Pytanie badawcze

Jakie są korzyści i ryzyko stosowania leków blokujących działanie oksytocyny u kobiet poddawanych zabiegowi transferu zarodków?

Wprowadzenie

Transfer zarodka (ang. embryo transfer, ET) jest kluczowym etapem w technice wspomaganego rozrodu (ART) i polega na umieszczeniu jednego lub więcej embrionów (zapłodnionych jajeczek) w macicy. Skurcze endometrium są to faliste ruchy powierzchni wyściełającej macicę; pojawianie się ich w czasie transferu zarodka wiąże się z mniejszym odsetkiem ciąż. Obecnie nie stosuje się żadnego leczenia, które przeciwdziałałoby ich negatywnemu wpływowi na zagnieżdżenie embrionu w macicy. Oksytocyna jest naturalnym hormonem wywołującym skurcze podczas porodu. Leki blokujące jej działanie stosuje się rutynowo w celu powstrzymania skurczów przy przedwczesnym porodzie. Niektórzy uważają, że ten sam hormon jest zaangażowany w skurcze w czasie ET. Z tego powodu badacze zastanawiali się, czy zastosowanie leków, które powstrzymują skurcze porodowe, mogłoby powstrzymać skurcze w czasie ET i potencjalnie zwiększyć odsetek ciąż.

Charakterystyka badań

Znaleziono 11 badań, w których oceniano stosowanie leków blokujących działanie oksytocyny u 3733 kobiet poddanych zabiegowi transferu zarodka. Leki blokujące działanie oksytocyny podawano poprzez wstrzyknięcie do żyły (atosiban) w 7 badaniach z randomizacją (RCT), pod skórę (barusiban) w 1 RCT lub doustnie (nolasiban) w 3 RCT. Dane naukowe są aktualne do marca 2021 roku.

Kluczowe wnioski

Wstrzykiwanie leku do żyły (atosiban) vs niestosowanie leku

Nie mamy pewności co do wpływu atosibanu na liczbę żywych urodzeń i poronień. W klinice, w której odsetek żywych urodzeń wynosi 38% bez zastosowania leków blokujących działanie oksytocyny, zastosowanie atosibanu mogłoby wiązać się z uzyskaniem odsetka żywych urodzeń w zakresie od 33% do 47%. W klinice, w której odsetek poronień wynosi 7% bez zastosowania leków blokujących działanie oksytocyny, zastosowanie atosibanu mogłoby wiązać się z uzyskaniem odsetka poronień w zakresie od 5% do 11%.

Lek podawany pod skórę (barusiban) vs niestosowanie leku

Nie przeprowadzono żadnych badań, w których przedstawiono dane dotyczące żywych urodzeń lub poronień związanych ze stosowaniem barusibanu. Nie mamy pewności, czy stosowanie barusibanu wpływa na odsetek ciąż klinicznych.

Lek podawany doustnie (nolasiban) vs niestosowanie leku

Dane naukowe sugerują, że stosowanie nolasibanu nie zwiększa odsetka żywych urodzeń, w porównaniu niestosowaniem antagonistów oksytocyny. W klinice, w której wskaźnik żywych urodzeń wynosi 33% na cykl bez stosowania leków blokujących działanie oksytocyny, zastosowanie nolasibanu wiązałoby się z uzyskaniem odsetka żywych urodzeń w zakresie od 33% do 42%.

Nie mamy pewności co do wpływu stosowania nolasibanu na odsetek poronień. W klinice, w której wskaźnik poronień wynosi 2% na cykl bez stosowania leków blokujących działanie oksytocyny, zastosowanie nolasibanu wiązałoby się z uzyskaniem odsetka poronień wynoszącego od 1% do 4%.

Dane naukowe sugerują, że stosowanie nolasibanu zwiększa odsetek żywych urodzeń w porównaniu z niestosowaniem antagonistów oksytocyny. W klinice, w której ciąże kliniczne stanowiły 35% na cykl bez stosowania leków blokujących działanie oksytocyny, zastosowanie nolasibanu wiązałoby się z uzyskaniem odsetka ciąż klinicznych wynoszącego od 35% do 45%.

Dowody dla wszystkich rodzajów leków dotyczące innych działań niepożądanych, takich jak ciąża mnoga (ciąża bliźniacza, trojacza itd.), ciąża rozwijająca się poza macicą, niepożądana reakcja na leki lub wady wrodzone (wady obecne od urodzenia) były niewystarczająco udokumentowane lub niejednoznaczne.

Jakość danych
Dane naukowe były zarówno bardzo niskiej, jak i wysokiej jakości. Głównymi ograniczeniami danych naukowych były niedostateczne opisy metod badawczych oraz brak dokładności ze względu na małą liczbę badań i niewielką liczbę przypadków.