نه RCT گروه موازی (parallel-group) را با مجموع 556 شرکت‌کننده وارد کردیم (میانه (median) ​​تعداد شرکت‌کنندگان در هر مطالعه: 45 نفر، دامنه بین چارکی (interquartile range; IQR): 44 تا 74)، که در هشت کشور انجام شدند: استرالیا، کانادا، فرانسه، کره جنوبی، ترکیه، نیوزیلند، انگلستان و ایالات متحده آمریکا.

ویژگی‌های مطالعه و خطر سوگیری (bias)

چهار RCT (314 شرکت‌کننده) خراش‌های قرنیه پس از تروما را که در بخش اورژانس تشخیص داده شدند، بررسی کردند. پنج کارآزمایی، 242 شرکت‌کننده را از مراکز جراحی چشم‌پزشکی با نقایص قرنیه پس از جراحی توصیف کردند: چهار مورد از فوتورفراکتیو کراتکتومی (photorefractive keratectomy; PRK) و یک مورد از جراحی ناخنک چشم (pterygium). طول مدت مطالعه از دو روز تا شش ماه متغیر بود، که رایج‌ترین آنها یک هفته (چهار RCT) بود. طول دوره درمان از سه ساعت تا یک هفته (نه RCT) متغیر بود؛ اکثریت آنها میان 24 و 48 ساعت طول کشیدند (پنج RCT). سن شرکت‌کنندگان در هشت مطالعه گزارش شد که از 17 تا 74 سال متغیر بود. فقط یک شرکت‌کننده در یک کارآزمایی زیر 18 سال سن داشت. هیچ یک از چهار مطالعه‌ای که منابع مالی را گزارش کردند، توسط بخش صنعت حمایت نشدند. در یک کارآزمایی از نظر پیامد کنترل درد در 48 ساعت و در پنج مورد از هفت کارآزمایی با توجه به عوارض پیامد در دورترین نقطه زمانی، خطر بالای سوگیری (bias) را تشخیص دادیم. حوزه‌ای که در آن مطالعات را دارای خطر بالای سوگیری ارزیابی کردیم، داده‌های ازدست‌رفته (missing data) یا گزارش‌دهی انتخابی (selective reporting) پیامد بود.

یافته‌ها

درمان‌های مورد بررسی عبارت بودند از داروهای بی‌حسی موضعی در مقایسه با دارونما، داروهای بی‌حسی موضعی در مقایسه با NSAID (موارد پس از جراحی)، و داروهای بی‌حسی موضعی به همراه NSAID در مقایسه با دارونما (موارد پس از جراحی).

کنترل درد تا 24 ساعت

در تمام مطالعات، پیامدهای درد بر اساس گزارش بیمار در مقیاس 10-امتیازی بود، که در آن اعداد کمتر نشان دهنده درد کمتر بود. در کارآزمایی‌های پس از جراحی، داروهای بی‌حسی موضعی کاهش متوسطی را در درد بر اساس گزارش بیمار در 24 ساعت در مقایسه با دارونما به میزان 1.28 امتیاز در مقیاس 10-امتیازی ایجاد کردند (تفاوت میانگین (MD): 1.28-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.76- تا 0.80-؛ 3 RCT؛ 119 شرکت‌کننده). در شرکت‌کنندگان پس از تروما، ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در تاثیر درمان وجود داشته باشد (MD: -0.04؛ 95% CI؛ 0.10- تا 0.02؛ 1 RCT؛ 76 شرکت‌کننده). در مقایسه با NSAID در شرکت‌کنندگان پس از جراحی، داروهای بی‌حسی موضعی منجر به افزایش جزئی در درد طی 24 ساعت شدند (MD: 0.82؛ 95% CI؛ 0.01 تا 1.63؛ 1 RCT؛ 74 شرکت‌کننده).

یک RCT، داروهای بی‌حسی موضعی را به همراه NSAID با دارونما مقایسه کرد. ممکن است کاهش زیادی در درد طی 24 ساعت با داروهای بی‌حسی موضعی به همراه NSAID در شرکت‌کنندگان پس از جراحی وجود داشته باشد، اما شواهدی برای حمایت از این تاثیر بزرگ بسیار نامطمئن است (MD: -5.72؛ 95% CI؛ 7.35- تا 4.09-؛ 1 RCT؛ 30 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین).

کنترل درد تا 48 ساعت

داروهای بی‌حسی موضعی در مقایسه با دارونما، درد پس از تروما را به‌طور قابل‌توجهی تا 48 ساعت کاهش دادند (MD: -5.68؛ 95% CI؛ 6.38- تا 4.98-؛ 1 RCT؛ 111 شرکت‌کننده) اما تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر درد پس از جراحی داشتند (MD: 0.41؛ 95% CI؛ 0.45- تا 1.27؛ 1 RCT؛ 44 شرکت‌کننده)، اگرچه شواهد بسیار نامطمئن هستند.

کنترل درد تا 72 ساعت

یک RCT پس از جراحی، تاثیری اندک یا عدم تاثیر را از داروهای بی‌حسی موضعی در مقایسه با دارونما تا 72 ساعت نشان داد (MD: 0.49؛ 95% CI؛ 0.06- تا 1.04؛ 44 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین).

نسبتی از شرکت‌کنندگان با نقص اپیتلیال برطرف نشده

داروهای بی‌حسی موضعی در مقایسه با دارونما یا NSAID، تعداد شرکت‌کنندگان بدون رفع کامل نقص را در کارآزمایی‌های انجام شده روی شرکت‌کنندگان پس از تروما افزایش دادند (خطر نسبی (RR): 1.37؛ 95% CI؛ 0.78 تا 2.42؛ 3 RCT؛ 221 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). نسبتی از شرکت‌کنندگان تحت درمان با دارونما پس از جراحی با نقص اپیتلیال برطرف نشده طی 24 تا 72 ساعت در مقایسه با افرادی که به داروهای بی‌حسی موضعی (RR: 0.14؛ 95% CI؛ 0.01 تا 2.55؛ 1 RCT؛ 30 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت بسیار پائین) یا داروهای بی‌حسی موضعی به همراه NSAID (RR: 0.33؛ 95% CI؛ 0.04 تا 2.85؛ 1 RCT؛ 30 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) اختصاص داده شدند، کمتر بود.

نسبتی از شرکت‌کنندگان مبتلا به عوارض در طولانی‌ترین دوره پیگیری

داروهای بی‌حسی موضعی در مقایسه با دارونما یا NSAID، به نسبت بیشتری از شرکت‌کنندگان پس از تروما منجر شدند که در دو هفته دچار عوارض شده (RR: 1.13؛ 95% CI؛ 0.23 تا 5.46؛ 3 RCT؛ 242 شرکت‌کننده) و شرکت‌کنندگان پس از جراحی که در یک هفته دچار عوارض شدند (RR: 7.00؛ 95% CI؛ 0.38 تا 128.02؛ 1 RCT؛ 44 شرکت‌کننده). هنگامی که داروهای بی‌حسی موضعی به همراه NSAID با دارونما مقایسه شدند، هیچ عارضه‌ای در هیچ یک از بازوهای درمانی تا یک هفته پس از جراحی گزارش نشد (تفاوت خطر (risk difference; RD): 0.00؛ 95% CI؛ 0.12- تا 0.12؛ 1 RCT؛ 30 شرکت‌کننده). شواهد برای پیامدهای بی‌خطری بسیار نامطمئن است.

کیفیت زندگی

هیچ یک از کارآزمایی‌های وارد شده، پیامدهای کیفیت زندگی را ارزیابی نکردند.