14 مطالعه (743 شرکت‌کننده تصادفی‌سازی شده) را وارد کردیم.

پنج مطالعه شرکت‌کنندگان مبتلا به بیماری کرون را ارزیابی کردند؛ هفت مطالعه به بررسی شرکت‌کنندگان مبتلا به IBD پرداختند که در آنها داده‌های مربوط به کولیت اولسراتیو و بیماری کرون قابل تفکیک نبودند؛ و دو مطالعه نتایج جداگانه‌ای را برای شرکت‌کنندگان مبتلا به بیماری کرون ارائه دادند. مطالعات، طیفی را از وضعیت‌های فعالیت بیماری در نظر گرفتند. دو مطالعه تعاریف موفقیت مداخله را ارائه دادند، در حالی که مطالعات باقی‌مانده درد را به عنوان یک پیامد پیوسته در قالب یک مقیاس رتبه‌بندی اندازه‌گیری کردند. همه مطالعات به جز یک مورد شدت درد را اندازه‌گیری کردند، در حالی که سه مطالعه به بررسی فراوانی درد پرداختند. خروج بیماران از مطالعه به دلیل ابتلا به عوارض جانبی در 10 مطالعه به‌طور مستقیم یا غیر-مستقیم گزارش شد.

هیچ نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی اکثر مداخلات بر شدت درد، فراوانی درد، و موفقیت درمان نمی‌توان اتخاذ کرد، به جز برای مقایسه بین تحریک ترانس‌کرانیال با جریان مستقیم و تحریک ساختگی (sham). سطح قطعیت شواهد برای همه مقایسه‌ها به جز یک مورد بسیار پائین بود، زیرا به دلیل پراکندگی اطلاعات، و خطر سوگیری در سطح بالا یا نامشخص، عدم-دقت وجود داشت.

دو مطالعه رژیم غذایی با محتوای پائین FODMAP؛ (n=37) را با رژیم غذایی ساختگی (n=45) در بیماران مبتلا به IBD مقایسه کردند. شواهد در مورد شدت درد با قطعیت بسیار پائین همراه بود (MD؛ 12.00-؛ 95% CI؛ 114.55- تا 90.55). یک مطالعه شدت درد را به‌طور جداگانه برای شرکت‌کنندگان مبتلا به CD در گروه FODMAP پائین [n=14، میانگین (SD)؛ 24 (82.3)] و گروه مداخله ساختگی [n=12، میانگین (SD)؛ 32 (69.3)] گزارش کرد. همین مطالعه فراوانی درد را برای شرکت‌کنندگان مبتلا به IBD در گروه FODMAP پائین [n=27، میانگین (SD)؛ 36 (26)] و گروه مداخله ساختگی [n=25، میانگین (SD)؛ 38 (25)] و برای شرکت‌کنندگان مبتلا به CD در گروه FODMAP پائین [n=14، میانگین (SD)؛ 36 (138.4)] و گروه مداخله ساختگی [n=12، میانگین (SD)؛ 48 (128.2)] نیز گزارش کرد. موفقیت در درمان گزارش نشد.

یک مطالعه رژیم غذایی با محتوای پائین FODMAP؛ (25=n) را با رژیم غذایی با محتوای بالای FODMAP/رژیم غذایی نرمال (25=n) در بیماران مبتلا به IBD مقایسه کرد. داده‌های گزارش شده در مورد شدت درد نامشخص بودند. فراوانی درد و موفقیت در درمان گزارش نشدند.

یک مطالعه، موکسی‌بوسشن (moxibustion) جدا شده از دارو را همراه با طب سوزنی (51=n) در مقابل موکسی‌بوسشن جدا شده از سبوس گندم همراه با طب سوزنی کم-عمق (51=n) در بیماران مبتلا به CD مقایسه کرد. داده‌های گزارش شده در مورد شدت و فراوانی درد نامشخص بودند. موفقیت در درمان گزارش نشد.

یک مطالعه به مقایسه ذهن-آگاهی با CBT؛ (n=33) در مقابل عدم درمان (n=33) در بیماران مبتلا به IBD پرداخت. شواهد در مورد تاثیر این روش درمانی بر شدت و فراوانی درد بسیار نامشخص است (MD؛ 37.00-؛ 95% CI؛ 87.29- تا 13.29). موفقیت در درمان گزارش نشد.

یک مطالعه درمان اوستئوپاتی نرم غیر-دستکاری (16=n) را با عدم درمان علاوه بر توصیه پزشک (14=n) در بیماران مبتلا به CD مقایسه کرد. شواهد در مورد تاثیر این روش درمانی بر شدت درد (MD؛ 0.01؛ 95% CI؛ 1.81- تا 1.83) بسیار نامشخص است. فراوانی درد و موفقیت در درمان گزارش نشدند.

یک مطالعه مدیریت استرس (15=n) را با مدیریت استرس توسط خود بیمار (15=n) و با درمان استاندارد (15=n) در بیماران مبتلا به CD مقایسه کرد. شواهد در مورد تاثیر آنها بر شدت درد (MD؛ 30.50-؛ 95% CI؛ 58.45- تا 2.55-) و فراوانی درد (MD؛ 34.30-؛ 95% CI؛ 61.99- تا 6.61-) بسیار نامشخص است. فراوانی درد و موفقیت در درمان گزارش نشدند.

یک مطالعه مصرف گلیسریل تری‌نیترات آزاد شونده در روده (n=34) را با دارونما (n=36) در بیماران مبتلا به CD مقایسه کرد. داده‌های گزارش شده در مورد شدت درد نامشخص بودند. فراوانی درد و موفقیت در درمان گزارش نشدند.

یک مطالعه تجویز اولوریناب (olorinab) را با دوز 100 میلی‌گرم سه بار در روز (n=8) با دوز 25 میلی‌گرم آن سه بار در روز (6=n) در بیماران مبتلا به CD مقایسه کرد. شدت درد به صورت کاهش 30% در میانگین هفتگی نمره شدت درد شکم برای گروه 100 میلی‌گرم (n=5) و گروه 25 میلی‌گرم (n=6) اندازه‌گیری شد. شواهد در مورد تاثیر این درمان بر شدت درد (RR؛ 0.66؛ 95% CI؛ 0.38 تا 1.15) بسیار نامشخص است. فراوانی درد و موفقیت در درمان گزارش نشدند.

یک مطالعه آموزش آرام‌سازی (relaxation training) (n=28) را با لیست انتظار (n=28) در بیماران مبتلا به IBD مقایسه کرد. شواهد در مورد تاثیر این روش درمانی بر شدت درد (MD؛ 0.72-؛ 95% CI؛ 1.85- تا 0.41) بسیار نامشخص است. فراوانی درد و موفقیت در درمان گزارش نشدند.

یک مطالعه، آموزش مبتنی بر وب (n=30) را با آموزش مبتنی بر کتاب (n=30) در بیماران مبتلا به IBD مقایسه کرد. شواهد در مورد تاثیر این روش درمانی بر شدت درد (MD؛ 0.13-؛ 95% CI؛ 1.25- تا 0.99) بسیار نامشخص است. فراوانی درد و موفقیت در درمان گزارش نشدند.

یک مطالعه یوگا (50=n) را با عدم درمان (50=n) در بیماران مبتلا به IBD مقایسه کرد. داده‌های گزارش شده در مورد موفقیت درمان نامطمئن بودند. فراوانی و شدت درد گزارش نشدند.

یک مطالعه تحریک ترانس‌کرانیال را با جریان مستقیم (10=n) در مقابل تحریک ساختگی (10=n) در بیماران مبتلا به IBD مقایسه کرد. هنگامی که جریان مستقیم ترانس‌کرانیال با تحریک ساختگی مقایسه شود، ممکن است شدت درد بهبود یافته باشد (MD؛ 1.65-؛ 95% CI؛ 3.29- تا 0.01-، شواهد با قطعیت پائین). فراوانی درد و موفقیت در درمان گزارش نشدند.

یک مطالعه رژیم غذایی کفیر (باکتری لاکتوباسیلوس (Lactobacillus)) را با عدم-مداخله در بیماران مبتلا به IBD مقایسه کرده و داده‌های جداگانه‌ای را برای شرکت‌کنندگان مبتلا به CD ارائه داد. شواهد در مورد تاثیر این روش درمانی بر شدت درد در بیماران مبتلا به IBD (MD؛ 0.62؛ 95% CI؛ 0.17 تا 1.07) و مبتلا به CD (MD؛ 1.10-؛ 95% CI؛ 1.67- تا 0.53-) بسیار نامشخص است. فراوانی درد و موفقیت در درمان گزارش نشدند.

روند ارائه گزارش از پیامدهای ثانویه متناقض بود.

بیشترین بروز عوارض جانبی در مطالعات گلیسریل تری‌نیترات آزاد شونده در روده و اولوریناب گزارش شد. در مطالعه گلیسریل تری‌نیترات آزاد شونده در روده، عوارض جانبی در بازوی مداخله بیشتر دیده شدند. در مطالعه اولوریناب، عوارض جانبی بیشتری در بازوی دوز بالاتر مداخله رخ داد. در مطالعات انجام شده روی مداخلات غیر-دارویی، وقوع عوارض جانبی بسیار اندک یا صفر بود. با این حال، به دلیل تعداد اندک این عوارض، نمی‌توانیم در مورد عوارض جانبی برای هر یک از مداخلات قضاوت روشنی داشته باشیم.

اضطراب و افسردگی فقط در یک مطالعه در پایان مداخله اندازه‌گیری و گزارش شد؛ بنابراین، نمی‌توان هیچ نتیجه‌گیری معناداری برای این پیامد داشت.