Kluczowe informacje

- Ze względu na brak solidnych danych naukowych, korzyści i ryzyko związane ze stosowaniem doksapramu (leku stosowanego w przypadkach, gdy konieczna jest stymulacja oddychania) w zapobieganiu lub leczeniu przerw w oddychaniu u wcześniaków są niejasne. Nie znaleźliśmy danych na temat długoterminowych skutków leczenia.

- Doksapram może być nieco lepszy niż brak leczenia w zakresie zmniejszania liczby epizodów zatrzymania oddechu przy niewielkiej lub żadnej różnicy w odniesieniu do zdarzeń niepożądanych. Doksapram może nieznacznie pomagać, lub nie pomagać wcale, w samodzielnym oddychaniu dziecka bez wsparcia aparatury.

- Publikacje, które odnaleźliśmy, zostały napisane ponad 20 lat temu. Jednak, aktualnie w tym zakresie trwają dwa badania, które mogą dostarczyć informacji na temat stosowania doksapramu.

Czym jest bezdech wcześniaczy?

Bezdech wcześniaczy jest częstym problemem u przedwcześnie urodzonych dzieci. Bardzo małe dzieci czasami "zapominają" oddychać, a gdy wstrzymują oddech na 20 sekund lub dłużej, lub gdy te epizody prowadzą do zmian w rytmie serca i wartościach tlenu, nazywa się to bezdechem. Epizody bezdechu mogą mieć negatywny wpływ na rozwój dziecka w ciągu jego życia.

Jak zwykle leczy się wcześniaki?

Lekarze zazwyczaj leczą epizody zatrzymania oddechu lekami, które stymulują mózg dziecka do oddychania. Leki te nazywane są metyloksantynami, a najbardziej znanym z nich jest kofeina.

Czego chcieliśmy się dowiedzieć?

Chcieliśmy dowiedzieć się, czy doksapram, lek stymulujący, który różni się od metyloksantyn, może pomóc w leczeniu lub zapobieganiu epizodom zatrzymania oddechu. Chcieliśmy również sprawdzić, czy stosowanie doksapramu wiąże się z występowaniem zdarzeń niepożądanych.

Co zrobiliśmy?

Wyszukaliśmy badania, w których porównywano doksapram, sam lub z metyloksantyną, z brakiem leczenia lub leczeniem alternatywnym w ramach terapii lub zapobiegania epizodom zatrzymania oddechu lub we wspomaganiu niemowląt w samodzielnym oddychaniu bez wspomagania maszynowego.

Porównaliśmy i podsumowaliśmy wyniki badań i oceniliśmy zaufanie względem zebranych danych naukowych w oparciu o takie czynniki, jak metodyka badań i liczebność badanej grupy.

Czego się dowiedzieliśmy?

Znaleźliśmy osiem badań, w których uczestniczyło 248 wcześniaków w wieku ciążowym od 25 do 32 tygodni (od pierwszego dnia ostatniej miesiączki kobiety do porodu). Największe badanie dotyczyło 56 niemowląt, a najmniejsze - 10 niemowląt. Doksapram i inne leki podawano we wlewie dożylnym. Żadne z badań nie dotyczyło zapobiegania zdarzeniom wstrzymania oddechu. Trzy badania koncentrowały się na lekach stosowanych w celu ułatwienia niemowlętom samodzielnego oddychania bez wsparcia aparatury, podczas gdy pięć dotyczyło leczenia przypadków zatrzymania oddechu.

Doksapram może działać nieco lepiej niż brak leczenia w zmniejszaniu epizodów, w których dzieci przestają oddychać na kilka sekund, przy niewielkiej lub żadnej różnicy w zakresie zdarzeń niepożądanych w porównaniu z brakiem leczenia lub innymi lekami stosowanymi w tym samym celu. Nie wiemy, czy doksapram ma wpływ na występowanie zdarzeń wstrzymania oddechu lub na potrzebę maszynowego wspomagania oddechu w porównaniu z innymi metodami leczenia.

Podczas próby przestawienia wentylowanych niemowląt na samodzielne oddychanie, doksapram może wspomagać działanie innych powszechnie stosowanych leków w zmniejszeniu epizodów zatrzymania oddechu i może skrócić czas wspomagania tlenem, nawet jeśli jego skuteczność w zakresie zaprzestania wspomagania maszynowego jest bardzo niska lub nie ma jej wcale. Wpływ doksapramu na zdarzenia niepożądane jest w tej sytuacji niejasny.

Jakie są ograniczenia zgromadzonych danych naukowych?

Mamy niewielkie zaufanie do danych naukowych, ponieważ nie wszystkie badania dostarczyły danych na temat wszystkich interesujących nas kwestii. Dostępne dane dotyczą niewielu niemowląt z bardzo małą liczbą zdarzeń będących przedmiotem zainteresowania.

Na ile aktualne są przedstawione dane naukowe?

Dane naukowe są aktualne do marca 2023 roku.