پیشینه
بیماری ایسکمیک قلبی شامل نارسایی قلبی، شایع‌ترین علت مرگ‌ومیر در جهان است، و بروز این وضعیت به سرعت در حال افزایش است. نارسایی قلبی با علائمی مانند خستگی و تنگی نفس حین انجام فعالیت‌های سبک، همچنین تنفس نامنظم حین خواب مشخص می‌شود. به خصوص، تنفس نامنظم حین خواب، شامل آپنه مرکزی خواب (CSA) و آپنه انسدادی خواب، در افراد مبتلا به نارسایی مزمن قلبی بسیار شایع است.
هدف: بررسی تاثیرات درمان فشار مثبت راه هوایی (PAP) برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی که دچار CSA می‌شوند.
روش‌های مطالعه
ما منابع علمی را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (RCTs) (نوعی مطالعه که در آن شرکت‌کنندگان با استفاده از یک روش تصادفی به یکی از دو یا چند گروه درمان اختصاص داده می‌شوند) جست‌وجو کردیم که اثربخشی درمان PAP را در برابر مراقبت معمول در افراد مبتلا به نارسایی قلبی که دچار CSA می‌شوند، مقایسه کردند. درمان PAP شامل PAP مداوم و ونتیلاسیون تطبیقی مدل servo؛ (adaptive servo-ventilation)، و مراقبت معمول شامل درمان دارویی مبتنی بر دستورالعمل‌های مربوطه بود. شواهد تا فوریه 2019 به‌روز هستند.
نتایج
ما 16 RCT را با مجموع 2125 شرکت‌کننده وارد کردیم. تاثير PAP درمانی بر مورتالیتی به هر علتی نامشخص بود. علاوه بر این، PAP درمانی منجر به کاهش مرگ‌ومیر مرتبط با عوامل قلبی، بستری مجدد در بیمارستان به هر علتی، و بستری مجدد مرتبط با عوامل قلبی، در مقایسه با مراقبت معمول نشد. با این حال، PAP درمانی اندیکاسیون‌هایی را از بهبود نمرات کیفیت زندگی نشان داد. مرگ‌ومیر ناشی از پنومونی (1 = N؛ 3% از گروه PAP)؛ ایست قلبی (18 = N؛ 3% از گروه PAP)؛ پیوند قلب (8 = N؛ 1% از گروه PAP)؛ بدتر شدن عوارض قلبی (3 = N؛ 9% از گروه PAP)؛ ترومبوز وریدی عمقی/آمبولی ریوی (1 = N؛ 3% از گروه PAP)؛ و زخم پا (1 = N؛ 3% از گروه PAP) در گروه PAP درمانی مشاهده شد، در حالی که ایست قلبی (16 = N؛ 2% از گروه مراقبت معمول)؛ پیوند قلب (12 = N؛ ؛ 2% از گروه مراقبت معمول)؛ بدتر شدن عوارض قلبی (5 = N؛ 14% از گروه مراقبت معمول)؛ و زخم اثنی‌عشر (1 = N؛ 3% از گروه مراقبت معمول) در گروه مراقبت معمول میان سه کارآزمایی رخ داد.
کیفیت شواهد
ما کیفیت شواهد را برای بسیاری از پیامدها از جمله بستری مجدد مرتبط با عوامل قلبی، پایین یا بسیار پایین ارزیابی کردیم، زیرا تنوع بین مطالعات (ناهمگونی) بالا و فواصل اطمینان گسترده بود، تولید تصادفی توالی و کورسازی شرکت‌کنندگان و پرسنل به‌طور ضعیفی توصیف شد.
نتیجه‌گیری
تاثير PAP درمانی بر مورتالیتی به هر علتی نامشخص بود. علاوه بر این، اگر چه PAP درمانی منجر به کاهش خطر مرگ‌ومیر مرتبط با عوامل قلبی و بستری مجدد در بیمارستان نشد، اندیکاسیون‌هایی از بهبود نمرات کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با CSA مشاهده شد. علاوه بر این، شواهد کافی برای تعیین اینکه حوادث جانبی با PAP شایع‌تر از مراقبت معمول بود یا خیر، وجود نداشت. این یافته‌ها محدود به شواهدی با کیفیت پایین یا بسیار پایین بودند. PAP درمانی ممکن است از نظر بهبود کیفیت زندگی برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی ارزشمند باشد.
تاثير PAP درمانی بر مورتالیتی به هر علتی نامشخص بود. علاوه بر این، اگر چه ما شواهدی را یافتیم که نشان دادند PAP درمانی خطر مرگ‌ومیر مرتبط با عوامل قلبی و بستری مجددا د در بیمارستان کاهش نمی‌دهد، اندیکاسیون‌هایی از بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با CSA وجود داشت. علاوه بر این، شواهد کافی برای تعیین اینکه حوادث جانبی با PAP شایع‌تر از مراقبت معمول بود یا خیر، وجود نداشت. این یافته‌ها محدود به شواهدی با کیفیت پایین یا بسیار پایین بودند. PAP درمانی ممکن است از نظر بهبود کیفیت زندگی برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی ارزشمند باشد.
بیماری ایسکمیک قلبی شامل نارسایی قلبی، شایع‌ترین علت مرگ‌ومیر در جهان است، و بروز این وضعیت به سرعت در حال افزایش است. نارسایی قلبی با علائمی مانند خستگی و تنگی نفس حین انجام فعالیت‌های سبک، همچنین تنفس نامنظم حین خواب مشخص می‌شود. تنفس نامنظم حین خواب (SDB؛ sleep disordered breathing) شامل آپنه مرکزی خواب (CSA؛ central sleep apnoea) و آپنه انسدادی خواب (OSA؛ obstructive sleep apnoea)، به ویژه در افراد مبتلا به نارسایی مزمن قلبی بسیار شایع است. متاآنالیز قبلی نشان داد که درمان فشار مثبت راه هوایی (PAP) میزان بقای افراد مبتلا به نارسایی قلبی را که دچار CSA شده‌اند به‌طور چشمگیری افزایش داده، و به این ترتیب می‌تواند به بهبود پیش‌آگهی این افراد کمک کند. با این حال، کارآزمایی‌های اخیر نشان دادند که ونتیلاسیون تطبیقی مدل servo؛ (ASV؛ adaptive servo-ventilation)، شامل PAP درمانی دارای خطر بالاتری از مورتالیتی به هر علتی و مرگ‌ومیر قلبی‌عروقی بود. بنابراین، متاآنالیزی مورد نیاز است که کارآزمایی‌های اخیر را وارد کند.
ارزیابی تاثیرات درمان فشار مثبت راه هوایی برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی که دچار آپنه مرکزی خواب شده‌اند.
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) در کتابخانه کاکرین، MEDLINE؛ Embase، و Web of Science Core Collection را در 7 فوریه 2019 بدون اعمال محدودیتی از نظر تاریخ، زبان، یا وضعیت انتشار جست‌وجو کردیم. ما همچنین دو پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی را در جولای 2019 جست‌وجو و فهرست منابع مطالعات اولیه را بررسی کردیم.
ما کارآزمایی‌های متقاطع را خارج کرده و کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده مجزا، که به صورت متون کامل گزارش شدند، مواردی که فقط به صورت چکیده منتشر شدند، و داده‌های منتشر نشده را وارد کردیم.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌های پیامد را از مطالعات وارد شده استخراج کردند. ما با مقایسه داده‌های ارائه شده در مرور سیستماتیک با گزارش‌های مطالعه، دو بار بررسی کردیم که داده‌ها به‌درستی وارد شده باشند. ما داده‌های دو حالتی را با استقاده از خطرات نسبی (RRs) با 95% فواصل اطمینان (CIs) و داده‌های پیوسته را با تفاوت میانگین (MD) یا تفاوت میانگین استانداردشده (SMD) با 95% CIs تجزیه‌وتحلیل کردیم. علاوه بر این، ما تجزیه‌وتحلیل زیرگروه را در گروه ASV یا گروه PAP مداوم به‌طور جداگانه انجام دادیم. ما از نرم‌افزار GRADEpro GDT برای ارزیابی کیفیت شواهد مربوط به آن دسته از مطالعاتی استفاده کردیم که از آنها داده‌های لازم برای متاآنالیز پیامدهای از پیش تعیین شده به دست آمد.
ما 16 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCTs؛ randomised controlled trials) را با مجموع 2125 شرکت‌کننده وارد کردیم. این کارآزمایی‌ها به ارزیابی PAP درمانی شامل درمان ASV یا PAP مداوم به مدت 1 تا 31 ماه پرداختند. بسیاری از کارآزمایی‌ها شامل شرکت‌کنندگان مبتلا به نارسایی قلبی با كسر تخليه‌اي کاهش یافته بودند. فقط یک کارآزمایی شامل شرکت‌کنندگان مبتلا به نارسایی قلبی با كسر تخليه‌اي حفظ شده (preserved ejection fraction) بود.
ما در مورد تاثیرات PAP درمانی بر مورتالیتی به هر علتی نامطمئن بودیم (RR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.54 تا 1.21؛ 1804 شرکت‌کننده؛ 6 مطالعه؛ I2 = 47%؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). ما شواهدی را با کیفیت متوسط در مورد عدم تفاوت بین تاثیر PAP درمانی و مراقبت معمول بر مرگ‌ومیر مرتبط با قلب پیدا کردیم (RR: 0.97؛ 95% CI؛ 0.77 تا 1.24؛ 1775 شرکت‌کننده؛ 5 مطالعه؛ I2 = 11%). در رابطه با عدم تفاوت بین PAP درمانی و مراقبت معمول از نظر بستری مجدد به هر علتی (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.70 تا 1.30؛ 1533 شرکت‌کننده؛ 5 مطالعه؛ I2 = 40%) و بستری مجدد به دلیل عوامل قلبی (RR: 0.97؛ 95% CI؛ 0.70 تا 1.35؛ 1533 شرکت‌کننده؛ 5 مطالعه؛ I2 = 40%) شواهدی را با کیفیت پائین پیدا کردیم. در مقابل، PAP درمانی اندیکاسیون‌هایی را از بهبود نمرات کیفیت زندگی که بر اساس همه اندازه‌گیری‌ها (SMD: -0.32؛ 95% CI؛ 0.67- تا 0.04؛ 1617 شرکت‌کننده؛ 6 مطالعه؛ I2 = 76%؛ شواهد با کیفیت پایین) و بوسیله پرسشنامه زندگی با نارسایی قلبی مینه‌سوتا (Minnesota Living with Heart Failure Questionnaire) ارزیابی شد (MD: -0.51؛ 95% CI؛ 0.78- تا 0.24-؛ 1458 شرکت‌کننده؛ 4 مطالعه؛ I2 = 0%؛ شواهد با کیفیت پایین) در مقایسه با مراقبت معمول نشان داد. مرگ‌ومیر ناشی از پنومونی (1 = N؛ 3% از گروه PAP)؛ ایست قلبی (18 = N؛ 3% از گروه PAP)؛ پیوند قلب (8 = N؛ 1% از گروه PAP)؛ بدتر شدن بیماری قلبی (3 = N؛ 9% از گروه PAP)؛ ترومبوز ورید عمقی/آمبولی ریوی (1 = N؛ 3% از گروه PAP)؛ و زخم پا (1 = N؛ 3% از گروه PAP) در گروه PAP درمانی مشاهده شد، در حالی که ایست قلبی (16 = N؛ 2% از گروه مراقبت معمول)؛ پیوند قلب (12 = N؛ ؛ 2% از گروه مراقبت معمول)؛ بدتر شدن بیماری قلبی (5 = N؛ 14% از گروه مراقبت معمول)؛ و زخم دئودنوم (1 = N؛ 3% از گروه مراقبت معمول) در گروه مراقبت معمول میان سه کارآزمایی رخ داد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.