پیشینه
سقط عفونی، به هر نوعی از سقط جنین اطلاق می‌شود که همراه با عفونت پس از سقط بچه یا خاتمه عمدی بارداری باشد. یکی از علائم سقط عفونی، تب است. آنتی‌بیوتیک-درمانی، اهمیت زیادی برای درمان سقط عفونی دارد. درمان‌های توصیه‌شده، شامل آنتی‌بیوتیک‌هایی هستند که بر انواع مختلف باکتری‌ها تاثیر می‌گذارند. با این وجود، توافقی درباره موثرترین آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان سقط عفونی، به‌تنهایی یا به‌صورت ترکیبی، وجود ندارد.
ویژگی‌های کارآزمایی
این مرور، 3 مطالعه کوچک را مشتمل بر 233 زن مبتلا به سقط عفونی وارد کرد. یک مطالعه، کلیندامایسین تنها را با پنی‌سیلین به‌علاوه کلرامفنیکل؛ مطالعه دوم، پنی‌سیلین را همراه با کلرامفنیکل در برابر سفالوتین به‌علاوه کانامایسین؛ و مطالعه سوم، آنتی‌بیوتیک تتراسایکلین مبتنی بر آنزیم را با پنی‌سیلین G وریدی مقایسه کردند.
نتایج
هیچ شواهد محکمی را مبنی بر برتری کلیندامایسین تنها نسبت به پنی‌سیلین به‌علاوه کلرامفنیکل برای درمان زنان مبتلا به سقط عفونی نیافتیم. به‌طور مشابه، شواهد موجود نشان نداد که پنی‌سیلین به‌علاوه کلرامفنیکل برای درمان زنان مبتلا به سقط عفونی، بهتر از سفالوتین به‌علاوه کانامایسین است. علاوه بر این، انجام D&C پیش از شروع درمان با آنتی‌بیوتیک، برتری نسبت به انجام D&C پس از شروع درمان با آنتی‌بیوتیک نداشت. سرعت کاهش تب زنان با استفاده از آنتی‌بیوتیک تتراسایکلین-آنزیم در مقایسه با پنی‌سیلین G وریدی بیشتر بود.
نتیجه‌گیری
شواهد موجود از سه کارآزمایی کوچک که شامل برخی آنتی‌بیوتیک‌هایی بودند که در حال حاضر دیگر مصرف نمی‌شوند، برای حمایت از تغییر در توصیه‌های درمانی موجود برای سقط جنین ناکافی هستند. با این وجود، ترکیب آنتی‌بیوتیک‌ها برای زنان مبتلا به سقط جنین، قابل توصیه است، زیرا احتمال بیشتری دارد که نسبت به درمان با یک آنتی‌بیوتیک، تب را در زنان دارای باکتری در خون، سریع‌تر کاهش دهد. فقط یک مطالعه بروز عوارض جانبی را در زنان گزارش کرد: دو نفر که کلیندامایسین دریافت کردند، دچار شکست درمان شده و یک زن، دچار عوارض ناخواسته دارویی شد. علاوه بر این، دو زن در گروه کلیندامایسین مبتلا به آبسه لگنی شدند که این تعداد در گروه پنی‌سیلین و کلرامفنیکل، یک نفر بود، اگرچه این تفاوت، معنادار نبود. محدودیت این مطالعه، ورود سه مطالعه کوچک انجام‌شده در بیش از 30 سال قبل بود.
هیچ شواهد محکمی را مبنی بر برتری کلیندامایسین تزریقی به‌تنهایی نسبت به ترکیب پنی‌سیلین و کلرامفنیکل برای درمان زنان مبتلا به سقط عفونی نیافتیم. به‌طور مشابه، شواهد موجود نشان نداد که پنی‌سیلین به‌علاوه کلرامفنیکل برای درمان زنان مبتلا به سقط عفونی، بهتر از سفالوتین به‌علاوه کانامایسین است. به‌نظر می‌رسید آنتی‌بیوتیک تتراسایکلین آنزیم در کاهش زمان لازم برای فرونشستن تب، موثرتر از پنی‌سیلین G وریدی باشد، اما این شواهد فقط به وسیله یک مطالعه با خطر پائین سوگیری فراهم شد.
نیاز به انجام RCTهایی با کیفیت بالا وجود دارد که شواهد قابل اعتمادی را برای درمان‌های سقط عفونی با آنتی‌بیوتیک‌های کنونی فراهم کنند. سه مطالعات وارد شده، بیش از 30 سال پیش انجام شدند. همچنین نیاز به ورود موسساتی در کشورهای فقیر، هم‌چون کشورهای جنوب صحرای آفریقا، آمریکای لاتین و کارائیب، و جنوب آسیا وجود دارد، که دارای بار (burden) سنگین سقط جنین و چالش‌های نظام‌های سلامت هستند.
سقط جنین عفونی، به هرگونه سقط جنین (خودبه‌خودی یا القایی) اشاره دارد که با عفونت‌های دستگاه تناسلی فوقانی، شامل اندومتریت و پارامتریت، عارضه‌دار می‌شود. ستون اصلی درمان سقط عفونی، درمان با آنتی‌بیوتیک به‌تنهایی یا همراه با تخلیه محصولات باقی‌مانده از دوره بارداری است. رژیم‌های درمانی شامل تجویز آنتی‌بیوتیک‌های گسترده-طیف هستند که به‌طور روتین برای درمان توصیه می‌شوند. با این حال، توافق کلی پیرامون موثرترین آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان سقط عفونی، به‌تنهایی یا به صورت ترکیبی، وجود ندارد. هدف این مرور، بررسی شکاف موجود در دانش برای اطلاع‌رسانی به سیاست‌گذاران و پزشکان است.
مرور اثربخشی آنتی‌بیوتیک‌های مختلف جداگانه یا رژیم‌های آنتی‌بیوتیکی در درمان سقط عفونی.
با استفاده از این کلید-واژه‌ها در پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE؛ EMBASE؛ LILACS؛ و POPLINE جست‌وجو کردیم: «سقط جنین (abortion)»، «سقط عفونی (septic abortion)»، «آنتی‌بیوتیک‌ها (Antibiotics)»، «سقط آلوده (Infected abortion)»، «عفونت پس از زایمان (postabortion infection)». همچنین به دنبال کارآزمایی‌های در حال انجام در پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (WHO ICTRP) و ClinicalTrials.gov در 19 اپریل 2016 بودیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و غیر-RCTای را برای ورود در نظر گرفتیم که بدون توجه به نحوه مصرف، دوزاژ، و دوره مصرف، آنتی‌بیوتیک(ها) را با آنتی‌بیوتیک(ها)ی دیگر مقایسه کرده، همچنین مطالعاتی را برگزیدیم که مصرف فقط آنتی‌بیوتیک‌ها را در مقابل ترکیب آنتی‌بیوتیک با سایر مداخلات مانند دیلاتاسیون و کورتاژ (D&C) مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را از کارآزمایی‌های وارد شده استخراج کردند. اختلاف‌نظرها را از طریق مشورت با نویسنده سوم برطرف کردیم. یک نویسنده داده‌های استخراج‌شده را وارد Review Manager 5.3 کرده، و نویسنده دیگر، آن‌ها را از لحاظ دقت بررسی متقابل کرد.
ما 3 RCT کوچک را شامل 233 زن وارد کردیم که طی بیش از 3 دهه گذشته انجام شده بودند.
تجویز کلیندامایسین تفاوت معناداری را با ترکیب پنی‌سیلین و کلرامفنیکل از نظر کاهش تب در همه زنان نشان نداد (تفاوت میانگین (MD): 12.30-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 25.12- تا 0.52؛ زنان = 77؛ مطالعات = 1). کیفیت شواهد برای این موضوع، در سطح متوسط بود. «پاسخ به درمان از طریق «شاخص تب» بیمار ارزیابی شد که در قالب درجه-ساعت بیان شده و به صورت مقدار کلی تب زیر منحنی دمای روزانه معادل 99° فارنهایت (37.2°C) تعریف می‌شود.»
تفاوتی از لحاظ طول مدت بستری میان کلیندامایسین و ترکیب پنی‌سیلین و کلرامفنیکل وجود نداشت. میانگین طول مدت بستری در بیمارستان برای زنان در هر گروه، 5 روز بود (MD: 0.00؛ 95% CI؛ 0.54- تا 0.54؛ زنان = 77؛ مطالعات = 1).
یک مطالعه، تاثیر پنی‌سیلین را همراه با کلرامفنیکل در برابر سفالوتین به‌علاوه کانامایسین، قبل و بعد از انجام D&C ارزیابی کرد. پاسخ به درمان در قالب «زمان سپری‌شده از آغاز تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها تا فروکش کردن تب و زمان سپری‌شده از انجام D&C تا فروکش کردن تب» ارزیابی شد. شواهدی با کیفیت پائین نشان داد که تاثیر پنی‌سیلین به‌علاوه کلرامفنیکل بر تب، تفاوتی با اثر سفالوتین به‌علاوه کانامایسین نداشت (MD: -2.30؛ 95% CI؛ 17.31- تا 12.71؛ زنان = 56؛ مطالعات = 1). هنگامی که D&C حین درمان با آنتی‌بیوتیک انجام شد، هیچ تفاوت قابل‌‌توجهی میان پنی‌سیلین به‌علاوه کلرامفنیکل و سفالوتین به‌علاوه کانامایسین دیده نشد (MD: -1.00؛ 95% CI؛ 13.84- تا 11.84؛ زنان = 56؛ مطالعات = 1). سطح کیفیت شواهد پائین بود.
یک مطالعه با خطر سوگیری (bias) نامشخص حاکی از این بود که زمان سپری شده تا فروکش کردن تب (MD: -5.03؛ 95% CI؛ 5.77- تا 4.29-؛ زنان = 100؛ مطالعات = 1) همچنین زمان لازم برای از بین رفتن لکوسیتوز (MD: -4.88؛ 95% CI؛ 5.98- تا 3.78-؛ زنان = 100؛ مطالعات = 1) در گروه تتراسایکلین همراه با آنزیم‌ها در مقایسه با گروه پنی‌سیلین G وریدی، به طور معناداری پائین‌تر بود.
شکست درمان و عوارض جانبی به صورت نادر رخ داده، و تفاوت میان گروه‌ها از نظر آماری معنادار نبود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.