سوال مطالعه مروری

ما می‌خواستیم از این مرور شواهدی به‌دست آوریم که نشان دهد تکنولوژی کمکی می‌تواند به افراد مبتلا به دمانس کمک کند تا بر برخی از تاثیرات ناشی از مشکلات حافظه خود غلبه کنند یا خیر.

پیشینه

دمانس منجر به مشکلات مربوط به حافظه می‌شود به‌طوری که انجام فعالیت‌های روزمره را، مانند آشپزی، یادآوری قرار ملاقات‌ها، و مصرف دارو بسیار دشوار می‌سازد. مشکلات حافظه‌ای که تجربه می‌شوند، می‌توانند تاثیر منفی زیادی بر افراد مبتلا به این بیماری داشته باشند، و ممکن است منجر به سردرگمی، اضطراب، خجالت، یا افسردگی شوند. این کاهش توانایی انجام فعالیت‌های روزانه می‌تواند باعث استرس مراقبین خانواده شود که نگران امنیت و بهزیستی (well-being) فرد مبتلا هستند. طیف وسیعی از دستگاه‌های الکترونیکی - که اغلب به‌عنوان تکنولوژی کمکی (Assistive Technology; AT) که در طول این مرور مورد استفاده قرار گرفت، و گاهی به عنوان تکنولوژی کمکی الکترونیکی (Electronic Assistive Technology; EAT) شناخته می‌شوند - برای حمایت از افراد مبتلا به دمانس ایجاد شده‌اند. این دستگاه‌ها را می‌توان به چهار گروه طبقه‌بندی کرد که با اطلاعات کلی و شخصی (به عنوان مثال نمودار‌های اجتماعی دیجیتال)، حمایت عملی از مشکلات ناشی از نشانه‌های دمانس، به‌ویژه از دست دادن حافظه (مانند جعبه‌های الکترونیکی توزیع قرص، دفتر خاطرات الکترونیکی)، حمایت با تماس و مشارکت اجتماعی (به عنوان مثال تلفن‌های تصویری، روبات‌های «حیوان خانگی» تعاملی)، و حمایت با خطرات درک شده مربوط به سلامت و ایمنی (به‌عنوان مثال دستگاه‌های ردیابی، حسگرهای سقوط) حمایت می‌شوند. در این مرور، روی دستگاه‌هایی متمرکز شدیم که به افراد برای مدیریت مشکلات حافظه آنها کمک می‌کرد. ما می‌خواستیم بدانیم که AT به افرادی که مشکلات حافظه به علت دمانس دارند، در انجام فعالیت‌های روزانه آنها کمک می‌کند یا خیر، و اینکه آنها را کمتر به دیگران وابسته می‌کند، کیفیت زندگی آنها را بهبود می‌بخشد یا بر پذیرش آنها در مراکز مراقبت‌های سازمانی موثر است یا خیر. هم‌چنین می‌خواستیم بدانیم که تاثیری بر خانواده و هزینه مراقبین دارد یا خیر.

ویژگی‌های مطالعه

ما به‌طور سیستماتیک به جست‌وجوی تمام مطالعات پژوهشی پرداختیم که AT را با اختصاص دادن افراد مبتلا به دمانس به‌طور تصادفی به یک دستگاه AT یا «مراقبت معمول» یا یک محلول غیر-تکنولوژیکی برای حمایت از حافظه و سپس مقایسه پیامدها ارزیابی کردند. جست‌وجوی ما تمام شواهد موجود را تا 10 نوامبر 2016 وارد کرد.

نتایج کلیدی

هیچ مطالعه‌ای را نیافتیم که معیارهای ورود ما را داشته باشد.

کیفیت شواهد

این مرور، منابع علمی زیادی را در مورد توسعه AT شناسایی کرد، از جمله گزارش‌های محققانی که با افراد مبتلا به دمانس و مراقبین آنها کار می‌کردند تا نوع و طراحی AT را که ممکن بود مفید باشد تعیین کنند. هم‌چنین دستورالعمل‌های نوشته شده زیادی برای متخصصین سلامت و کاربران بالقوه AT وجود داشت. تعدادی مطالعه کوچک یافتیم که اثربخشی دستگاه‌های AT وارد شده را تست کردند؛ اما روش‌های استفاده شده برای داشتن معیارهای مرور، به اندازه کافی از کیفیت بالا برخوردار نبودند. بنابراین نمی‌توانیم مطمئن باشیم که AT واقعا می‌تواند به افراد مبتلا به دمانس کمک کند تا مشکلات حافظه خود را مدیریت کنند یا خیر. معتقدیم پژوهش بیشتری در این زمینه باید انجام شود.