سوال مطالعه مروری
آیا تغذیه با اینتراگاستریک تیوب به روش مستمر یا بولوس متناوب، برگشت شیر را به درون مری کاهش می‌دهد؟
پیشینه
نوزادان نارس و کم-وزن هنگام تولد، اغلب از تغذیه خوراکی ناتوان هستند، زیرا قادر به مکیدن و بلع موثر نیستند. آنها ممکن است نیاز به تغذیه از طریق لوله‌ای داشته باشند که داخل معده قرار می‌شود (اینتراگاستریک). تغذیه از طریق لوله را می‌توان به روش بولوس متناوب انجام داد، به این ترتیب که، شیر در مدت زمان کوتاهی (15 تا 30 دقیقه) داده می‌شود، یا به روش تغذیه مستمر، که از این طریق شیر طی چند ساعت به نوزاد می‌رسد. مشخص نیست که کدام روش برای کاهش برگشت شیر به درون مری بهتر است.
ویژگی‌های مطالعه
این جست‌وجو تا جولای 2020 به‌روز است. ما هیچ مطالعه‌ای را شناسایی نکردیم.
نتایج کلیدی
هیچ مطالعه‌ای را برای ورود در این مرور شناسایی نکردیم. برای ارزیابی این که کدام روش تغذیه اینتراگاستریک برای کاهش ریفلاکس گاستروازوفاژیال در نوزادان نارس و کم-وزن هنگام تولد اثربخش‌تر است، انجام مطالعات دیگری لازم است.
قطعیت شواهد
هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را پیدا نکردیم و بنابراین، توصیه می‌کنیم که کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده با طراحی خوب انجام شوند تا به طور قطعی ثابت شود که کدام روش مناسب‌تر است.
هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی شده‌ای را شناسایی نکردیم که تاثیرات تغذیه را با اینتراگاستریک تیوب به روش مستمر در برابر روش بولوس متناوب بر بیماری ریفلاکس گاستروازوفاژیال در نوزادان نارس و کم-وزن هنگام تولد ارزیابی کرده باشد. انجام کارآزمایی‌هایی با طراحی خوب و با قدرت کافی مورد نیاز هستند.
بیماری ریفلاکس گاستروازوفاژیال، یک وضعیت شایع، به ویژه در میان نوزادان نارس و کم-وزن هنگام تولد است. این نوزادان، به دلیل نداشتن یک مکانیسم ضد-ریفلاکس کاملا تکامل یافته، به احتمال بیشتری دچار رگورژیتاسیون شدید می‌شوند. نوزادان نارس و کم-وزن هنگام تولد که قادر به مکیدن غذای خوراکی نیستند، باید از طریق یک اینتراگاستریک تیوب، برای مدت زمان متفاوت تغذیه شوند. تغذیه با اینتراگاستریک تیوب را می‌توان به روش بولوس متناوب یا با روش تغذیه مستمر انجام داد. تغذیه با اینتراگاستریک تیوب به روش مستمر یا بولوس متناوب، ممکن است تاثیر مثبت یا منفی بر بروز یا شدت بیماری ریفلاکس گاستروازوفاژیال داشته باشد.
• تعیین این که تغذیه با اینتراگاستریک تیوب به روش مستمر یا بولوس متناوب، تعداد اپیزودها و طول دوره بیماری ریفلاکس گاستروازوفاژیال (GORD) را در نوزادان نارس و کم-وزن هنگام تولد کاهش می‌دهد یا خیر
• انجام آنالیز‌های زیر-گروه برای سن بارداری؛ وزن هنگام تولد؛ سن بر حسب روز از زمان تولد در تغذیه کامل روده‌ای از طریق اینتراگاستریک تیوب (تغذیه از پستان مادر در برابر شیشه شیر)؛ فراوانی تغذیه بولوس متناوب؛ و نوع دارو برای درمان GORD (فقط در صورتی که تجویز دارو و نحوه تجویز در هر دو گروه‌های مداخله مشابه بود)
از استراتژی استاندارد جست‌وجوی گروه نوزادان در کاکرین، برای جست‌وجو در پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ 2020؛ شماره7)؛ در کتابخانه کاکرین؛ Ovid MEDLINE(R) و Epub Ahead of Print, In-Process & Other Non-Indexed Citations, Daily and Versions(R)؛ و Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL) تا 8 جولای 2020 استفاده کردیم. هم‌چنین بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و شبه-RCTها جست‌وجو کردیم.
RCTهای منتشر شده و منتشر نشده و شبه-RCTها برای گنجاندن در این مرور واجد شرایط بودند، همانطور که کارآزمایی‌های خوشه‌ای تصادفی‌سازی شده و کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده متقاطع، که تاثیر تغذیه را با اینتراگاستریک تیوب به روش مستمر در برابر بولوس متناوب بر بیماری ریفلاکس گاستروازوفاژیال در نوزادان نارس و کم-وزن هنگام تولد مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم واجد شرایط بودن و کیفیت مطالعه را ارزیابی کردند. برنامه‌ریزی ما، استفاده از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای بررسی قطعیت شواهد بود.
هیچ کارآزمایی‌ای را نیافتیم که معیارهای ورود را به این مرور داشته باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.