سوال مطالعه مروری: ما شواهد مربوط به تاثیر کشش را در افراد مبتلا به بدشکلی‌های مفصلی یا افرادی که در برابر آن آسیب‌پذیر بودند، مرور کردیم.
پیشینه: می‌خواستیم بدانیم که مداخلات کششی برای درمان و پیشگیری از بدشکلی‌های مفصلی (انقباض نیز نامیده می‌شوند) در افراد مبتلا به بیماری‌های نورولوژیک و غیر-نورولوژیک موثر هستند یا خیر. برخی از شرایط یا بیماری‌های دربرگرفته شده در این مرور عبارتند از افراد مبتلا به شکستگی، سکته مغزی، آسیب مغزی، آرتریت یا سوختگی.
کشش را می‌توان همراه با برنامه‌های اسپلینت و وضعیت‌دهی (splints and positioning programmes)، یا با کست‌ها (casts) تجویز کرد، که بر اساس فواصل منظم (کست‌های سریالی) تغییر می‌یابند. از طرف دیگر، کشش می‌تواند توسط خود فرد یا به صورت دستی توسط درمان‌گران انجام شود.
ویژگی‌های مطالعه: این مرور کاکرین تا نوامبر 2015 به‌روز است. این مرور شامل نتایج 49 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده با 2135 شرکت‌کننده است. این شرکت‌کنندگان مبتلا به انواع بیماری‌های نورولوژیک و غیر-نورولوژیک از جمله سکته مغزی، آسیب مغزی اکتسابی و آسیب نخاعی، آرتریت، شکستگی مچ دست و سوختگی بودند.
مطالعات کشش را با عدم کشش مقایسه کردند، که اغلب همراه با مراقبت استاندارد برای یک اختلال یا همراه با یک مداخله همزمان دیگر مانند ورزش یا تزریق سم بوتولینوم در مورد اسپاسم ارائه می‌شود.
انواع مختلف کشش از جمله کشش غیر-فعال (خود-ایفا، ارائه شده توسط درمانگر و ارائه شده به کمک دستگاه)، وضعیت‌دهی، اسپلینت و کست‌های سریالی تجویز شد.
دوز کشش بسیار متغیر بود، از پنج دقیقه تا 24 ساعت در روز (میانه: 420 دقیقه؛ IQR: از 38 تا 600) به مدت دو روز تا هفت ماه (میانه: 35 روز؛ IQR: از 23 تا 84). مجموع زمان تجمعی که کشش تجویز شد، بین 23 دقیقه تا 1456 ساعت بود (میانه: 168 ساعت؛ IQR: از 24 تا 672).
پیامدهای مطلوب عبارت بودند از دامنه حرکت مفصل، اسپاسم، درد، توانایی حرکت، توانایی مشارکت در زندگی، کیفیت زندگی و حوادث جانبی. تاثیرات کوتاه-مدت (کمتر از یک هفته) و طولانی‌مدت (بیش از یک هفته) به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفتند.
منابع مالی مطالعه: هیچ مطالعه‌ای توسط تولید کننده دارو یا یک آژانس که از نتایج مطالعه بهره‌مند شود حمایت مالی دریافت نکرد.
نتایج کلیدی: ما تاثیرات کوتاه-مدت زیر را تا یک هفته پس از آخرین مداخله کششی در مطالعاتی که انجام کشش را با عدم استفاده از کشش مقایسه کردند، یافتیم:
تحرک مفصل (نمره بالا پیامد بهتری است)
بیماری‌های نورولوژیک: کشیدگی حرکت مفصل را 1% (0% تا 2% بهتر) یا °2 بهبود می‌بخشد (°0 تا °3)
بیماری‌های غیر-نورولوژیک: کشش منجر به بهبود 1% در تحرک مفصل شد (0% تا 3% بهتر)
کیفیت زندگی (نمره بالا پیامد بهتری است)
بیماری‌های نورولوژیک: هیچ مطالعه‌ای وجود نداشت
بیماری‌های غیر-نورولوژیک: کشش منجر به بهبود 1% در کیفیت زندگی شد (0% تا 3% بهتر)
درد (نمره پائین پیامد بهتری است)
بیماری‌های نورولوژیک: کشیدگی درد را تا 2% افزایش داد (1% بدتر تا 6% بدتر)
بیماری‌های نورولوژیک: کشیدگی درد را به میزان 1% کاهش می‌دهد (3% بهتر تا 1% بدتر)
محدودیت فعالیت (نمره بالا پیامد بهتری است)
بیماری‌های نورولوژیک: کشش منجر به بهبود 1% در توانایی حرکتی شد (0% تا 2% بهتر)
بیماری‌های غیر-نورولوژیک: کشش منجر به بهبود 1% در توانایی حرکتی شد (2% بدتر تا 4% بهتر)
مشارکت (نمره بالا پیامد بهتری است)
بیماری‌های نورولوژیک: هیچ مطالعه‌ای وجود نداشت
بیماری‌های غیر-نورولوژیک: کشش منجر به کاهش 12% مشارکت در زندگی شد (31% بدتر تا 6% بهتر)
حوادث جانبی
عوارض جانبی نورولوژیک و غیر-نورولوژیک: 49 حادثه جانبی گزارش شد، از جمله له‌شدگی پوست، درد، بی‌حسی، ترومبوز وریدی، عفونت زخم، هماتوم، نقص فلکسیون و تورم. از آنجایی که حوادث جانبی در تمام مطالعات گزارش نشد، یا برای هر دو گروه درمان و کنترل گزارش نشد، ما نتوانستیم خطر چنین رویدادهای مرتبط با کشش را محاسبه کنیم.
کیفیت شواهد: شواهد با کیفیت بالایی وجود داشت که نشان داد کشش، تاثیر بالینی کوتاه-مدت مهمی بر تحرک مفصل در افراد مبتلا به بیماری‌های نورولوژیک یا غیر-نورولوژیک ندارد. شواهد با کیفیت بالایی وجود داشت که نشان داد کشش تاثیر بالینی کوتاه-مدت مهمی بر درد ندارد، و شواهد با کیفیت متوسط وجود داشت که نشان داد کشش، تاثیر بالینی کوتاه-مدت مهمی بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری‌های غیر-نورولوژیک ندارد.
نتیجه‌گیری: کشش برای درمان و پیشگیری از انقباض‌ها موثر نیست و تاثیرات کوتاه-مدتی بر کیفیت زندگی و درد در افراد مبتلا به بیماری‌های غیر-نورولوژیک ندارد. تاثیرات کوتاه-مدت و طولانی‌مدت کشش بر پیامدهای دیگر در افراد مبتلا به بیماری‌های نورولوژیک و غیر-نورولوژیک ناشناخته هستند.
شواهد با کیفیت بالایی وجود داشت که نشان می‌دهد کشش که به مدت کمتر از هفت ماه انجام شود، تاثیر بالینی مهمی بر تحرک مفصل در افراد با یا بدون بیماری‌های نورولوژیک ندارد. تجزیهوتحلیل حساسیت نشان می‌دهد که نتایج در مطالعاتی که در معرض خطر سوگیری‌های انتخاب و تشخیص قرار دارند، در مقایسه با مطالعاتی که در معرض خطر پائین سوگیری قرار دارند، قوی (robust) بودند. تجزیه‌و‌تحلیل‌های زیر-گروه هم‌چنین نشان می‌دهد که تاثیر کشش در افراد مبتلا به انواع مختلف بیماری‌های نورولوژیک یا غیر-نورولوژیک هم‌سو و سازگار است. تاثیرات کشش که در دوره‌های بیش از هفت ماه انجام شدند، مورد بررسی قرار نگرفته‌اند. شواهد با کیفیت متوسط و بالا وجود داشت که به ترتیب، نشان دادند کشش، تاثیر بالینی کوتاه-مدت مهمی بر کیفیت زندگی یا درد در افراد مبتلا به بیماری‌های غیر-نورولوژیک نداشت. تاثیرات کوتاه-مدت کشش بر کیفیت زندگی و درد در افراد مبتلا به بیماری‌های نورولوژیک و تاثیرات کوتاه-مدت کشش بر محدودیت‌های فعالیتی و محدودیت‌های مشارکت در افراد با و بدون بیماری‌های نورولوژیک، نامطمئن هستند.
انقباض‌ها (contractures) یک عارضه شایع در بیماری‌های نورولوژیک و غیر-نورولوژیک هستند، و با کاهش تحرک مفصل تشخیص داده می‌شوند. کشش (stretch) به‌طور گسترده‌ای برای درمان و پیشگیری از انقباض‌ها استفاده می‌شود. با این حال، اینکه کشش موثر است یا خیر، مشخص نیست. این یک نسخه به‌روز از نسخه اصلی سال 2010 این مرور است.
هدف از این مرور تعیین تاثیرات کشش بر انقباض‌ها در افراد مبتلا، یا در معرض خطر ابتلا به انقباض‌ها است. پیامدهای مطلوب عبارت بودند از تحرک مفصل، کیفیت زندگی، درد، محدودیت در فعالیت، محدودیت در مشارکت، اسپاستیسیتی (spasticity) (افزایش مقاومت اندام در برابر حرکت دادن) و حوادث جانبی .
در نوامبر 2015، ما CENTRAL؛ DARE؛ HTA؛ MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL؛ SCI-EXPANDED؛ PEDro و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌ها را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی‌های بالینی کنترل شده‌ای را وارد کردیم که در آنها کشش برای درمان یا پیشگیری از انقباض، اعمال شد.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به انتخاب کارآزمایی، استخراج داده، و ارزیابی خطر سوگیری (bias) پراختند. پیامدهای مطلوب عبارت بودند از تحرک مفصل، کیفیت زندگی، درد، محدودیت در فعالیت، محدودیت در مشارکت و حوادث جانبی. پیامدها را در کوتاه-مدت (تا یک هفته پس از آخرین کشش) و در طولانی‌مدت (بیش از یک هفته) بررسی کردیم. تاثیرات را به صورت تفاوت‌های میانگین (MD) یا تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) با 95% فاصله اطمینان (CI) بیان کردیم. متاآنالیزها (meta-analyses) را با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random-effects) انجام دادیم. کیفیت مجموعه شواهد را برای پیامدهای اصلی با استفاده ازسیستم درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم.
چهل‌ونه مطالعه شامل 2135 شرکت‌کننده معیارهای ورود را به مرور داشتند. هیچ مطالعه‌ای بیش از هفت ماه طول نکشید. بیش از نیمی از مطالعات (51%) در معرض خطر سوگیری انتخابی (selection bias) قرار داشتند؛ تمام مطالعات برای پیامدهای خود-گزارشی از قبیل درد، در معرض خطر سوگیری تشخیص (detection bias) و به دلیل دشواری در کورسازی مداخله در معرض خطر سوگیری عملکرد (performance bias) قرار داشتند. با این حال، اغلب مطالعات برای پیامدهای عینی از قبیل دامنه حرکتی در معرض خطر پائین سوگیری تشخیص قرار داشتند، و اکثر مطالعات فاقد هر گونه سوگیری ریزش نمونه (attrition) یا سوگیری گزارش‌دهی انتخابی (selective reporting bias) بودند. تاثیر این سوگیری‌ها مهم به نظر نمی‌رسد، زیرا مزیت اندکی برای درمان به دست آمد. شواهد با کیفیت بالا نشان داد که کشش، تاثیرات بالینی کوتاه-مدت مهمی بر تحرک مفصل در افراد مبتلا به بیماری‌های نورولوژیک (MD: 2°؛ 95% CI؛ °0 تا °3؛ 26 مطالعه با 699 شرکت‌کننده) یا بیماری‌های غیر-نورولوژیک (SMD: 0.2؛ 95% CI؛ 0 تا 0.3؛ 19 مطالعه با 925 شرکت‌کننده) نداشت.
در افراد مبتلا به بیماری‌های نورولوژیک، مشخص نبود که کشش تاثیرات بالینی کوتاه-مدت مهمی بر درد (SMD: 0.2؛ 95% CI؛ 0.1- تا 0.5؛ 5 مطالعه با 174 شرکت‌کننده) یا محدودیت‌های فعالیتی (SMD: 0.2؛ 95% CI؛ 0.1- تا 0.5؛ 8 مطالعه با 247 شرکت‌کننده) دارد یا خیر. در هیچ کارآزمایی تاثیرات کوتاه-مدت کشش بر کیفیت زندگی یا محدودیت مشارکت در افراد مبتلا به بیماری‌های نورولوژیک بررسی نشد. پنج مطالعه با 145 شرکت‌کننده هشت حادثه جانبی را شامل له‌شدگی پوست (skin breakdown)، کبودی، تاول و درد گزارش کردند اما انجام تجزیهوتحلیل آماری این داده‌ها امکان‌پذیر نبود.
در افراد مبتلا به بیماری‌های غیر-نورولوژیک، شواهد با کیفیت بالایی وجود داشت که نشان داد کشش، تاثیرات کوتاه-مدت مهم از نظر بالینی روی درد نداشت (SMD:-0.2؛ 95% CI؛ 0.4- تا 0.1؛ 7 مطالعه با 422 شرکت‌کننده) و شواهد با کیفیت متوسط نشان داد که کشش، تاثیرات کوتاه-مدت مهم از نظر بالینی روی کیفیت زندگی نداشت (SMD: 0.3؛ 95% CI؛ 0.1- تا 0.7؛ 2 مطالعه با 97 شرکت‌کننده). تاثیر کوتاه-مدت کشش بر محدودیت‌های فعالیتی (SMD: 0.1؛ 95% CI؛ 0.2- تا 0.3؛ 5 مطالعه با 356 شرکت‌کننده) و محدودیت مشارکت نامطمئن بود (SMD: -0.2؛ 95% CI؛ 0.6- تا 0.1؛ 2 مطالعه با 192 شرکت‌کننده). مطالعه با 635 شرکت‌کننده 41 حادثه جانبی را از جمله بی‌حسی، درد، پدیده رینود (Raynauds’ phenomenon)، ترومبوز وریدی، نیاز به دستکاری تحت بی‌حسی، عفونت‌های زخم، هماتوم (haematoma)، نقص فلکسیون (خم شدن) و تورم گزارش کردند اما انجام تجزیهوتحلیل آماری این داده‌ها امکان‌پذیر نبود
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.