هدف از انجام این مرور چیست؟
هدف این مرور کاکرین یافتن برخی مداخلات آموزشی و روشهای موثرتر در جهت ارتقاء مهارتهای ارتباط تلفنی پزشکان و پیامدهای بیماران بود.
پیامهای کلیدی
یک مطالعه بسیار کوچک هیچگونه تفاوتی را میان انجام مداخلات آموزشی و عدم انجام مداخله بر مهارتهای تلفنی رزیدنتهای اطفال گزارش نکرد، اما سطح قطعیت شواهد بسیار پائین بود، بنابراین مشخص نیست این مداخلات هیچگونه تفاوتی را در مهارتهای ارتباط تلفنی پزشکان ایجاد میکنند یا خیر.
هیچ مطالعهای را در مورد ارزیابی تاثیر انجام مداخله آموزشی در جهت بهبود مهارتهای ارتباط تلفنی پزشکان بر پیامدهای بیمار پیدا نکردیم.
هیچ شواهدی برای آموزش پزشک در مهارتهای ارتباط تلفنی وجود ندارد، بنابراین در حال حاضر این مساله باید براساس مطالعات و مدلهای مبتنی بر ارتباط رو-در-رو هدایت شود که تفاوت بین این دو بعد ارتباطی را در نظر نمیگیرند.
در این مطالعه مروری چه موضوعی مورد بررسی قرار گرفت؟
از بدو اختراع تلفن، این وسیله بهطور فزایندهای توسط پزشکان و بیماران در جهت مرتفع کردن مشکلات سلامت مورد استفاده قرار گرفته است. امروزه تا یک-چهارم تمامی مشاورههای بالینی به وسیله تلفن صورت میگیرد. براساس مطالعاتی که تاکنون صورت گرفته، مهارتهای تلفنی پزشکان از کیفیت پائینی برخوردار هستند، و پزشکان مهارتهای آموزشی اندکی را در این زمینه در دوره تحصیلی خود دریافت میکنند. این مهارتهای حرفهای مهم و حساس مربوط میشوند به بینش و قضاوت پزشکان تا رشد کرده و بهبود یابند. تحقیقات کلی در پزشکی تلفنی به وضوح نشان میدهد که مشاوره تلفنی میتواند نقش مهمی در ارائه مراقبتهای سلامت و با تأثیر کمّی بر حجم کاری پزشکان، مراقبتهای بیمارستانی، پیامدهای بیماران و سطح رضایت شغلی آنها داشته باشد.
برای یافتن مطالعاتی جستوجو کردیم که پزشکان، پرستاران و دیگر متخصصان مراقبتسلامت را در جهت توسعه و بهبود مهارتهای مشاوره تلفنی با بیماران تحت مداخلات آموزشی قرار دادند. مطالعات انجام شده را در حوزههای مختلف جمعآوری کرده و مطالعاتی را کنار گذاشتیم که فقط ارتباط بین پزشکان را بررسی کرده بودند.
نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
در این مرور هیچ مطالعهای شناسایی نشد که به بررسی تاثیر مداخلات آموزشی در جهت ارتقاء مهارتهای ارتباط تلفنی پزشکان بر پیامدهای بیماران (اندازهگیری شده با ابزارهای معتبر یا مارکرهای بیومدیکال)، بر رفتار بیماران، موربیدیتی و مورتالیتی بیماران، میزان رضایت بیماران، دقت اقدامات اورژانسی و عوارض جانبی پرداخته باشد. فقط یک مطالعه بسیار کوچک را یافتیم که بیش از 25 سال قبل انجام شده و هیچ تفاوتی را بین انجام یک مداخله آموزشی و عدم انجام مداخله بر مهارتهای شرححالگیری و مدیریت بیماران توسط رزیدنتهای اطفال گزارش نکرد. این مطالعه هیچگونه اطلاعات کمّی را ارائه نکرد.
این مرور شواهد خاصی را برای نتیجهگیری پیرامون تاثیر آموزش مهارتهای مشاوره تلفنی پزشکان پیدا نکرد؛ انجام مطالعاتی با کیفیت بالا در این زمینه به فوریت مورد نیاز است.
این مرور تا چه زمانی بهروز است؟
نویسندگان این مرور مطالعات منتشر شده را تا می 2016 جستوجو کردند.
مهارتهای مشاوره تلفنی بخش کوچکی از مهارتهای مشاوره از راه دور محسوب میشوند که در شرایطی که مراقبتهای پزشکی زیر سایه فناوری اطلاعات از فاصله دور ارائه می شوند، اهمیت آنها روزبهروز در حال افزایش است. اما با این وجود هیچگونه شواهدی در دست نیست که اختصاصا براساس مطالعات روی مشاورههای تلفنی صورت گرفته باشد، و مهارتهای پزشکان در هر زمان بر مبنای مطالعات و مدلهایی صورت میگیرند که بر اساس ارتباط چهرهبهچهره به دست آمدهاند، و در این زمینه، تفاوتهای بین این دو بعد ارتباطی در نظر گرفته نمیشوند. در حال حاضر نیاز فوری به انجام تحقیقات بیشتری دیده میشود که تاثیر آموزشهای مختلف را بر مهارتهای مشاوره تلفنی پزشکان و تاثیر آنها را بر پیامدهای بیماران مورد بررسی قرار دهند.
از سال 1879، سالی که نخستین مشاوره تلفنی پزشکی مستند شد، توانایی انجام مشاوره از طریق تلفن به عنوان قسمتی از سیستمهای مراقبت سلامت مدرن بیمار-محور محسوب شده است. امروزه تا یک-چهارم تمامی مشاورههای مراقبت سلامت به وسیله تلفن انجام میشود. مطالعات میزان تاثیرگذاری مشاوره پزشکی تلفنی را بر حجم کاری پزشکان بررسی کرده و طی آن مشخص شد که لازم است کیفیت آنها افزایش پیدا کند. اگرچه پزشکان بهطور روتین مهارتهایی را پیرامون برقراری ارتباط و ارائه مشاوره کسب میکنند، این موضوع لزوما به معنای تخصص در برقراری مکاتبه و مشاوره تلفنی نیست. مطالعات مختلفی تاثیر کوتاه-مدت مداخلاتی را بررسی کردند که به ارتقاء مهارتهای مشاوره تلفنی پزشکان کمک میکنند، اما هیچ مرور سیستماتیکی پیامدهای بیمار-محور یا پیامدهای مربوط به پزشکان را گزارش نکرده است.
ارزیابی تاثیر مداخلات آموزشی برای بهبود مهارتهای مشاوره تلفنی در پزشکان و پیامدهای مربوط به بیماران.
ما در CENTRAL ،MEDLINE ،EMBASE، پنج بانک اطلاعاتی الکترونیکی دیگر و نیز دو پایگاه ثبت کارآزمایی تا تاریخ 19 می 2016 جستوجو کرده، فهرست منابع مطالعات و ارجاعات آنها را به صورت دستی بررسی کرده و بهمنظور شناسایی مطالعات و اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده، کارآزماییهای غیر-تصادفیسازی و کنترل شده، مطالعات کنترل شده قبل و بعد و نیز سریهای زمانی منقطع را در نظر گرفتیم که به مقایسه هرگونه مداخله کنترل شده، شامل عدم-مداخله، به منظور بهبود مهارتهای مشاوره تلفنی پزشکان با بیماران و تاثیر آنها بر پیامدهای بیماران پرداختند.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم به انتخاب مطالعات برای ورود، استخراج دادهها و ارزیابی وجود خطر سوگیری (bias) در مطالعات واجد شرایط با استفاده از راهنمای استاندارد کاکرین و EPOC و نیز بررسی قطعیت شواهد با استفاده از معیار درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) پرداختند. در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر با نویسندگان مطالعات تماس گرفتیم. با استفاده از روشهای استاندارد روششناسی مورد نظر کاکرین به تحلیل دادهها پرداختیم.
فقط یک مطالعه کنترل شده قبل و بعد بسیار کوچک شناسایی شد که در سال 1989 انجام شده بود: این مطالعه از یک ابزار معتبر برای ارزیابی تاثیر مداخلات آموزشی بر مهارتهای شرححالگیری و مدیریت بیماران توسط رزیدنتهای اطفال استفاده کرد. این مطالعه هیچ تفاوتی را بین اعمال مداخله و عدم-مداخله گزارش نکرد، اما نویسندگان هیچگونه آنالیزهای کمّی را گزارش نکرده و اطلاعات بیشتری را در اختیار ما قرار ندادند. این مطالعه با خطر بالای سوگیری مواجه بود. براساس معیار GRADE، قطعیت شواهد را در سطح بسیار پائین ارزیابی کردیم، و بنابراین مشخص نیست این مداخلات تا چه حد بتوانند مهارتهای تلفنی پزشکان را افزایش دهند.
هیچ مطالعهای را نیافتیم که به ارزیابی تاثیر مداخلات آموزشی در جهت ارتقای مهارتهای ارتباط تلفنی پزشکان بر پیامدهای اولیه بیماران (پیامدهای سلامت ارزیابی شده توسط ابزارهای معتبر یا مارکرهای بیومدیکال یا رفتارهای بیماران، موربیدیتی یا مورتالیتی بیماران، میزان رضایتمندی بیماران، دقت اقدامات اورژانسی یا عوارض جانبی) پرداخته باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.