การทบทวนวรรณกรรมฉบับปัจจุบันประกอบด้วยการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุม (RCTs) 75 เรื่อง มีผู้เข้าร่วมวิจัยทั้งหมด 9145 คนเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มที่ได้รับยารักษาโรคจิตกับกลุ่มที่ได้รับยาหลอก เป็นการทดลองที่เผยแพร่ตั้งแต่ปี 1959 ถึง 2017 และมีขนาดของกลุ่มตัวอย่างอยู่ระหว่าง 14 ถึง 420 คน ในหลายๆ การศึกษา การรายงานวิธีการสุ่มเข้ากลุ่มทดลองหรือกลุ่มควบคุม และการปกปิดวิธีการทดลองไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตามการจำกัดการวิเคราะห์ข้อมูลเฉพาะการศึกษาที่มีความเสี่ยงของการมีอคติต่ำทำให้ได้ผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกัน แม้ว่าสิ่งนี้และแหล่งที่มาของอคติที่เป็นไปได้อื่น ๆ จะจำกัดคุณภาพของงานวิจัยโดยรวม แต่ประสิทธิผลของยารักษาโรคจิตในการรักษาผู้ป่วยโรคจิตเภทต่อเนื่องก็มีความชัดเจน ยารักษาโรคจิตมีประสิทธิผลมากกว่ายาหลอกในการป้องกันการกำเริบของโรคเมื่อประเมินผลที่ 7 ถึง 12 เดือน (ผลลัพธ์หลัก; กลุ่มที่ได้รับยา 24% เปรียบเทียบกับกลุ่มที่ได้รับยาหลอก 61%, RCTs 30 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมวิจัยจำนวน = 4249 คน, RR 0.38, 95% CI 0.32 ถึง 0.45, จำนวนผู้ป่วยที่ต้องได้รับการรักษาด้วยยานี้หากต้องการให้หายเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน (NNTB) 3, 95% CI 2 ถึง 3; หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับสูง)

การเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลก็ลดลงเช่นกัน อย่างไรก็ตามความเสี่ยงพื้นฐานลดลง (กลุ่มที่ได้รับยา 7% เปรียบเทียบกับกลุ่มที่ได้รับยาหลอก 18%, RCTs จำนวน 21 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมวิจัย = 3558 คน, RR 0.43, 95% CI 0.32 ถึง 0.57, NNTB 8, 95% CI 6 ถึง 14; หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับสูง) ผู้เข้าร่วมในกลุ่มยาหลอกออกจากการศึกษาก่อนกำหนดมากกว่ากลุ่มยารักษาโรคจิตเนื่องจากหลายสาเหตุ (ประเมินผลในเดือนที่ 7 ถึง เดือนที่ 12: ยา 36% เปรียบเทียบกับยาหลอก 62%, RCTs 24 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมวิจัย = 3951 คน, RR 0.56, 95% CI 0.48 ถึง 0.65, NNTB 4, 95% CI 3 ถึง 5; หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับสูง) และเนื่องจากความไม่มีประสิทธิผลของการรักษา (ประเมินในเดือนที่ 7 ถึง เดือนที่ 12: ยา 18% เปรียบเทียบกับยาหลอก 46%, RCTs 24 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมวิจัย = 3951 คน, RR 0.37, 95% CI 0.31 ถึง 0.44, NNTB 3, 95% CI 3 ถึง 4)

คุณภาพชีวิตอาจดีขึ้นในผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาด้วยยา (RCTs 7 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมวิจัย = 1573 คน, SMD -0.32, 95% CI ถึง -0.57 ถึง -0.07; หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับต่ำ) และผลลัพธ์อาจจะเหมือนกันกับการทำหน้าที่ทางสังคม (RCTs 15 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมวิจัย = 3588 คน, SMD -0.43, 95% CI -0.53 ถึง -0.34; หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับปานกลาง)

ภายใต้ข้อมูลที่มีอำนาจจำแนกต่ำ ไม่พบหลักฐานความแตกต่างระหว่างกลุ่มสำหรับผลลัพธ์ 'การเสียชีวิตเนื่องจากการฆ่าตัวตาย' (ยา 0.04% เปรียบเทียบกับยาหลอก 0.1%, RCTs 19 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมวิจัย = 4634 คน, RR 0.60, 95% CI 0.12 ถึง 2.97, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับต่ำ) และสำหรับจำนวนผู้ป่วยที่ได้รับการจ้างงาน (ประเมินผลในเดือนที่ 9 ถึง เดือนที่ 15, ยา 39% เทียบกับยาหลอก 34%, RCTs 3 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมวิจัย = 593 คน, RR 1.08, 95% CI 0.82 ถึง 1.41, หลักฐานความมีความเชื่อมั่นในระดับต่ำ)

ยารักษาโรคจิต (วิเคราะห์เป็นกลุ่มและโดยไม่คำนึงถึงระยะเวลา) มีความสัมพันธ์กับจำนวนผู้เข้าร่วมวิจัยจำนวนมากที่มีความผิดปกติของการเคลื่อนไหว (เช่นความผิดปกติของการเคลื่อนไหวอย่างน้อยหนึ่งอย่าง: ยา 14% เทียบกับยาหลอก 8%, RCTs 29 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมวิจัย = 5276 คน, RR 1.52, 95% CI 1.25 ถึง 1.85, จำนวนผู้ป่วยจะเกิดอันตรายเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน หากได้รับการรักษาด้วยยานี้ (NNTH) 20, 95% CI 14 ถึง 50), ยาระงับประสาท (ยา 8% เทียบกับยาหลอก 5%, RCTs จำนวน 18 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมวิจัย = 4078 คน, RR 1.52, 95% CI 1.24 ถึง 1.86, NNTH 50, 95% CI ไม่มีนัยสำคัญ) และน้ำหนักที่เพิ่มขึ้น (ยา 9% เทียบกับยาหลอก 6%, RCTs 19 เรื่อง, ผู้เข้าร่วมวิจัย = 4767 คน, RR 1.69, 95% CI 1.21 ถึง 2.35, NNTH 25, 95% CI 20 ถึง 50)