سوال مطالعه مروری
برای نشان دادن تفاوت‌های بین مصرف یک بار در روز از آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی در مقایسه با مصرف چند بار در روز آنها هنگام درمان تشدیدهای (flare up) بیماری ریوی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک، به جست‌وجوی شواهد پرداختیم. این یک به‌روزرسانی از مرور قبلی است.
پیشینه
اکثر افراد مبتلا به فیبروز سیستیک دچار عفونت پایدار ریه می‌شوند و ممکن است دوره‌های مکرری را از آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی برای درمان تشدیدهای بیماری ریوی دریافت کنند. مصرف فقط یک بار در روز از آنتی‌بیوتیک‌ها به جای مصرف چند بار در روز از آنها، هزینه درمان و زمانی را که به مصرف دارو اختصاص می‌یابد، کاهش می‌دهد.
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا 31 ژانویه 2019 به‌روز هستند.
ویژگی‌های مطالعه
این مرور شامل پنج مطالعه با مجموع 354 کودک و بزرگسال است. تمام کارآزمایی‌ها به مقایسه دوز یک بار در روز با دوز سه بار در روز دارو پرداختند.
نتایج کلیدی
این مرور نشان داد که هنگام درمان تشدیدهای بیماری ریوی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک، مصرف یک بار در روز آنتی‌بیوتیک‌ها به اندازه مصرف چند بار در روز آنها، از نظر عملکرد ریه و شاخص توده بدنی مفید است. این مرور همچنین نشان داد که مصرف یک بار در روز آنتی‌بیوتیک‌ها به نظر می‌رسد برای کلیه‌های کودکان کمتر سمی باشد. هیچ تفاوتی بین برنامه‌های درمانی مختلف برای پیامدهای دیگری که مطالعات اندازه‌گیری کردند، وجود نداشت.
از آنجایی که دریافت درمان به میزان یک بار در روز می‌تواند به اندازه سه بار در روز موثر بوده و راحت‌تر است، ما توصیه می‌کنیم که مطالعات بیشتری به بررسی ایمنی درازمدت این برنامه درمانی بپردازند.
کیفیت شواهد
ما فقط یکی از پنج مطالعه را دارای خطر پایین در نظر گرفتیم، به طوری که هر یک از عوامل طراحی ممکن است نتایج پیامد را تحت تاثیر قرار بدهند. در چهار مطالعه باقی مانده، ما این موضوع را امری بدیهی دانستیم که مصرف یک بار در روز یا سه بار در روز آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند برخی از معیارهای پیامد (به عنوان مثال عملکرد ریه) را تحت تاثیر قرار دهد. سایر عوامل خطر دارای خطر نامشخص یا پائین سوگیری (bias) بودند. ما کیفیت شواهد مربوط به عملکرد ریه، شاخص توده بدن و عوارض جانبی (به عنوان مثال سمیت) را متوسط تا پایین ارزیابی کردیم.
به نظر می‌رسد مصرف آنتی‌بیوتیک‌های آمینوگلیکوزیدی به صورت یک بار و سه بار در روز در درمان تشدید ریوی فیبروز سیستیک، به یک اندازه موثر باشند. شواهدی از سمیت‌زایی کمتر برای کلیه در کودکان وجود دارد.
افراد مبتلا به فیبروز سیستیک، که به طور مزمن با ارگانیسم سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) کلونیزه می‌شوند، اغلب نیاز به دوره‌های متعددی از آنتی‌بیوتیک‌های آمینوگلیکوزیدی داخل وریدی برای مدیریت تشدیدهای بیماری ریوی دارند. خواص آمينوگليكوزيدها نشان می‌دهد که در موارد کمتری ممکن است این دارو در دوزهای بالاتر تجویز شود. این یک به‌روزرسانی از مروری است که قبلا منتشر شده است.
ارزیابی اثربخشی و ایمنی دوز یک بار در روز در برابر دوز چند بار در روز آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی آمینوگلیکوزیدی برای مدیریت تشدیدهای ریوی در فیبروز سیستیک.
ما جست‌وجو را در پایگاه ثبت تخصصی گروه فیبروز سیستیک در پایگاه تحریریه گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین، متشکل از منابع شناسایی‌شده از جست‌وجوهای جامع در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی و جست‌وجوهای دستی در مجلات مرتبط و کتاب چکیده مقالات کنفرانس‌ها انجام دادیم.
تاریخ آخرین جست‌وجو: 31 ژانویه 2019.
ما همچنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های آنلاین را جست‌وجو کردیم. تاریخ آخرین جست‌وجو: 25 فوریه 2019.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده، منتشر شده یا منتشر نشده، که در آنها دوز یک بار در روز آمينوگليكوزيدها با دوز چند بار در روز آنها از نظر اثربخشی یا سمیت یا هر دو، در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک مقایسه شدند.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم مطالعات را برای ورود به این مرور انتخاب و خطر سوگیری (bias) هر مطالعه را ارزیابی کردند؛ نویسندگان همچنین کیفیت شواهد را با استفاده از معیارهای درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردند. داده‌ها توسط هر نویسنده به‌طور مستقل استخراج شدند. برای کسب اطلاعات بیشتر با نویسندگان مطالعات وارد شده تماس گرفته شد. داده‌هایی که هنوز منتشر نشدند، از یکی از مطالعات وارد شده به دست آمد.
ما 15 مطالعه را برای وارد کردن احتمالی در این مرور شناسایی کردیم. پنج مطالعه که نتایج مجموعا 354 شرکت‌کننده (سنین سن 5 تا 50 سال) را گزارش کردند، وارد این مرور شدند. تمام مطالعات دوز یک بار در روز را با دوز سه بار در روز مقایسه کردند. یک کارآزمایی متقاطع 26 شرکت‌کننده داشت که درمان بازوی اول را دریافت کرده بودند اما فقط 15 شرکت‌کننده درمان بازوی دوم را دریافت کردند. یک مطالعه در همه معیارهای ارزیابی شده دارای خطر پائین سوگیری بود؛ مطالعات باقی مانده دارای خطر بالای سوگیری ناشی از کورسازی بودند، اما در معیارهای دیگر دارای خطر نامشخص یا پائین سوگیری ارزیابی شدند.
در موارد زیر تفاوت کمی بین گروه‌های درمان وجود داشت یا تفاوتی وجود نداشت: حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه، تفاوت میانگین (MD)؛ 0.33 (95% فاصله اطمینان (CI): 2.81- تا 3.48؛ شواهد با کیفیت متوسط)؛ ظرفیت حیاتی اجباری، MD: 0.29؛ (95% CI؛ 6.58- تا 7.16؛ شواهد با کیفیت پائین)؛ درصد وزن به قد، MD: -0.82؛ (95% CI؛ 3.77- تا 2.13؛ شواهد با کیفیت پائین)؛ شاخص توده بدن، MD: 0.00؛ (95% CI؛ 0.42- تا 0.42؛ شواهد با کیفیت پائین)؛ یا در بروز سمیت‌زایی برای گوش، خطر نسبی: 0.56؛ (95% CI؛ 0.04 تا 7.96؛ شواهد با کیفیت متوسط). دریافت درمان به میزان یک بار در روز در کودکان احتمالا درصد تغییر را سطح کراتینین بهبود می‌بخشد، MD: -8.20؛ (95% CI؛ 15.32- تا 1.08-؛ شواهد با کیفیت متوسط)، اما در بزرگسالان هیچ تفاوتی را نشان نداد، MD: 3.25؛ (95% CI؛ 1.82- تا 8.33؛ شواهد با کیفیت متوسط). کارآزمایی‌های وارد شده الگوهای مقاومت آنتی‌بیوتیکی یا کیفیت زندگی را گزارش نکردند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.