سوال مطالعه مروری
بررسی دقت تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، یک ابزار تصویربرداری پزشکی برای گرفتن عکس‌های دقیق از داخل بدن، در ارزیابی آپاندیسیت.
چرا تشخیص آپاندیسیت مهم است؟
آپاندیسیت یک وضعیت بسیار شایع است که معمولا با جراحی اورژانسی درمان می‌شود، اما تشخیص آن دشوار است. از هر چهار بیمار، یک نفر ممکن است به اشتباه مبتلا به آپاندیسیت تشخیص داده شود. ابزاری مانند MRI می‌توانند به تشخیص سریع و زودهنگام آپاندیسیت کمک کنند.
در این مرور چه موضوعی بررسی شد؟
دقت MRI را برای تشخیص آپاندیسیت در همه بیماران بررسی کردیم.
نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
نتایج 58 مطالعه را با مشارکت 7462 شرکت‌کننده برای محاسبه دقت MRI آنالیز کردیم. نتایج این مطالعات نشان می‌دهد که از نظر تئوری، اگر MRI در 1000 بیمار مشکوک به آپاندیسیت استفاده شود که در آن 250 بیمار واقعا آپاندیسیت داشتند، آنگاه:
• تخمین زده می‌شود که نتیجه MRI نشان‌دهنده وجود آپاندیسیت در 250 بیمار خواهد بود، که از این تعداد 12 نفر واقعا مبتلا به آپاندیسیت نیستند؛ و
• از 750 بیماری که نتیجه MRI نشان‌دهنده عدم-وجود آپاندیسیت است، 30 نفر واقعا مبتلا به آپاندیسیت هستند.
زمانی که MRI به‌طور خاص به ارزیابی بزرگسالان، زنان باردار، و کودکان پرداخت، بسیار دقیق بود.
نتایج مطالعات این مرور تا چه اندازه قابل اعتماد هستند؟
مشکلاتی در نحوه انجام اغلب مطالعات وجود داشت که ممکن است منجر به دقیق‌تر نشان دادن MRI از آنچه که واقعا هست، شود.
نتایج این مرور برای چه کسانی کاربرد دارد؟
نتایج برای افراد مشکوک به آپاندیسیت، از جمله بزرگسالان، زنان باردار، و کودکان اعمال می‌شوند. بیشتر مطالعات در اروپا و آمریکای شمالی در بیمارستان‌های بزرگ دانشگاهی انجام شدند. بیماران اغلب تحت سونوگرافی بدون دریافت یک نتیجه روشن قرار گرفتند.
پیام‌های کلیدی این مرور چه هستند؟
بر اساس نتایج مطالعات انجام شده در این مرور، به نظر می‌رسد MRI یک ابزار بسیار دقیق برای تشخیص آپاندیسیت باشد. احتمال تشخیص اشتباهی آپاندیسیت یا آپاندیسیت از دست رفته کمتر از 5% بود. با این حال، از آنجایی که بیشتر مطالعات وارد شده دارای مشکلاتی بودند، نمی‌توانیم به نتایج آنها کاملا اعتماد داشته باشیم. اگرچه MRI امیدوارکننده است، تا زمانی که مطالعات بهتری انجام نشوند، نمی‌توانیم استفاده از MRI را برای تشخیص آپاندیسیت به‌طور قاطع توصیه کنیم.
این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟
مطالعات منتشر شده تا فوریه 2021 را جست‌وجو کرده و از آنها استفاده کردیم.
به نظر می‌رسد MRI در تائید و رد آپاندیسیت حاد در بزرگسالان، کودکان، و زنان باردار، بدون در نظر گرفتن پروتکل، بسیار دقیق است. کیفیت روش‌شناسی مطالعات وارد شده عموما به دلیل استانداردهای ناقص و پائین پیگیری در سطح پائین قرار داشت، بنابراین برآوردهای خلاصه از حساسیت و ویژگی ممکن است دارای سوگیری باشند. با توجه به تعداد بسیار کم مطالعاتی با کیفیت بالا، نتوانستیم تاثیر و جهت سوگیری احتمالی را ارزیابی کنیم. مطالعاتی که پروتکل‌های MRI را با یکدیگر مقایسه کردند اندک بودند، و اگرچه هیچ تاثیری را از متغیرهای پروتکل MRI بر تخمین‌های خلاصه دقت تست پیدا نکردیم، نتایج ما این موضوع را رد نمی‌کنند که برخی از پروتکل‌های MRI دقیق‌تر از دیگر موارد هستند.
آپاندیسیت (appendicitis) هم‌چنان به عنوان یک بیماری دشوار برای تشخیص باقی مانده و معمولا از روش‌های کمکی تصویربرداری در این زمینه استفاده می‌شود. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (magnetic resonance imaging; MRI) یک روش تصویربرداری است که می‌تواند برای تشخیص آپاندیسیت به کار رود. این روش معمولا به عنوان مدالیتی تصویربرداری خط-اول برای آپاندیسیت در نظر گرفته نمی‌شود، اما دقت تشخیصی گزارش شده از آن در برخی مطالعات معادل اسکن توموگرافی کامپیوتری (computed tomography; CT) است. از آنجایی که MRI بیماران را در معرض اشعه قرار نمی‌دهد، یک روش تصویربرداری جذاب به ویژه در زنان و کودکان به حساب می‌آید.
هدف اولیه، تعیین دقت تشخیصی MRI برای تشخیص آپاندیسیت در همه بیماران بود.
اهداف ثانویه:
بررسی دقت MRI در زیر-گروه‌های زنان باردار، کودکان، و بزرگسالان.
بررسی تاثیر بالقوه متغیرهای اسکن MRI مانند سکانس‌ها (sequences)، ضخامت برش (slice thickness) یا میدان دید (field of view).
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE، و Embase را تا فوریه 2021 جست‌وجو کردیم. منابع مطالعات وارد شده و دیگر مرورهای سیستماتیک را برای شناسایی مطالعات بیشتر جست‌وجو کردیم. مطالعات منتشر نشده، منتشر شده به زبانی دیگر، یا گذشته‌نگر را حذف نکردیم.
مطالعاتی را وارد کردیم که پیامد یک اسکن MRI را برای آپاندیسیت مشکوک با استاندارد مرجع بافت‌شناسی (histology)، یافته‌های حین جراحی، یا پیگیری بالینی مقایسه کردند. سه عضو تیم مطالعه به‌طور مستقل نتایج جست‌وجو را برای مطالعات واجد شرایط فیلتر کردند.
به‌طور جداگانه داده‌های مطالعه را استخراج کرده و کیفیت مطالعه را با استفاده از ابزار Quality Assessment of Studies of Diagnostic Accuracy - Revised (QUADAS-2) ارزیابی کردیم. از مدل دو-متغیره (bivariate model) برای محاسبه تخمین‌های تجمعی از حساسیت (sensitivity) و ویژگی (specificity) استفاده کردیم.
تعداد 58 مطالعه را با داده‌های کافی برای انجام متاآنالیز شناسایی کردیم که در مجموع شامل 7462 شرکت‌کننده (1980 مبتلا به و 5482 بدون آپاندیسیت حاد) بودند. برآوردهای حساسیت از 0.18 تا 1.0؛ و برآوردهای ویژگی از 0.4 تا 1.0 متغیر بودند. خلاصه حساسیت معادل 0.95 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.94 تا 0.97)؛ و خلاصه ویژگی معادل 0.96 (95% CI؛ 0.95 تا 0.97) بودند. مقادیر حساسیت و ویژگی در تجزیه‌وتحلیل زیر-گروه برای زنان باردار (حساسیت: 0.96 (95% CI؛ 0.88 تا 0.99)؛ ویژگی: 0.97 (95% CI؛ 0.95 تا 0.98)؛ 21 مطالعه، 2282 زن)؛ کودکان (حساسیت: 0.96 (95% CI؛ 0.95 تا 0.97)؛ ویژگی: 0.96 (95% CI؛ 0.92 تا )0.98؛ 17 مطالعه، 2794 کودک)؛ و بزرگسالان (حساسیت: 0.96 (95% CI؛ 0.93 تا 0.97)؛ ویژگی: 0.93 (95% CI؛ 0.80 تا 0.98)؛ 9 مطالعه، 1088 شرکت‌کننده)، هم‌چنین تکنیک‌های مختلف اسکن، بالا باقی ماندند. در یک کوهورت فرضی از 1000 بیمار، 12 مورد نتیجه مثبت-کاذب و 30 مورد نتیجه منفی-کاذب وجود دارد. کیفیت روش‌شناسی مطالعات وارد شده ضعیف بود، و سطح خطر سوگیری (bias) در 53% تا 83% از حوزه‌های QUADAS-2، بالا یا نامشخص بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.