ها نتوانستند جزئیات کافی را برای ارزیابی خطر بالقوه سوگیری (bias) گزارش کنند. شواهد بیشتری از تاثیرات روش‌های مختلف کاهش نمک در رژیم غذایی بر رویدادهای بالینی، از مطالعات تجربی و مشاهده‌ای برای حمایت از سیاست‌های بهداشت و سلامت عمومی مورد نیاز است.
علیرغم جمع‌آوری داده‌های رویداد، بیشتر از مرورهای سیستماتیک قبلی، از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده، قدرت کافی برای تائید تاثیرات مهم بالینی توصیه‌های غذایی و جایگزینی نمک بر مورتالیتی قلبی‌عروقی در جمعیت‌های دارای فشار خون طبیعی یا هیپرتانسیو وجود ندارد. تخمین‌های ما از مزایای بالینی توصیه‌ها برای کاهش مصرف نمک در رژیم غذایی غیر دقیق است، اما بزرگ‌تر از آن چیزی است که از کاهش‌های کوچک فشار خون پیش‌بینی می‌شود. برای به دست آوردن تخمین‌های دقیق‌تر، انجام مطالعات قوی‌تر و بیشتری مورد نیاز است. یافته‌های ما از ارائه توصیه‌های غذایی فردی به عنوان وسیله‌ای برای محدود کردن مصرف نمک پشتیبانی نمی‌کند. شاید راهبردهای جایگزینی که نیاز به تغییر رفتار فردی ندارند، موثر باشند و شایسته انجام کارآزمایی‌های بیشتر است.
این یک نسخه به‌روز شده از مرور کاکرین است که برای نخستین‌بار در سال 2011 درباره تاثیرات کاهش مصرف نمک در رژیم غذایی، از طریق توصیه‌هایی برای کاهش مصرف نمک یا جایگزینی نمک کم سدیم، بر مورتالیتی و حوادث قلبی‌عروقی منتشر شد.
1. ارزیابی تاثیرات طولانی‌مدت توصیه و جایگزینی نمک با هدف کاهش مصرف نمک در رژیم غذایی بر مورتالیتی و موربیدیتی قلبی‌عروقی.
2. بررسی این موضوع که کاهش فشار خون یک عامل توضیحی در تاثیر چنین مداخلات غذایی بر مورتالیتی و پیامدهای قلبی‌عروقی است یا خیر.
جست‌وجوهای انجام شده را در CENTRAL (2013، شماره 4)، MEDLINE (OVID؛ 1946 تا هفته 3 اپریل 2013)؛ EMBASE (OVID؛ 1947 تا 30 اپریل 2013) و CINAHL (EBSCO؛ از زمان آغاز به کار تا 1 اپریل 2013) به‌روز کردیم، این جست‌وجوها آخرین بار در 1 می 2013 انجام شد. فهرست منابع مطالعات و مرورهای وارد شده را کنترل کردیم. محدودیت‌هایی را برای زبان نگارش مقاله اعمال نکردیم.
کارآزمایی‌ها معیارهای زیر را داشتند: (1) تصادفی‌سازی شده، با پیگیری حداقل شش ماه، (2) مداخله عبارت بود از کاهش مصرف نمک در رژیم غذایی (از طریق توصیه به کاهش مصرف نمک یا جایگزینی نمک کم سدیم)، (3) شرکت‌کنندگان بزرگسالان بودند و (4) داده‌های مورتالیتی یا موربیدیتی قلبی‌عروقی در دسترس بودند. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، مطالعات را بر اساس این معیارها ارزیابی کردند.
یک نویسنده داده‌ها را استخراج کرده و اعتبار مطالعه را ارزیابی کرد و نویسنده دوم آن را مورد بررسی قرار داد. در جایی که امکان‌پذیر بود برای دستیابی به اطلاعات ازدست‌رفته، با نویسندگان کارآزمایی تماس گرفتیم. رویدادها را استخراج کرده و خطرات نسبی (RRs) و 95% فواصل اطمینان (CIs) را محاسبه کردیم.
هشت مطالعه معیارهای ورود را داشتند: سه مورد شامل افراد مبتلا به فشار خون طبیعی (3518 = n) و پنج مورد شامل افراد هیپرتانسیو یا جمعیت‌های مختلط از افرادی با فشار خون طبیعی و هیپرتانسیو (n = 3766). دوره پایان پیگیری در کارآزمایی بین شش تا 36 ماه و طولانی‌ترین دوره پیگیری مشاهده‌ای (پس از پایان کارآزمایی) 12.7 سال بود.
خطر نسبی (RR) برای مورتالیتی به هر علتی در افراد با فشار خون طبیعی غیر دقیق بود و هیچ شواهدی را از کاهش فشار خون (RR در پایان کارآزمایی: 0.67؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.40 تا 1.12؛ 60 مورد مرگ‌ومیر؛ RR در طولانی‌ترین دوره پیگیری: 0.90؛ 95% CI؛ 0.58 تا 1.40؛ 79 مورد مرگ‌ومیر، n = 3518) یا هیپرتانسیو (RR در پایان کارآزمایی: 1.00؛ 95% CI؛ 0.86 تا 1.15؛ 565 مورد مرگ‌ومیر؛ RR در طولانی‌ترین دوره پیگیری: 0.99؛ 95% CI؛ 0.87 تا 1.14؛ 674 مورد مرگ‌ومیر، 3085 = n) نشان نداد.
شواهد ضعیفی حاکی از مزیت مداخله برای مورتالیتی قلبی‌عروقی (افراد مبتلا به هیپرتانسیو: RR در پایان کارآزمایی: 0.67؛ 95% CI؛ 0.45 تا 1.01؛ 106 رویداد، n = 2656) و برای حوادث قلبی‌عروقی (افراد مبتلا به هیپرتانسیو: RR در پایان کارآزمایی: 0.76؛ 95% CI؛ 0.57 تا 1.01؛ 194 رویداد، چهار مطالعه، 3397 = n؛ فشار خون طبیعی: RR در طولانی‌ترین دوره پیگیری: 0.84؛ 95% CI؛ 0.64 تا 1.10؛ 200 رویداد؛ افراد مبتلا به هیپرتانسیو: RR: 0.77؛ 95% CI؛ 0.58 تا 1.02؛ 192 رویداد؛ آنالیز تجمعی از شش کارآزمایی (RR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.66 تا 0.98؛ n = 5762) وجود داشت. این یافته‌ها توسط یک کارآزمایی میان ساکنان خانه‌های سالمندان انجام شد که مصرف نمک را در آشپزخانه‌های خود کاهش دادند و در نتیجه نیازی به تغییر رفتار فردی نداشت.
ارائه توصیه‌هایی برای کاهش مصرف نمک، کاهش اندکی را در فشار خون سیستولیک (تفاوت میانگین (MD): 1.15- میلی‌متر جیوه؛ 95% CI؛ 2.32- تا 0.02؛ n = 2079) و فشار خون دیاستولیک (MD؛ 0.80- میلی‌متر جیوه؛ 95% CI؛ 1.37- تا 0.23-؛ n = 2079) در افرادی با فشار خون طبیعی و کاهش بیشتری را در فشار خون سیستولیک در افراد هیپرتانسیو (MD؛ 4.14- میلی‌متر جیوه؛ 95% CI؛ 5.84- تا 2.43-؛ n = 675) نشان داد، اما تفاوتی را در فشار خون دیاستولیک ایجاد نکرد (MD؛ 3.74- میلی‌متر جیوه؛ 95% CI؛ 8.41- تا 0.93؛ n = 675).
به طور کلی، بسیاری از کارآزمایی‌ها نتوانستند جزئیات کافی را برای ارزیابی خطر بالقوه سوگیری (bias) گزارش کنند. کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در یک کارآزمایی شامل افرادی با فشار خون طبیعی مورد ارزیابی قرار گرفت که بهبود قابل‌توجهی را در بهزیستی (well-being) گزارش کرد اما هیچ داده‌ای ارائه نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.