Pytanie badawcze

W niniejszym przeglądzie chcielismy ocenić, czy stosowanie wilanterolu (VI) w połączeniu z furoinianem flutykazonu (FF) jest lepsze niż placebo w leczeniu osób z astmą. Ocenialiśmy również VI i FF w porównaniu z innymi steroidami wziewnymi oraz długodziałającymi beta₂-mimetykami (leki rozszerzające oskrzela - przyp. tłum.).

Wprowadzenie

Astma to przewlekła choroba płuc, która powoduje zwężenie dróg oddechowych. Szacuje się, że do 2025 roku na astmę będzie chorowało 400 milionów osób. Astma może bardzo poważnie ograniczać jakość życia chorych, a leczenie VI i FF może być pomocne w zmniejszeniu problemów związanych z występowaniem duszności i innych objawów wpływających na codzienne życie osób z astmą.

Charakterystyka badań

Do niniejszej analizy włączyliśmy 14 badań klinicznych, które objęły łącznie 6641 uczestników. Czas trwania wszystkich badań wynosił od 2 do 78 tygodni. U wszystkich osób włączonych do badań rozpoznano astmę. Do badań włączono zarówno mężczyzn, jak i kobiety, a jedno badanie objęło dzieci oraz młodzież.

Badania dotyczyły stosowania VI łącznie z FF w porównaniu z innymi lekami lub placebo. We wszystkich badaniach stosowano VI z FF w postaci proszku do inhalacji.

Główne wyniki

U uczestników leczonych FF łącznie z VI zaobserwowano poprawę czynności płuc w porównaniu z placebo. Jednak dane naukowe nie były wystarczające, aby sformułować inne wnioski, ponieważ badacze starali się odpowiedzieć na zbyt wiele różnych pytań. Nie odnaleziono danych naukowych wskazujących, że stosowanie VI z FF jeden raz na dobę jest lepsze lub gorsze niż dwa razy dziennie. Niezbędne są dalsze badania, aby lepiej zrozumieć całość dostępnych danych naukowych.

Jakość danych naukowych

Na ogól dane naukowe przedstawione w niniejszym przeglądzie pochodzą z dobrze zaprojektowanych badań klinicznych o niskim ryzyku błędu systematycznego w odniesieniu do przydzielania do grup badanych, zaślepienia oraz raportowania wyników dotyczących uczestników, którzy nie ukończyli badania. Niemniej jednak ogólna ocena jakości danych naukowych była niska lub umiarkowana, ponieważ nie było możliwe połączenie wyników dla wielu punktów końcowych (zdarzeń), które najbardziej nas interesowały lub zdarzenia takie występowały rzadko.