بیش از نیم قرن است که برای کاهش بروز عفونت زخم پس از جراحی، عفونت داخل شکمی و مرگ‌ومیر در بیمارانی که مبتلا به آسیب نافذ در حفره صفاقی شکمی شده‌اند، از آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده می‌شود. این مرور برای ارزیابی این موضوع طراحی شد که این روش بالینی با شواهد پزشکی پشتیبانی می‌شود یا خیر.
هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای یافت نشد که معیارهای ورود را به این مرور داشته باشد. از این رو، هیچ شواهدی وجود ندارد که بتوان بر اساس آنها به صراحت از این روش بالینی حمایت یا آن را رد کرد. دستورالعمل‌های فعلی بر اساس اجماع نظر متخصصین هستند نه واقعیت.
ما پیشنهاد می‌کنیم که یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده برای ارزیابی اینکه آنتی‌بیوتیک برای کدام دسته از بیماران مفید است و برای کدام بیماران مزیتی ندارد، طراحی شود. امیدوار هستیم این امر منجر به استفاده غیرضروری کمتری از آنتی‌بیوتیک‌ها شده و در نتیجه مقاومت آنتی‌بیوتیکی کمتری ایجاد کند.
در حال حاضر هیچ اطلاعاتی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده برای حمایت یا رد استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها برای بیماران مبتلا به ترومای نافذ شکمی وجود ندارد.
با پاره شدن حفره صفاقی، ترومای نافذ شکمی رخ می‌دهد. استفاده از لاپاراتومی معمول برای آسیب‌های نافذ شکمی در دهه 1800 شروع شد، استفاده از آنتی‌بیوتیک برای اولین بار در جنگ جهانی دوم برای مبارزه با عوارض عفونی مرتبط با این آسیب‌ها آغاز شد. این عمل با کاهش مرگ‌ومیر و موربیدیتی مرتبط با عفونت خون همراه بود. این موضوع که آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک در پیشگیری از عوارض عفونی ناشی از ترومای نافذ شکمی مورد نیاز هستند یا خیر، محل بحث و اختلاف‌نظر است، با این حال، تاکنون هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای با دارونما (placebo) در این زمینه منتشر نشده است. همچنین زمان استفاده از آنتی‌بیوتیک پروفیلاکسی نیز جای بحث دارد. در سال 1972، فولن (Fullen) به میزان 7% تا 11% عفونت پس از جراحی با آنتی‌بیوتیک‌های پیش از عمل، 33% تا 57% عفونت با تجویز آنتی‌بیوتیک حین عمل، و 30% تا 70% عفونت با تجویز آنتی‌بیوتیک فقط پس از عمل اشاره کرد. دستورالعمل‌های فعلی بیانگر این هستند که شواهد کلاس یک برای حمایت از استفاده از یک دوز آنتی‌بیوتیک طیف گسترده قبل از عمل، با پوشش هوازی و بی‌هوازی، و ادامه آن (تا 24 ساعت) فقط در حادثه پرفوراسیون (سوراخ‌شدگی) احشای توخالی (hollow viscus perforation) که در لاپاراتومی اکتشافی (exploratory laparotomy) دیده می‌شوند، کافی هستند.
ارزیابی مزایا و آسیب‌های آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک تجویز شده برای آسیب‌های نافذ شکمی به منظور کاهش بروز عوارض عفونی مانند سپتی‌سمی (septicaemia)، آبسه‌های داخل شکمی و عفونت‌های ناشی از زخم.
جست‌وجوها با توجه به تاریخ، زبان یا وضعیت انتشار محدود نشدند. ما بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی زیر را جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت تخصصی گروه آسيب‌ها و صدمات در کاکرین، CENTRAL (کتابخانه کاکرین، شماره 7 تا 12؛ 2019)؛ MEDLINE (OVID)؛ Embase (OVID)؛ ISI Web of Science: Science Citation Index Expanded (SCI-EXPANDED)؛ ISI Web of Science: نمايه‌نامه استنادی - علمی مقالات کنفرانس‌ها (CPCI-S) و PubMed. جست‌وجوها آخرین بار در تاریخ 23 جولای 2019 انجام شدند.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده درباره پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی در بیماران مبتلا به ترومای نافذ شکمی در برابر عدم استفاده از آنتی‌بیوتیک یا دارونما (placebo).
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم نتایج جست‌وجو در منابع علمی را غربالگری کردند.
ما هیچ کارآزمایی‌ای را شناسایی نکردیم که معیارهای ورود را داشته باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.