Problem ten był już wcześniej analizowany w 2019 roku i przegląd ten stanowi jego aktualizację.

Wprowadzenie

Padaczka jest częstą, przewlekłą chorobą neurologiczną, na którą cierpi około 1% osób w Wielkiej Brytanii. Około 1 na 400 osób cierpiących na padaczkę ma napady, które nie ustępują pomimo kuracji lekami przeciwpadaczkowymi (padaczka lekooporna). W leczeniu padaczki opracowano szereg nowych leków przeciwpadaczkowych. Jednym z nich jest pregabalina. Stosowanie pregabaliny w połączeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi może zmniejszyć częstotliwość napadów, natomiast wiąże się z pewnymi działaniami niepożądanymi.

Cel przeglądu

Celem niniejszego przeglądu była ocena skuteczności pregabaliny oraz tolerancji pacjentów na pregabalinę, kiedy stosuje się ją jako dodatkowy lek przeciwpadaczkowy w leczeniu ogniskowej padaczki lekoopornej.

Charakterystyka badań

W niniejszym przeglądzie przeanalizowano dane z 11 badań, w których łącznie wzięło udział 3949 uczestników. Uczestnicy badania zostali losowo przydzieleni jednej z grup, w której przyjmowali pregabalinę, placebo albo inny lek przeciwpadaczkowy, jako dodatek do zwykle stosowanych leków przeciwpadaczkowych.

Kluczowe wyniki

U osób przyjmujących pregabalinę w trakcie 12-tygodniowego okresu leczenia prawdopodobieństwo zmniejszenia częstotliwości napadów o ≥50% było ponad dwukrotnie większe niż u osób przyjmujących placebo, a prawdopodobieństwo całkowitego ustąpienia napadów było niemal czterokrotnie większe. Wykazano, że pregabalina jest skuteczna w różnym zakresie dawek (od 150 mg do 600 mg), przy czym skuteczność ta zwiększała się wraz ze zwiększeniem dawki. Stwierdzono również zwiększone ryzyko przerwania leczenia pregabaliną. Skutkami ubocznymi związanymi ze stosowaniem pregabaliny były: ataksja, zawroty głowy, zmęczenie, senność, bóle głowy, nudności oraz zwiększenie masy ciała. Kiedy porównaliśmy pregabalinę z trzema innymi lekami przeciwpadaczkowymi (lamotryginą, walproinianem sodu i gabapentyną), u osób przyjmujących pregabalinę prawdopodobieństwo zmniejszenia częstotliwości napadów o 50% było większe niż u osób przyjmujących lamotryginę. Nie znaleziono żadnych znaczących różnic między pregabaliną, walproinianem sodu i gabapentyną jako lekami dodatkowymi.

Jakość danych naukowych

Wszystkie uwzględnione badania oceniliśmy jako obciążone małym lub niejasnym ryzykiem błędu systematycznego, ze względu na brak informacji o metodach wykorzystywanych w badaniu oraz budzące podejrzenie możliwości wystąpienia błędu systematycznego związanego z wybiórczym publikowaniem badań (publication bias). Błąd systematyczny związany z wybiórczym publikowaniem badań może występować wtedy, gdy badania, w których wyniki są mało istotne, nie są publikowane. Podejrzewaliśmy wystąpienie błędu systematycznego związanego z wybiórczym publikowaniem badań, ponieważ w większości uwzględnionych badań wykazano istotne wyniki, a większość z nich była sponsorowana przez tę samą firmę farmaceutyczną. Wiarygodność danych w odniesieniu do głównego punktu końcowego, jakim jest zmniejszenie częstotliwości napadów, oceniliśmy jako niską, co oznacza, że nie możemy mieć pewności co do czy odnotowane wyniki są prawdziwe. Jednak wiarygodność danych w odniesieniu do wyników dotyczących niewystępowania napadów i zaprzestania leczenia, oceniliśmy jako umiarkowaną, dlatego możemy być dość pewni, że wyniki te są dokładne. Nie było żadnych danych dotyczących długoterminowej skuteczności pregabaliny oraz jej stosowania w lekoopornej padaczce uogólnionej, w związku z tym powinno być to przedmiotem przyszłych badań.

Niniejsze dane są aktualne na dzień 16 listopada 2020 r.