پیشینه
بیش از 1.2 میلیون نفر در آمریکای شمالی مبتلا به بیماری التهابی روده (IBD) هستند. IBD وضعیتی است شامل التهاب در روده بزرگ و/یا کوچک، در نتیجه نشانه‌هایی مانند اسهال و درد شکمی رخ می‌دهند. بسیاری از داروهایی که برای درمان IBD استفاده می‌شوند سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند. در نتیجه، استفاده از این داروها ممکن است خطر ابتلا را به عفونت افزایش دهند. این افزایش بالقوه در خطر ابتلا به عفونت، به خصوص در افرادی که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند، نگران‌کننده است.
سوال مطالعه مروری
این مرور سیستماتیک داده‌های ترکیبی 68 مطالعه منتشر شده را بررسی کرد تا مشخص شود افرادی که از داروهای IBD در حول‌وحوش زمان جراحی استفاده می‌کنند، در مقایسه با افرادی که با همان داروها تحت درمان قرار نگرفتند، بیشتر دچار عفونت شدند یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه
این مرور سیستماتیک تا 29 اکتبر 2019 به‌روز است، و شامل 68 مطالعه در بیماران مبتلا به IBD بود که تحت عمل جراحی قرار گرفتند. بیشتر شرکت‌کنندگان 18 سال یا بالاتر بوده و مردان و زنان را وارد کردند. پنج گروه دارویی IBD در مطالعه ما مورد بررسی قرار گرفتند. عفونت‌ها تا 30 روز پس از جراحی ردیابی شدند.
نتایج کلیدی
تجزیه‌وتحلیل‌های این مجموعه گسترده از داده‌ها نشان دادند خطر ابتلا به عفونت در حول‌وحوش زمان جراحی، بسته به نوع داروی IBD که شرکت‌کنندگان استفاده کردند، متفاوت بود. به نظر می‌رسید بیمارانی که تحت درمان با کورتیکواستروئیدها یا عوامل آنتی-TNF قرار گرفتند، پس از جراحی بیشتر مبتلا به عفونت شدند، در حالی که مشخص نبود افرادی که از 5-ASA، تنظیم کننده‌های سیستم ایمنی یا آنتی-اینتگرین استفاده کردند، ابتلای بیشتری را به عفونت پس از جراحی نشان دادند یا خیر. این یافته‌ها باید با احتیاط در نظر گرفته شوند، زیرا مرور ما شامل مطالعاتی بود که از کیفیت محدودی برخوردار بودند، و بنابراین قادر به نتیجه‌گیری قاطع نبودیم.
این یافته‌ها می‌تواند به پزشکان کمک کند تا پیش از جراحی انتخاب کنند چه داروهایی در افراد مبتلا به IBD تجویز شوند. تصمیمات باید متناسب با نیازهای منحصربه‌فرد سلامت هر فرد باشند. علاوه بر این، این مطالعه نیاز را به کنترل دقیق عفونت پس از جراحی در افرادی که از انواع خاصی از داروهای IBD استفاده می‌کنند، نشان می‌دهد.
محدودیت‌ها
یک محدودیت در این مرور سیستماتیک، وابستگی آن به داده‌های طیف گسترده‌ای از مطالعات منتشر شده، با رویکردها و استانداردهای کنترل کیفیت مختلف، بود. اکثر مطالعات مورد بررسی از قطعیت بسیار پائینی در مورد نتیجه‌گیری‌های آن برخوردار بودند. این مرور نیاز را به انجام تحقیقاتی با کیفیت بالا در آینده نشان می‌دهد که تاثیر داروهای مورد استفاده را در درمان IBD بر خطر عفونت پس از جراحی بررسی کنند.
شواهد مربوط به داروهای کورتیکواستروئیدها، 5-ASA، ایمونومدولاتورها، داروهای آنتی-TNF و داروهای آنتی-اینتگرین از قطعیت پائین تا بسیار پائینی برخوردار بودند. بنابراین، تاثیر این داروها بر عوارض عفونی پس از جراحی نامشخص است و ما نمی‌توانیم در مورد بی‌خطر بودن (safety) آنها در دوره حول‌وحوش زمان جراحی نتیجه‌گیری قطعی کنیم. تصمیم‌گیری در مورد تجویز داروهای IBD پیش از جراحی باید متناسب با شرایط خاص هر فرد صورت گیرد. مطالعات آینده باید بر کنترل عوامل بالقوه مخدوش کننده در جهت ایجاد شواهدی با کیفیت بالاتر متمرکز باشند.
داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری التهابی روده (inflammatory bowel disease; IBD)، پیامدهای بیمار را به طور قابل توجهی بهبود بخشیده و زمان سپری شده را تا نیاز به انجام جراحی به تاخیر می‌اندازند. با این حال، برخی از این روش‌های درمانی باعث افزایش خطر کلی بروز عفونت شده و تاثیر نامشخصی بر خطر عفونت پس از جراحی دارند.
ارزیابی تاثیر استفاده از داروهای IBD بر خطر بروز عفونتهای پس از جراحی طی 30 روز پس از انجام آن.
پایگاه ثبت تخصصی گروه بیماری‌های التهابی روده (IBD) در کاکرین (29 اکتبر 2019)، MEDLINE (ژانویه 1966 تا اکتبر 2019)، Embase (ژانویه 1985 تا اکتبر 2019)، کتابخانه کاکرین، Clinicaltrials.gov و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت را از زمان آغاز به کار تا اکتبر 2019، و فهرست منابع مقالات را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده، کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده، کارآزمایی‌های غیر-تصادفی‌سازی و کنترل شده، مطالعات کوهورت آینده‌نگر، مطالعات کوهورت گذشته‌نگر، مطالعات مورد-شاهدی و مطالعات مقطعی را وارد کردیم که به مقایسه شرکت‌کنندگان تحت درمان با داروهای IBD در دوره پیش از جراحی یا طی 30 روز پس از انجام آن، با بیمارانی پرداختند که دارو مصرف نکردند. دست-نوشته ها و چکیده‌های مقالات گنجانده شدند.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم، عناوین و چکیده‌ها را غربالگری کرده و داده‌ها را استخراج کردند. پیامد اولیه عبارت بود از بروز عفونت پس از جراحی طی 30 روز پس از انجام آن. پیامدهای ثانویه شامل عفونتهای محل برش و باز شدن زخم (wound dehiscence)، عوارض عفونی داخل شکمی و عفونتهای خارج شکمی بودند. سه نویسنده خطرات سوگیری (bias) را با استفاده از مقیاس نیوکاسل-اوتاوا (Newcastle-Ottawa Scale) ارزیابی کردند. برای به‌دست آوردن اطلاعات بیشتر در زمانی که در دسترس نبودند، با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم. برای پیامدهای اولیه و ثانویه، نسبت شانس (OR) و 95% فاصله اطمینان (95% CI) متناظر آن را با استفاده از روش واریانس معکوس ژنریک (generic inverse variance method) محاسبه کردیم. در صورت کاربرد داشتن، داده‌های تعدیل شده و تعدیل نشده را جداگانه آنالیز کردیم. قطعیت شواهد با استفاده از سیستم درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) مورد ارزیابی قرار گرفت.
شصت-هشت مطالعه غیر-تصادفی‌سازی شده وارد شدند. بیست-چهار مطالعه خطر پائین سوگیری و مابقی با خطر بسیار بالای سوگیری مواجه بودند. بر اساس گردآوری داده‌های تعدیل شده، عوارض کلی عفونی در بیمارانی که داروهای آنتی-TNF (OR: 1.60؛ 95% CI؛ 1.20 تا 2.13؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) و کورتیکواستروئیدها (OR: 1.70؛ 95% CI؛ 1.38 تا 2.09؛ شواهد با قطعیت پائین) را دریافت کردند، افزایش یافت. مصرف 5-ASA (OR: 0.76؛ 95% CI؛ 0.51 تا 1.14؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، تنظیم کننده‌های سیستم ایمنی (OR: 1.29؛ 95% CI: 0.95 تا 1.76؛ شواهد با قطعیت پائین) و عوامل آنتی-اینتگرین (OR: 1.04؛ 95% CI؛ 0.79 تا 1.36؛ شواهد با قطعیت پائین) هیچ تاثیری بر عوارض عفونی کلی بر جای نگذاشتند. هیچ تفاوتی در احتمال بروز عوارض مربوط به زخم در بیمارانی که از کورتیکواستروئیدها، 5-ASA، تنظیم کننده‌های سیستم ایمنی، آنتی-TNF یا عوامل آنتی-اینتگرین استفاده کردند، در مقایسه با گروه کنترل، مشاهده نشد. هم کورتیکواستروئیدها و هم داروهای آنتی-TNF شانس بروز عفونت داخل شکمی را افزایش دادند (به ترتیب؛ OR: 1.53؛ 95% CI؛ 1.28 تا 1.84؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین و OR: 1.38؛ 95% CI؛ 1.04 تا 1.82؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، در عین حال که هیچ تاثیری از 5-ASA، تنظیم کننده‌های سیستم ایمنی یا عوامل آنتی-اینتگرین مشاهده نشد. میزان عفونت های خارج شکمی تحت تاثیر کورتیکواستروئیدها، تعدیل کننده های ایمنی، ضد TNF یا عوامل ضد اینتگرین قرار نگرفت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.