تا به امروز، تنها گزینه برای درمان آلرژی غذایی پرهیز شدید از غذا و حمل انژکتور اپی‌نفرین (Epipen/Twinject) در صورت بروز واکنش آلرژیک است. برای غذایی مانند شیر گاو، اجتناب از آن بسیار دشوار است زیرا در بسیاری از غذاها یافت می‌شود. ترس دائمی از خوردن یا نوشیدن تصادفی شیر گاو و اضطراب ناشی از حمل انژکتور، تاثیرات منفی بر کیفیت زندگی بیمار دارد. نوشیدن شیر به طور تصادفی می‌تواند باعث واکنش‌های تهدیدکننده زندگی شود. ایمونوتراپی خوراکی (oral immunotherapy) در ابتدا شامل مصرف مقدار بسیار کمی از آلرژن است، در مورد حساسیت به شیر، شیر گاو، و به آرامی مقدار آن را تا رسیدن به وعده کامل هر روز افزایش می‌دهد. این ممکن است نحوه مشاهده آلرژن را توسط سیستم ایمنی بدن تغییر دهد و در نتیجه مقدار شیری را که می‌توان بدون هیچ واکنشی خورد یا نوشید، افزایش داد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را شناسایی کردیم که ایمونوتراپی خوراکی را با دارونما (placebo) یا رژیم اجتنابی مداوم در کودکان و بزرگسالان مبتلا به آلرژی به شیر گاو مقایسه کردند. پنج مطالعه با معیارهای ورود ما همخوانی داشتند. در مجموع 196 شرکت‌کننده حضور داشتند (106 نفر در گروه درمان و 90 نفر در گروه کنترل) که همگی کودک بودند. به طور کلی، سطح کیفیت مطالعات پائین بود.
از آنجا که این کارآزمایی‌ها شامل نمونه کوچکی بوده و مشکلاتی مربوط به نحوه انجام آنها وجود داشت، بنابراین انجام پژوهش‌های بیشتری لازم است. شواهد کنونی نشان می‌دهد که ایمونوتراپی خوراکی می‌تواند به اکثر کودکان آلرژیک کمک کند تا یک وعده کامل شیر سرو شده را تحمل کنند، البته تا زمانی که به نوشیدن این مقدار در روز ادامه دهند. با این حال، مشخص نیست که اگر ایمونوتراپی برای مدتی متوقف شود، این محافظت ادامه می‌یابد یا خیر. عوارض جانبی در طول ایمونوتراپی خوراکی فراوان است و اکثر بیماران حداقل برخی نشانه‌های خفیف را نشان خواهند داد. در مطالعاتی که وارد کردیم، به ازای هر 11 بیمار که ایمونوتراپی خوراکی دریافت کردند، یک نفر در یک مقطع نیاز به درمان با تزریق اپی‌نفرین (epinephrine) برای مدیریت بالینی واکنش آلرژیک جدی به درمان داشت.
مطالعات تا به امروز شامل تعداد کمی از بیماران بوده و سطح کیفیت شواهد نیز به‌طور کلی پائین است. شواهد فعلی نشان می‌دهد که MOIT می‌تواند منجر به حساسیت‌زدایی در اکثر افراد مبتلا به IMCMA شود، اگرچه تحمل طولانی‌مدت آن اثبات نشده است. اشکال عمده MOIT فراوانی عوارض جانبی است، اگرچه بیشتر آنها خفیف و خود-محدود شونده هستند. استفاده از اپی‌نفرین وریدی نادر نیست. از آنجا که هیچ پروتکل استانداردی وجود ندارد، پیش از ورود حساسیت‌زدایی در عملکرد بالینی، نیاز به دستورالعمل‌های بالینی در این زمینه وجود دارد.
روش اصلی درمان آلرژی به شیر گاو با واسطه IgE؛ (IgE-mediated cow milk allergy; IMCMA) یک رژیم غذایی اجتنابی (avoidance diet) است که به ویژه در مورد غذاهایی مانند شیر که در همه جا موجود هستند، رعایت آنها دشوار است. ایمونوتراپی خوراکی برای شیر (milk oral immunotherapy; MOIT) ممکن است یک درمان جایگزین از طریق حساسیت‌زدایی یا القای تحمل باشد.
هدف ما ارزیابی اثربخشی بالینی و بی‌خطری (safety) MOIT در کودکان و بزرگسالان مبتلا به IMCMA در مقایسه با درمان دارونما (placebo) یا استراتژی اجتناب است.
تعداد 13 بانک اطلاعاتی را شامل مقالات مجلات، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها، پایگاه‌های ثبت پایان‌نامه‌ها و کارآزمایی‌های منتشر نشده، بدون اعمال محدودیت در زبان یا تاریخ نگارش، و با استفاده از ترکیبی از عناوین موضوعی و کلمات متن جست‌وجو کردیم. جست‌وجو تا 1 اکتبر 2012 به‌روز است.
فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) برای ورود به این مرور در نظر گرفته شدند. طراحی‌های کورسازی شده و باز (blinded and open) گنجانده شدند. کودکان و بزرگسالان مبتلا به IMCMA وارد شدند. MOIT اجرا شده با هر پروتکلی گنجانده شد.
در مجموع 2111 رکورد منحصربه‌فرد شناسایی و برای گنجاندن بالقوه غربالگری شدند. مطالعات انتخاب شده، داده‌ها استخراج شده و کیفیت روش‌شناسی (methodology) توسط دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم ارزیابی شد. سعی کردیم با محققین مطالعه تماس بگیریم تا در مورد داده‌های منتشر نشده که برای آنالیز مورد نیاز بودند، جویا شویم. ناهمگونی آماری با استفاده از تست I² ارزیابی شد. در صورتی که ناهمگونی آماری، که بر اساس مقدار I² کمتر از 50% ارزیابی شد، پائین بود، خطر نسبی (RR) تجمعی را برای هر پیامد با استفاده از مدل اثر ثابت منتل-هنزل (Mantel-Haenzel) تخمین زدیم.
از 157 رکورد مرور شده، 16 مورد شامل پنج کارآزمایی، وارد شدند. به‌طور کلی، مطالعات کوچک و دارای دقت روش‌شناسی (methodology) متناقضی بودند. در کل کیفیت شواهد در سطح پائین ارزیابی شد. هر مطالعه از پروتکل MOIT متفاوتی استفاده کرد. در مجموع 196 بیمار (106 نفر MOIT؛ 90 نفر کنترل) مورد مطالعه قرار گرفته و همه کودک بودند. سه مطالعه کورسازی شده و دو مطالعه از کنترل رژیم غذایی اجتنابی استفاده کردند. شصت و شش بیمار (62%) در گروه MOIT در مقایسه با هفت بیمار (8%) از گروه کنترل قادر به تحمل کامل شیر سرو شده (حدود 200 میلی‌لیتر) بودند (RR: 6.61؛ 95% CI؛ 3.51 تا 12.44). علاوه بر این، 27 نفر (25%) در گروه MOIT توانستند بخشی از شیر سرو شده (10 تا 184 میلی‌لیتر) را بنوشند در حالی که هیچ فردی در گروه کنترل قادر به این کار نبود (RR: 9.34؛ 95% CI؛ 2.72 تا 32.09). هیچ یک از مطالعات، بیماران را پس از دوره ایمونوتراپی ارزیابی نکردند. عوارض جانبی شایع بودند (97 نفر از 106 بیمار MOIT حداقل یک نشانه را نشان دادند)، اگرچه اکثر آنها موضعی و خفیف بودند. به دلیل تنوع در روش‌های گزارش‌دهی، عوارض جانبی را نمی‌توان به صورت کمّی ترکیب کرد. از هر 11 بیمار دریافت‌کننده MOIT، یک نفر نیاز به اپی‌نفرین (epinephrine) عضلانی داشت. یک بیمار در دو نوبت به آن نیاز پیدا کرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.