پیشینه: نوزادان تازه متولد شده به ندرت به لولهای نیاز دارند که در نای قرار داده میشود؛ با این حال، کارگذاری این لوله ممکن است پیش از انجام یک پروسیجر یا برای کمک به تنفس ضرورت داشته باشد. این لوله میتواند کاف داشته یا نداشته باشد. استاندارد مراقبت در نوزادان تازه متولد شده یک لوله بدون کاف است. لولههای کافدار بیشتر در نوزادان و کودکان بزرگتر به منظور کاهش نشت گاز در اطراف لوله، خطر آسپیراسیون (aspiration) (ورود غذا، بزاق، یا محتویات معده به راههای هوایی یا ریهها هنگام تنفس)، نیاز به تعویض لوله یا هنگام بیرون آوردن لوله استفاده میشود.
سوال مطالعه مروری: در این مرور، شواهد موافق یا مخالف استفاده از لوله کافدار را در نوزادان تازه متولد شده ارزیابی کردیم.
ویژگیهای مطالعه: تمام مطالعات مرتبط را برای پاسخ به سوال مروری جمعآوری و آنالیز کردیم و یک مطالعه را یافتیم که 76 نوزاد را ثبتنام کرد، 69 نفر از آنها واجد شرایط ورود به این مرور بودند. این مرور تا 20 آگوست 2021 بهروز است.
نتایج کلیدی: شواهد کافی به نفع یا علیه استفاده از لولههای دارای کاف به منظور پیشگیری از مشکلات راههای هوایی وجود ندارد. نوزادانی که لوله کافدار دارند کمتر از نوزادانی که لوله بدون کاف دارند، ممکن است به هر دلیلی و نیز برای یافتن اندازه صحیح لوله نیاز به تعویض مکرر لوله پیدا کنند.
قابلیت اطمینان شواهد: سطح قابلیت اطمینان شواهد را بسیار پائین ارزیابی کردیم، به این دلیل که فقط تعداد کمی از نوزادان در یک کارآزمایی واحد وارد شده و احتمال سوگیری (bias) وجود داشت. یک کارآزمایی در حال انجام را یافتیم. دو مطالعه را به عنوان در انتظار طبقهبندی، دستهبندی کردیم، زیرا دادههای پیامد برای نوزادان و نوزادان بزرگتر بهطور جداگانه گزارش نشدند.
به دلیل کم بودن تعداد نوزادان در یک RCT منفرد با سوگیری احتمالی، شواهد مربوط به مقایسه ETTهای کافدار در برابر بدون کاف در نوزادان محدود هستند. شواهدی با قطعیت بسیار پائین برای همه پیامدهای این مرور وجود دارد. CIهای تخمین برای استریدور پس از خارج کردن لوله تراشه گسترده بود. هیچ نوزادی شواهد بالینی برای تنگی سابگلوتیک نداشت؛ با این حال، نتایج آندوسکوپی برای ارزیابی آناتومی در دسترس نبودند.
انجام RCTهای بیشتر برای ارزیابی مزایا و مضرات ETTهای کافدار (باد شده و باد نشده) در جمعیت نوزادان ضروری است. این مطالعات باید شامل نوزادان بوده و هم درباره استفاده کوتاه-مدت (در محیط اتاق عمل) و هم برای استفاده مزمن (در زمینه بیماری مزمن ریوی) از ETTهای کافدار انجام شوند.
لولهگذاری داخل-تراشه یک پروسیجر شایع در نوزادان است، که خطرات آن به خوبی مشخص است. برخی از لولههای داخل-تراشه (endotracheal tubes; ETT) مجهز به یک کاف هستند که میتوان آنها را پس از جاگذاری در راه هوایی باد کرد تا نشت یا آسپیراسیون (aspiration) را محدود کنند. نشان داده شده که ETTهای کافدار در کودکان بزرگتر و بزرگسالان، نشت هوا در اطراف ETT، تعویض ETT، خارج شدن تصادفی لوله و مواجهه کارکنان بخش مراقبتهای سلامت را با گازهای بیهوشی در طول جراحی کاهش میدهند. با درک بهتر از آناتومی راه هوایی نوزادان و استفاده گسترده از ETTهای کافدار توسط متخصصان بیهوشی، استفاده از لولههای کافدار در نوزادان در حال افزایش است.
ارزیابی مزایا و مضرات ETTهای کافدار (باد شده یا باد نشده) در مقایسه با ETTهای بدون کاف برای حمایت تنفسی در نوزادان.
ما CENTRAL؛ PubMed، و CINAHL را در 20 آگوست 2021 جستوجو کردیم؛ همچنین پایگاههای ثبت کارآزمایی را جستوجو کرده و فهرست منابع را برای شناسایی مطالعات بیشتر بررسی کردیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs)، شبه-RCTها، و کارآزماییهای خوشهای تصادفیسازی شدهای را وارد کردیم که ETTهای کافدار (باد شده و باد نشده) را در برابر ETTهای بدون کاف در نوزادان مقایسه کردند. به دنبال مقایسه موارد زیر بودیم: 1. ETT باد شده و کافدار در برابر ETT بدون کاف؛ 2. ETT باد نشده و کافدار در برابر ETT بدون کاف؛ و 3. ETT باد شده کافدار در برابر ETT باد نشده کافدار.
از روشهای استاندارد گروه نوزادان در کاکرین استفاده کردیم. دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم مطالعات شناسایی شده را از طریق استراتژی جستوجو برای ورود ارزیابی کرده، دادهها را استخراج، و خطر سوگیری (bias) را بررسی کردند. برای ارزیابی قطعیت شواهد از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) استفاده کردیم.
یک RCT واجد شرایط را برای ورود شناسایی کردیم که استفاده از ETT کافدار (در صورت نشت ETT به مقدار بیشتر از 20%، با فشار کاف 20 سانتیمتر H2O یا کمتر باد میشد) را در برابر ETT بدون کاف مقایسه کرد. نویسنده صفحه گستردهای (spreadsheet) را از دادههای فردی بیماران ارائه کرد. از میان 76 نوزاد در نسخه اصلی، 69 نوزاد معیارهای ورود و خروج را برای این مرور کاکرین داشتند. وجود سوگیری احتمالی را به دلیل عدم کورسازی و دیگر سوگیریها تشخیص دادیم.
در مورد فراوانی استریدور (stridor) پس از خارج کردن لوله تراشه (postextubation)، بسیار نامطمئن هستیم، زیرا فواصل اطمینان (CI) مربوط به خطر نسبی (RR) بسیار گسترده بودند (RR: 1.36؛ 95% CI؛ 0.35 تا 5.25؛ تفاوت خطر (RD): 0.03؛ 0.11- تا 0.18؛ 1 مطالعه، 69 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین).
هیچ نوزادی مبتلا به تنگی سابگلوتیک (subglottic stenosis) پس از خارج کردن لوله تراشه تشخیص داده نشد؛ با این حال، آندوسکوپی برای تایید تشخیص بالینی در دسترس نبود.
در مورد انتوباسیون مجدد برای تنگی استریدور یا سابگلوتیک بسیار نامطمئن هستیم، زیرا CIهای RR بسیار گسترده بودند (RR: 0.27؛ 95% CI؛ 0.01 تا 6.49؛ RD: -0.03؛ 95% CI؛ 0.11- تا 0.05؛ 1 مطالعه، 69 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین).
هیچ نوزادی تحت مداخله جراحی (مانند اتساع بالون با کمک اندوسکوپی، کریکوئید اسپلیت (cricoid split)، تراکئوستومی (tracheostomy)) برای رفع تنگی استریدور یا سابگلوتیک قرار نگرفت (1 مطالعه، 69 شرکتکننده).
نوزادانی که به صورت تصادفی برای دریافت ETT کافدار انتخاب شدند، کمتر احتمال داشت که به هر دلیلی نیاز به انتوباسیون مجدد پیدا کنند (RR: 0.06؛ 95% CI؛ 0.01 تا 0.45؛ RD: -0.39؛ 95% CI؛ 0.57- تا 0.21-؛ تعداد افراد مورد نیاز برای درمان جهت حصول یک پیامد مفید بیشتر: 3؛ 95% CI؛ 2 تا 5؛ 1 مطالعه، 69 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین).
در مورد خارج کردن تصادفی لوله تراشه بسیار نامطمئن هستیم، زیرا CIهای RR گسترده بودند (RR: 0.82؛ 95% CI؛ 0.12 تا 5.46؛ RD: -0.01؛ 95% CI؛ 0.12- تا 0.10؛ 1 مطالعه، 69 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین).
در مورد مورتالیتی به هر علتی حین بستری اولیه در بیمارستان بسیار نامطمئن هستیم، زیرا CIهای RR بسیار گسترده بودند (RR: 2.46؛ 95% CI؛ 0.10 تا 58.39؛ RD: 0.03؛ 95% CI؛ 0.05- تا 0.10؛ 1 مطالعه، 69 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین).
یک کارآزمایی در حال انجام را یافتیم. دو مطالعه را به عنوان در انتظار طبقهبندی، دستهبندی کردیم، زیرا دادههای پیامد برای نوزادان و نوزادان بزرگتر بهطور جداگانه گزارش نشدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.