اپیدورال‌ها و اسپینال‌ها تکنیک‌های بی‌حسی هستند که مانع از انتقال محرک‌های دردناک از محل جراحی به مغز در سطح طناب نخاعی می‌شوند. آنها اجازه می‌دهند که جراح در قسمت پائین شکم (زیر ناف) یا اندام‌های تحتانی بدون احساس دردناک و در حالی که فرد به هوش است، جراحی را انجام دهد. در این بررسی اجمالی کاکرین، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده مرتبط را از نه مرور سیستماتیک کاکرین خلاصه کردیم، که در آن اپیدورال‌ها یا اسپینال‌ها به عنوان روشی برای جایگزینی بی‌حسی عمومی مقایسه شد یا به بی‌حسی عمومی اضافه شد تا مقدار نارکوتیک‌ها یا شل‌کننده‌های عضلانی مورد نیاز در طول بی‌حسی عمومی کاهش یابد. انواع جراحی شامل زایمان سزارین، جراحی شکم، ترمیم شکستگی مفصل ران، تعویض مفصل ران و زانو و جراحی برای بهبود گردش خون در پاها بود.
هنگامی که از اپیدورال‌ها یا اسپینال‌ها برای جایگزینی بی‌حسی عمومی استفاده شد، خطر مرگ در طول جراحی یا طی 30 روز بعد تقریبا 29% کاهش یافت (از 20 مطالعه با 3006 شرکت‌کننده). هم‌چنین خطر ابتلا به پنومونی (عفونت قفسه سینه) تا 55% کاهش یافت (از پنج مطالعه با 400 شرکت‌کننده). با این حال، خطر ابتلا به انفارکتوس میوکارد (حمله قلبی) برای هر دو روش بی‌حسی یکسان بود (از شش مطالعه با 849 شرکت‌کننده).
هنگامی که از اپیدورال‌ها (و کمتر از اسپینال‌ها) برای کاهش مقدار دیگر داروهای مورد نیاز حین بی‌حسی عمومی استفاده شد، خطر مرگ در طول جراحی یا طی 30 روز برای هر دو روش بی‌حسی یکسان بود (از 18 مطالعه با 3228 شرکت‌کننده). هم‌چنین، تفاوتی برای خطر ابتلا به انفارکتوس میوکارد تشخیص داده نشد (از هشت مطالعه با 1580 شرکت‌کننده). زمانی که اصلاح برای مطالعات ازدست‌رفته احتمالی انجام شد، خطر ابتلا به پنومونی تقریبا تا 30% کاهش یافت (از نه مطالعه با 2433 شرکت‌کننده).
هیچ عارضه جانبی جدی (تشنج‌ها، ایست قلبی، آسیب عصبی طولانی‌تر از یک ماه یا عفونت) ناشی از استفاده از اپیدورال‌ها یا اسپینال‌ها در این مطالعات گزارش نشد.
کیفیت شواهد برای هر شش مقایسه به دلیل برخی نواقص در نحوه انجام مطالعات، در سطح متوسط ارزیابی شد. انجام پژوهش بیشتر ممکن است تاثیر مهمی بر اطمینان ما به این نتایج داشته باشد و احتمالا این نتایج را تغییر می‌دهند.
.
در مقایسه با بی‌حسی عمومی، بلوک نوراگزیال مرکزی ممکن است مورتالیتی صفر تا 30 روزه را در بیماران تحت جراحی با خطر متوسط تا بالای خطر قلبی کاهش دهد (سطح شواهد، متوسط). انجام پژوهش‌های بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.
تاثیرات مفید و متنوعی از بلوک‌های نوراگزیال (neuraxial block) گزارش شده است. با این حال، مشخص نیست که این تاثیرات بر مورتالیتی حول‌وحوش زمان انجام جراحی و عوارض عمده ریوی/قلبی‌عروقی تاثیری دارند یا خیر.
هدف اولیه ما خلاصه کردن مرورهای سیستماتیک کاکرین بود که تاثیرات بلوک نوراگزیال را بر نرخ مرگ‌ومیر حول‌وحوش زمان انجام جراحی، عفونت قفسه سینه و انفارکتوس میوکارد، با ادغام شواهد حاصل از تمام مرورهایی که بلوک نوراگزیال را با یا بدون بی‌حسی عمومی در برابر بی‌حسی عمومی به‌تنهایی برای انواع مختلف جراحی در جمعیت‌های مختلف مقایسه کردند، ارزیابی کردند. هدف ثانویه ما خلاصه کردن شواهد مربوط به عوارض جانبی (یک عارضه جانبی که رابطه علّی بین مداخله و رویداد، حداقل یک احتمال منطقی برای آن است) بلوک نوراگزیال بود. درون مرورها، مطالعات با استفاده از معیارهای یکسان انتخاب شدند.
در 13 جولای 2012؛ یک جست‌وجو در بانک اطلاعاتی مرورهای سیستماتیک کاکرین انجام شد. ما (1) همه مرورهای سیستماتیک کاکرینی را که شرکت‌کنندگان در هر سنی را که تحت هر نوع پروسیجر جراحی (باز یا آندوسکوپیک) قرار می‌گرفتند، مورد بررسی قرار می‌دادند، (2) بلوک نوراگزیال را در برابر بی‌حسی عمومی به‌تنهایی برای بی‌حسی جراحی یا بلوک نوراگزیال به‌علاوه بی‌حسی عمومی در برابر بی‌حسی عمومی به‌تنهایی برای بی‌حسی جراحی مقایسه می‌کردند و (3) شامل مرگ‌ومیر، عفونت قفسه سینه، انفارکتوس میوکارد و/یا عوارض جانبی جدی به عنوان پیامدها بودند، گنجانده‌ایم. بلوک نوراگزیال می‌تواند شامل تکنیک‌های اپیدورال، دمی، نخاعی یا ترکیبی از اسپینال-اپیدورال باشد که به صورت بولوس یا اینفیوژن مداوم انجام می‌شود. مطالعات وارد شده در این مرورها بر اساس معیارهای یکسانی انتخاب شده بودند. مطالعات مروری و مطالعات به‌طور جداگانه توسط دو نویسنده مرور انتخاب شدند، استخراج داده‌ها را مستقلا زمانی انجام دادند که داده‌ها با یکی از مرورهای منتخب متفاوت بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای Review Manager Version 5.1 و Comprehensive Meta Analysis Version 2.2.044 آنالیز شدند.
نه مرور کاکرین برای این بررسی اجمالی انتخاب شد. نمرات آنها در پرسشنامه ارزیابی کیفیت بررسی اجمالی (Overview Quality Assessment Questionnaire) از چهار تا شش نمره از حداکثر نمره احتمالی هفت، متغیر بود. بر اساس نتایج 20 مطالعه که شامل 3006 شرکت‌کننده بود، بلوک نوراگزیال در مقایسه با بی‌حسی عمومی، مورتالیتی صفر تا 30-روز را کاهش داد (خطر نسبی [RR]: 0.71؛ 95% فاصله اطمینان [CI]: 0.53 تا 0.94؛ I2 = 0%). بر اساس یافته‌های پنج مطالعه که شامل 400 شرکت‌کننده بودند، بلوک نوراگزیال خطر ابتلا به پنومونی را نیز کاهش داد (RR: 0.45؛ 95% CI؛ 0.26 تا 0.79؛ I2 = 0%). بر اساس نتایج شش مطالعه با حضور 849 شرکت‌کننده، هیچ تفاوتی در خطر انفارکتوس میوکارد بین دو تکنیک مشاهده نشد (RR: 1.17؛ 95% CI؛ 0.57 تا 2.37؛ I2 = 0%). بر اساس نتایج 18 مطالعه با 3228 شرکت‌کننده، افزودن یک بلوک نوراگزیال به بی‌حسی عمومی در مقایسه با بی‌حسی عمومی به‌تنهایی، تاثیری بر مورتالیتی صفر تا 30-روز نداشت (RR: 1.07؛ 95% CI؛ 0.76 تا 1.51؛ I2 = 0%). بر اساس یافته‌های هشت مطالعه که شامل 1580 شرکت‌کننده بودند، تفاوتی در خطر انفارکتوس میوکارد بین ترکیبی از بی‌حسی عمومی-بلوک نوراگزیال و بی‌حسی عمومی به‌تنهایی مشاهده نشد (RR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.44 تا 1.09؛ I2 = 0%). پس از تعدیل برای سوگیری انتشار و بر اساس نتایج نه مطالعه که شامل 2433 شرکت‌کننده بودند، افزودن یک بلوک نوراگزیال به بی‌حسی عمومی خطر ابتلا به پنومونی را کاهش داد (RR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.49 تا 0.98؛ I2 = 9%). کیفیت شواهد برای تمام این شش مقایسه در سطح متوسط بود.
هیچ عارضه جانبی جدی (تشنج یا ایست قلبی مرتبط با سمیّت بی‌حسی موضعی، آسیب نوراگزیال مرکزی (central) یا محیطی (peripheral) طولانی‌تر از یک ماه یا عفونت ثانویه تا بلوک نوراگزیال) گزارش نشد. کیفیت نمره گزارش‌شده از عوارض مرتبط با بلوک نوراگزیال معادل نه (میانه (median): چهار تا 12) از حداکثر نمره احتمالی معادل 14 بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.