تعداد نه کارآزمایی را وارد کردیم که در مجموع 2954 زن را تصادفی‌سازی کردند. خطر سوگیری (bias) در کارآزمایی‎‌ها متغیر بود، زیرا چند کارآزمایی بزرگ با طراحی خوب وجود داشت و چند کارآزمایی با ابعاد کوچک نیز درباره طراحی کارآزمایی‌ها گزارش شده بود. اگرچه هشت مورد از نه کارآزمایی هیپنوتراپی پیش از زایمان را ارزیابی کردند، تفاوت‌های قابل‌توجهی بین این کارآزمایی‌ها از نظر زمان و تکنیک انجام وجود داشت. یک کارآزمایی هیپنوتراپی حین لیبر را انجام داد. در این مرور به‌روز شده، مداخلات هیپنوتیزم را با تمام گروه‌های کنترل (مقایسه اصلی) و هم‌چنین با شرایط کنترل خاص مقایسه کردیم: مراقبت استاندارد (نه RCT)، مشاوره حمایتی (دو RCT) و آموزش آرام‌سازی (relaxation) (دو RCT).

در مقایسه اصلی، زنان در گروه هیپنوتیزم نسبت به گروه‌های کنترل کمتر احتمال داشت از داروهای تسکین درد یا آنالژزی دارویی استفاده کنند (میانگین خطر نسبی (RR): 0.73؛ 95% CI؛ 0.57 تا 0.94؛ هشت مطالعه، 2916 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین؛ مدل اثرات-تصادفی). هیچ تفاوت بارزی بین زنان در گروه هیپنوتیزم و زنان گروه کنترل از نظر اکثر پیامدهای اولیه دیگر وجود نداشت. تفاوت بارزی برای حس کنار آمدن با لیبر (MD: 0.22؛ 95% CI؛ 0.14- تا 0.58؛ یک مطالعه، 420 زن؛ شواهد با کیفیت پائین) یا زایمان واژینال خودبه‌خودی (میانگین RR؛ 1.12؛ 95% CI؛ 0.96 تا 1.32، شش مطالعه، 2361 زن؛ شواهد با کیفیت پائین؛ مدل اثرات-تصادفی) وجود نداشت. هیچ تفاوت بارزی برای میزان رضایت از تسکین درد (اندازه‌گیری شده در مقیاس هفت-نقطه‌ای دو هفته پس از زایمان) برای زنان گروه هیپنوتیزم که پتیدین (pethidine) (MD: 0.41؛ 95% CI؛ 0.45- تا 1.27؛ یک مطالعه، 72 زن) انتونوکس (Entonox) (MD: 0.19؛ 95% CI؛ 0.19- تا 0.57؛ یک مطالعه، 357 زن)، خود-هیپنوتیزمی (MD: 0.28؛ 95% CI؛ 0.32- تا 0.88؛ یک مطالعه، 160 زن)، یا بی‌حسی اپیدورال (MD: -0.03؛ 95% CI؛ 0.40- تا 0.34؛ یک مطالعه، 127 زن) نیز دریافت کرده بودند وجود نداشت، اما مزیت اندکی به نفع هیپنوتیزم برای زنانی که برای درمان روش غوطه‌ور شدن در آب را دریافت کردند، مشاهده شد (MD: 0.52؛ 95% CI؛ 0.04 تا 1.00؛ یک مطالعه، 174 زن (همگی دارای شواهد با کیفیت پائین). تفاوت بارزی در میزان رضایت از تسکین درد وجود نداشت، این تفاوت بر اساس تعداد زنانی اندازه‌گیری شد که گزارش کردند تسکین درد کافی دارند (خطر نسبی (RR): 1.06؛ 95% CI؛ 0.94 تا 1.20، یک مطالعه، 264 زن، شواهد با کیفیت پائین). لازم به ذکر است که برای تسکین درد دارویی و زایمان واژینال خودبه‌خودی، شواهدی مبنی بر ناهمگونی آماری قابل‌توجه وجود داشت که با تجزیه‌وتحلیل زیر-گروه نمی‌توان به‌طور کامل آن را توضیح داد.

برای پیامدهای ثانویه این مرور، هیچ تفاوت بارزی بین زنان در گروه هیپنوتیزم و زنان در گروه‌های کنترل برای اکثر پیامدهایی که داده‌ها در دسترس بودند، یافت نشد. شواهد متفاوتی در مورد مزایای مداخله برای زنان در گروه هیپنوتیزم در مقایسه با تمام گروه‌های کنترل برای شدت درد، رضایت از تجربه زایمان و افسردگی پس از زایمان وجود داشت. برای هر یک از این پیامدها، داده‌های بیش از یک کارآزمایی برای آنالیز در دسترس بودند، اما به دلیل تفاوت در روش‌های اندازه‌گیری، نتوانستیم آنها را با هم ترکیب کنیم. شواهدی وجود داشت مبنی بر اینکه زنان کمتری در گروه هیپنوتیزم برای بیش از دو روز پس از زایمان در بیمارستان ماندند، اما این یافته بر اساس یک مطالعه کوچک بود (RR: 0.11؛ 95% CI؛ 0.02 تا 0.83). هیچ تفاوت بارزی بین زنان گروه هیپنوتیزم و گروه کنترل برای دیگر پیامدهای ثانویه‌ای که داده‌های آنها در دسترس قرار داشتند، یافت نشد.

در مقایسه هیپنوتیزم با انواع خاصی از شرایط کنترل: مراقبت استاندارد، مشاوره حمایتی و آموزش آرام‌سازی، هیچ تفاوت بارزی بین زنان گروه هیپنوتیزم و زنان گروه کنترل مراقبت استاندارد یا گروه کنترل آرام‌سازی برای پیامدهای اولیه یافت نشد. در مقایسه با زنان گروه کنترل مشاوره حمایتی، زنان در گروه هیپنوتیزم کمتر احتمال داشت که از آنالژزی دارویی استفاده کنند (میانگین RR؛ 0.48؛ 95% CI؛ 0.32 تا 0.73، دو مطالعه، 562 زن). آنها هم‌چنین شانس بیشتری برای زایمان واژینال خودبه‌خودی داشتند (RR: 2.42؛ 95% CI؛ 1.43 تا 4.07)، اگرچه این یافته بر اساس نتایج یک مطالعه کوچک بود. به‌طور کلی، این مقایسه‌های جدید ناهمگونی آماری بسیار کمتری را نسبت به مقایسه شامل همه گروه‌های کنترل نشان دادند.