چرا مطالعه مالتیپل اسکلروزیس مهم است؟

مالتیپل اسکلروزیس (multiple sclerosis; MS) یک بیماری مزمن در مغز، ستون فقرات، و اعصاب است. میلیون‌ها نفر در سراسر جهان از این بیماری رنج می‌برند، اما این بیماری و نحوه پیشرفت آن می‌تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. اگرچه MS قابل درمان نیست، درمان‌های مختلفی در دسترس هستند که می‌توانند به کاهش نشانه‌ها و کُند شدن روند بدتر شدن بیماری کمک کنند. این درمان‌ها متفاوت عمل می‌کنند، و برخی از آنها عوارض جانبی شدیدتری نسبت به درمان‌های دیگر دارند. درک شدت MS یک فرد برای بیماران و متخصصان پزشکی مهم است.

چرا مدل‌های پیش‌آگهی در زمینه مالتیپل اسکلروزیس مهم هستند؟

مدل‌های پیش‌آگهی به بیماران و متخصصان پزشکی کمک می‌کنند تا بفهمند یک فرد چقدر بیمار است و چقدر بیمار خواهد شد. این امر می‌تواند از بیماران در طول زندگی و انتخاب‌های درمانی آنها حمایت کند. مدل‌های پیش‌آگهی هم‌چنین می‌توانند به متخصصان پزشکی کمک کنند تا در مورد نحوه بهترین درمان یک فرد، درک بهتر بیماری، یا توسعه درمان‌ها، تصمیم بگیرند. مدل‌های پیش‌آگهی MS ممکن است شامل ترکیب طیف وسیعی از اطلاعات مختلف در مورد یک فرد برای پیش‌بینی چگونگی ادامه پیشرفت MS باشند. اطلاعات مهمی که باید در یک مدل پیش‌آگهی گنجانده شوند، می‌توانند برای مثال، اطلاعات مربوط به ویژگی‌های شخصی (مانند سن، جنس، شاخص توده بدنی)، اطلاعات مربوط به رفتار آنها (مانند اینکه سیگار می‌کشند یا خیر) و اطلاعات مربوط به MS آنها (مانند مدت زمانی که این بیماری را داشته‌اند) باشند. ویژگی‌های بالینی یا معیارهای دیگر نیز ممکن است مهم باشند.

ما به دنبال چه یافته‌ای بودیم؟

هدف آن بود که انواعی را از مدل‌های پیش‌آگهی جست‌وجو کرده و پیدا کنیم که اطلاعات متعددی را برای پیش‌بینی اینکه چگونه MS در بزرگسالان ادامه می‌یابد و بدتر می‌شود، ترکیب کردند.

ما چه کاری را انجام دادیم؟

از تکنیک‌های مختلفی برای جست‌وجوی همه مطالعاتی که مدل‌های پیش‌آگهی را توصیف ‌کردند، استفاده کردیم، که چندین بخش از اطلاعات را که در زمینه MS توسعه یافتند، ترکیب کردند. به مطالعاتی که نشان دادند این مدل‌های پیش‌آگهی چگونه توسعه یافتند، هم‌چنین مطالعات مربوط به ارزیابی عملکرد واقعی آنها در بالین، علاقه‌مند بودیم. هنگامی که همه مطالعات مرتبط را پیدا کردیم، آنها را خلاصه کرده و ارزیابی کردیم که چقدر نتایج خود را به خوبی گزارش کردند و تا چه اندازه خوب انجام شدند.

ما به چه نتایجی رسیدیم؟

تعداد 57 مطالعه را پیدا کردیم که مدل‌های پیش‌آگهی را توصیف ‌کرده و چندین بخش از اطلاعات را برای پیش‌بینی اینکه چگونه MS در بزرگسالان ادامه می‌یابد و بدتر می‌شود، ترکیب ‌کردند. این مطالعات توسعه 75 مدل مختلف پیش‌آگهی را توصیف کردند. تعداد 15 مورد وجود داشت که در آنها عملکرد مدل‌های پیش‌آگهی خاص مورد ارزیابی قرار گرفتند.

به این نتیجه رسیدیم که مدل‌های پیش‌آگهی بر پیامدهای متفاوتی تمرکز دارند؛ 41% به پیشرفت بیماری، 8% به عود، 18% به انتقال از اولین حمله به MS قطعی، و 28% به انتقال از مراحل اولیه MS به MS پیشرونده پرداختند. مدل‌های پیش‌آگهی را که پیدا کردیم، از بسیاری جهات با یکدیگر بسیار متفاوت بودند. برای مثال، بیمارانی که برای توسعه این مدل‌ها استفاده شدند، از نظر درمان بسیار متفاوت بودند. علاوه بر این، اطلاعاتی که برای پیش‌بینی دوره MS استفاده ‌کردند، با یکدیگر تفاوت زیادی داشتند. متوجه شدیم که مدل‌های پیش‌آگهی در طول زمان از نظر تشخیص MS و افزایش استفاده از درمان، اطلاعات مشاهده شده با تکنیک‌های جدید، یا رویکردهای مدل‌سازی جدید، تغییر کرده‌اند. هم‌چنین دریافتیم که استفاده از این مدل‌های پیش‌آگهی به اطلاعاتی در مورد فرد نیاز دارد که به یک متخصص پزشکی و اغلب تجهیزات تخصصی نیاز دارد، که هر دو ممکن است در بسیاری از کلینیک‌ها و بیمارستان‌ها در دسترس نباشند.

محدودیت‌های شواهد چه هستند؟

در اکثر مطالعات مشکلاتی را پیدا کردیم، به این معنی که ممکن است نتوانیم به نتایج آنها اعتماد داشته باشیم. مشکلات شایع شامل داده‌ها و روش‌های آماری مورد استفاده در طول مطالعات بودند. علاوه بر این، بسیاری از مطالعات نتایجی را گزارش می‌کنند که اگر مدل‌های پیش‌آگهی برای مجموعه جدیدی از افراد مبتلا به MS اعمال شوند، ممکن است بسیار متفاوت باشند. هم‌چنین دریافتیم که مطالعات در توصیف روش‌ها و گزارش یافته‌های خود، روش ضعیفی داشتند.

این یافته‌ها به چه معنا است؟

مطالعاتی را که پیدا کردیم، نشان می‌دهند که شواهد مربوط به مدل‌های پیش‌آگهی برای پیش‌بینی اینکه چگونه MS در بزرگسالان به پیشرفت و بدتر شدن ادامه می‌دهد، هنوز به خوبی توسعه نیافته‌اند. انجام پژوهش‌های جدیدی مورد نیاز است که بر استفاده از روش‌های توصیه شده در دستورالعمل‌های بالینی برای توسعه مدل‌های پیش‌آگهی و ارزیابی عملکرد آنها تمرکز کنند. این پژوهش‌ها هم‌چنین باید بر توصیف روش‌ها و نتایج آنها به خوبی تمرکز کنند تا پژوهشگران و متخصصان پزشکی دیگر بتوانند از آنها برای پژوهش و عملکرد بالینی استفاده کنند.