تعداد 65 مورد RCT را وارد کردیم که از این تعداد 49 RCT شامل 11,444 زن بوده و داده‌هایی را برای انجام متاآنالیز کمّی (quantitative meta-analysis) ارائه دادند. بیست مطالعه در معرض خطر متوسط تا بالای سوگیری قرار داشتند. مداخلات مطالعه عمدتا شامل فقط رژیم غذایی، فقط ورزش، و ترکیبی از مداخلات رژیم غذایی و ورزش، معمولا در مقایسه با مراقبت‌های استاندارد، بودند. روش‌های انجام مطالعه به‌طور گسترده‌ای متفاوت بودند؛ بنابراین، میانگین تاثیر مداخله را بین مطالعات تخمین زدیم و آنالیز حساسیت را، در صورت لزوم، با حذف داده‌های پرت (outliers) و مطالعات در معرض خطر بالای سوگیری، انجام دادیم.

مداخلات رژیم غذایی یا ورزش، یا هر دو، خطر ابتلا به GWG بیش از حد را به‌طور میانگین تا 20% کاهش دادند (میانگین خطر نسبی (RR):0.80؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.73 تا 0.87؛ 7096 شرکت‌کننده، 24 مطالعه، I² = 52%). این تخمین برای آنالیز حساسیت قوی بود، که ناهمگونی را کاهش داد، بنابراین این شواهد را با کیفیت بالا درجه‌بندی کردیم. مداخلات شامل رژیم‌های غذایی با بار گلیسمی پائین، فقط ورزش تحت نظارت یا بدون نظارت، یا ترکیبی از رژیم غذایی و ورزش، همگی به منجر به کاهش مشابهی در تعداد زنانی شد که وزنشان در دوران بارداری بیش از حد اضافه شده بود.

زنانی که رژیم غذایی یا ورزش، یا هر دو، مداخله را دریافت کردند، احتمال بیشتری داشت که GWG پائینی را نسبت به گروه‌های کنترل داشته باشند (میانگین RR؛ 1.14؛ 95% CI؛ 1.02 تا 1.27؛ 4422 شرکت‌کننده؛ 11 مطالعه؛ I² = 3%؛ شواهد با کیفیت متوسط). هیچ تفاوتی را بین گروه مداخله و کنترل در مورد پره-اکلامپسی (pre-eclampsia) نیافتیم (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.77 تا 1.16؛ 5330 شرکت‌کننده؛ 15 مطالعه؛ I² = 0%؛ شواهد با کیفیت بالا)؛ با این حال، هیپرتانسیون مادر (نه یک پیامد از پیش مشخص شده) در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل به‌طور کلی کاهش یافت (میانگین RR: 0.70؛ 95% CI؛ 0.51 تا 0.96؛ 5162 شرکت‌کننده، 11 مطالعه، I² = 43%؛ شواهد با کیفیت پائین).

به‌طور کلی تفاوت بارزی بین گروه‌ها در رابطه با زایمان سزارین وجود نداشت (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.03؛ 7534 شرکت‌کننده؛ 28 مطالعه؛ I² = 9%؛ شواهد با کیفیت بالا)؛ اگرچه تخمین اثرگذاری حاکی از تفاوتی اندک (5%) به نفع مداخلات بود. علاوه بر این، برای ترکیب مداخلات مشاوره‌ای رژیم غذایی و ورزش، 13% کاهش (1-% تا 25%) در این پیامد وجود داشت (با اهمیت آماری مرزی).

از نظر زایمان زودرس به‌طور کلی هیچ تفاوتی را بین گروه‌ها پیدا نکردیم (میانگین RR؛ 0.91؛ 95% CI؛ 0.68 تا 1.22؛ 5923 شرکت‌کننده؛ 16 مطالعه؛ I² = 16%؛ شواهد با کیفیت متوسط)؛ با این حال شواهد محدود نشان می‌دهد که این تخمین‌های اثرگذاری ممکن است با توجه به انواع مداخلات، با روندی به سمت افزایش خطر برای فقط مداخلات ورزشی، متفاوت باشند.

تفاوت بارزی بین گروه‌های مداخله و کنترل در رابطه با ماکروزومی نوزاد وجود نداشت (میانگین RR؛ 0.93؛ 95% CI؛ 0.86 تا 1.02؛ 8598 شرکت‌کننده؛ 27 مطالعه؛ I² = 0%؛ شواهد با کیفیت بالا)، اگرچه تخمین اثرگذاری حاکی از تفاوتی اندک (7% کاهش) به نفع گروه مداخله بود. بیشترین اندازه تاثیرگذاری در گروه مداخله فقط با ورزش نظارت‌شده رخ داد (RR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.64 تا 1.02؛ 2445 شرکت‌کننده؛ 7 مطالعه؛ I² = 0%)، که به اهمیت آماری نزدیک بود (0.07 = P). علاوه بر این، در تجزیه‌وتحلیل زیر-گروه بر اساس خطر، زنان پُر-خطر (زنان دارای اضافه-وزن یا چاق، یا زنان مبتلا یا در معرض خطر ابتلا به دیابت بارداری) که ترکیب مداخلات مشاوره‌ای رژیم غذایی و ورزش را دریافت کردند، با 15% کاهش خطر ماکروزومی نوزاد مواجه شدند (میانگین RR؛ 0.85؛ 95% CI؛ 0.73 تا 1.00؛ 3252 شرکت‌کننده؛ نه مطالعه؛ I² = 0؛ P = 0.05؛ شواهد با کیفیت متوسط).

بین گروه‌های مداخله و کنترل، هیچ تفاوتی در خطر پیامدهای ضعیف نوزادی از جمله دیستوشی شانه (shoulder dystocia)، هیپوگلیسمی نوزادان (neonatal hypoglycaemia)، هیپربیلی‌روبینمی (hyperbilirubinaemia)، یا ترومای هنگام تولد (همه دارای شواهد با کیفیت متوسط) وجود نداشت؛ با این حال، خطر ابتلا به سندرم زجر تنفسی (respiratory distress syndrome) در نوزادان زنان پُر-خطر در صورت حضور مادرانشان در گروه مداخله کاهش یافت (RR: 0.47؛ 95% CI؛ 0.26 تا 0.85؛ 2256 شرکت‌کننده؛ دو مطالعه؛ I² = 0%؛ شواهد با کیفیت متوسط).