پیشینه
آنوریسم‌های آئورت توراکوابدومینال (thoracoabdominal aortic aneurysms; TAAAs) به گشاد شدن یا تورم یک رگ خونی به میزان 50% بیشتر از قطر اصلی رگ گفته می‌شود، که به‌طور همزمان آئورت توراسیک و شکمی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. قطر TAAA بیشتر از 6.0 تا 6.5 سانتی‌متر (بسته به جنسیت بیمار یا وجود ضعف ارثی زمینه‌ای در دیواره آئورت) یا TAAA که سریع‌تر از 1 سانتی‌متر در سال گسترش می‌یابد، در صورت عدم درمان تحت عنوان یک وضعیت تهدید کننده حیات در نظر گرفته می‌شود، و یک چالش پیچیده است برای جراحان در تصمیم‌گیری در مورد انتخاب بهترین مسیر درمانی برای هر بیمار. گزینه‌های درمانی عبارتند از ترمیم به روش جراحی باز که به یک تیم جراحی نیاز دارد تا هم قفسه سینه و هم شکم را باز کنند تا آئورت بیمار را با یک ماده برای پیوند جایگزین کنند؛ ترمیم به روش اندوواسکولار که شامل جاگذاری مجموعه‌ای از استنت‌های پوشیده شده با مواد (اندوگرافت) درون آنوریسم از طریق ایجاد برش‌های کوچک در کشاله ران با استفاده از اشعه ایکس برای هدایت اندوگرافت‌ها به جای خود است؛ و مدیریت غیر-مداخله‌ای که مستلزم مشاوره با بیماران و خانواده آنها و در صورت لزوم تجویز دارو برای بیماران برای کنترل عوامل خطر است. عوارض قابل‌توجهی از جمله مرگ‌ومیر پس از ترمیم اندوواسکولار و جراحی باز رخ می‌دهند. با این حال، ترمیم از راه اندوواسکولار از نظر مفهومی کمتر تهاجمی است، و به همین دلیل، هدف ما این بود که تعیین کنیم ترمیم از راه اندوواسکولار در مقایسه با ترمیم به روش جراحی باز گزینه بی‌خطرتری برای بیماران به حساب می‌آید یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه و نتایج کلیدی
متون علمی را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی‌های بالینی کنترل شده جست‌وجو کردیم تا اثربخشی و بی‌خطری (safety) روش ترمیم اندوواسکولار در مقایسه با ترمیم جراحی باز در درمان آنوریسم‌های آئورت توراکوابدومینال بررسی شود. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی‌های بالینی کنترل شده به متخصصان مراقبت سلامت، سیاست‌گذاران و مصرف‌کنندگان در مورد انتخاب بهترین گزینه درمانی ممکن برای بیماران مبتلا به TAAAها کمک می‌کنند. هدف این نوع کارآزمایی‌ها کنترل عوامل مخدوش‌گر، به عنوان مثال، تناسب اندام بیمار یا تجربه جراح است، به‌طوری که روش‌های درمان به‌طور عادلانه‌ای با هم مقایسه شوند. جست‌وجوی ما تا اپریل 2021 هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده یا کارآزمایی بالینی کنترل شده‌ای را شناسایی نکرد که معیارهای ورود ما را داشته باشد.
قطعیت شواهد
هیچ مطالعه‌ای را نیافتیم که به هدف ما پرداخته باشد.
نتیجه‌گیری
برای ارزیابی بی‌خطری و اثربخشی روش ترمیم اندوواسکولار در مقایسه با ترمیم به روش جراحی باز، انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی‌های بالینی کنترل شده مفید خواهند بود، اما چالش‌های لجستیکی و اخلاقی در انجام چنین کارآزمایی‌هایی وجود دارند.
به دلیل عدم انجام RCTها یا CCTها در این زمینه، نتوانستیم بی‌خطری و اثربخشی ترمیم را به روش اندوواسکولار در مقایسه با OSR در بیماران مبتلا به TAAAها تعیین کنیم و نمی‌توانیم شواهدی را در مورد مداخله جراحی مطلوب برای این گروه کوهورت از بیماران ارائه دهیم. انجام RCTها یا CCTهایی با کیفیت بالا که به این هدف بپردازند ضروری است، با این حال انجام چنین مطالعاتی از نظر لجستیکی و اخلاقی برای این بیماری تهدید کننده حیات چالش‌برانگیز خواهد بود.
آنوریسم‌های آئورت توراکوابدومینال (thoracoabdominal aortic aneurysms; TAAAs) یک وضعیت تهدید کننده حیات هستند که درمان دشواری دارند. ترمیم به روش جراحی باز (open surgical repair; OSR) و اندوواسکولار (endovascular) گزینه‌های درمانی را برای بیماران فراهم می‌کنند، با این حال، به دلیل عدم انجام کارآزمایی‌های بالینی که اینها را با هم مقایسه می‌کنند، گزینه درمانی مطلوب نامشخص باقی مانده است.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) ترمیم به روش اندوواسکولار در برابر OSR مرسوم در مدیریت درمانی TAAAها.
متخصص اطلاعات گروه عروق در کاکرین به جست‌وجو در پایگاه ثبت تخصصی گروه عروق در کاکرین، بانک‌های اطلاعاتی CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL؛ و AMED و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های ClinicalTrials.gov تا 26 اپریل 2021 پرداخت. فهرست منابع مقالات مرتبط بازیابی شده را از طریق انجام جست‌وجوهای الکترونیکی برای یافتن استنادهای بیشتر جست‌وجو کردیم.
برای این مرور همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و کارآزمایی‌های بالینی کنترل شده (controlled clinical trials; CCTs) منتشرشده و منتشرنشده‌ای را در نظر گرفتیم که ترمیم را به روش اندوواسکولار با OSR برای TAAAها مقایسه کردند. پیامدهای اصلی مورد نظر عبارت بودند از پیشگیری از پارگی آنوریسم (شرکت‌کنندگان بدون پارگی آنوریسم تا 5 سال پس از مداخله)، مورتالیتی ناشی از آنوریسم (30 روز و 12 ماه)، مورتالیتی به هر علتی، ایسکمی طناب نخاعی (پاراپلژی (paraplegia)، پاراپارزی (paraparesis))، تحت فشار قرار گرفتن شاخه شریانی ویسرال که باعث ایسکمی مزانتریک (mesenteric ischaemia) یا نارسایی کلیوی می‌شود، و نرخ نیاز به انجام مداخله مجدد.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم تمام عناوین و چکیده‌های شناسایی شده را از طریق انجام جست‌وجوها برای شناسایی مطالعاتی غربالگری کردند که دارای معیارهای ورود به مرور بودند. ما قصد داشتیم تا جمع‌آوری داده‌ها، ارزیابی خطر سوگیری (bias)، و آنالیز را مطابق با دستورالعمل‌های کاکرین انجام دهیم. هم‌چنین قصد داشتیم تا قطعیت شواهد را با استفاده از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کنیم.
هیچ RCT یا CCT با معیارهای ورود به این مرور منطبق نبودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.