چرا مرحله‌بندی دقیق رابدومیوسارکوم مهم است؟
رابدومیوسارکوم (rhabdomyosarcoma; RMS) حدود 3% تا 5% درصد از سرطان‌های دوران کودکی را تشکیل می‌دهد. درمان شامل شیمی‌درمانی چند-دارویی و جراحی و/یا رادیوتراپی است. درمان بیماران جدیدا تشخیص داده شده به وسعت سرطان بستگی دارد. بقای پنج ساله برای بیماران مبتلا به بیماری موضعی حدود 75% است، در حالی که این میزان در بیماران مبتلا به بیماری که به قسمت(های) مختلف بدن (بیماری متاستاتیک) گسترش یافته، کمتر از 30% گزارش شد. بقای بیماران دچار متاستاز به تعداد متاستازها و همچنین محل(های) متاستازها بستگی دارد. مرحله‌بندی دقیق وسعت بیماری از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا عدم شناخت بیماران مبتلا به بیماری متاستاتیک منجر به کم-درمانی می‌شود، در حالی که تشخیص نادرست ضایعات به عنوان متاستاز، به درمان بیش از حد آنها می‌انجامد. 18F-FDG-PET/CT یک تکنیک تصویربرداری ویژه است که می‌تواند در تجسم وسعت بیماری در بیماران مبتلا به RMS جدیدا تشخیص داده شده مفید باشد. با این حال، در حال حاضر دقت (توانایی جداسازی متاستازهای RMS از سایر ضایعات) 18F-FDG-PET/CT ناشناخته است.
هدف از انجام این مرور چه بود؟
ما می‌خواستیم بدانیم 18F-FDG-PET/CT در تشخیص متاستازهای استخوان و ریه و درگیری غدد لنفاوی در بیماران مبتلا به RMS جدیدا تشخیص داده تا چه اندازه دقیق است.
در این مرور چه موضوعی بررسی شد؟
بانک‌های اطلاعاتی منابع علمی را برای یافتن مطالعاتی جست‌وجو کردیم که به مقایسه نتایج 18F-FDG-PET/CT با ارزیابی مرحله‌بندی استاندارد (بررسی بافت‌شناسی (استفاده از میکروسکوپ برای بررسی بافت‌ها و سلول‌ها) یا نتایج سایر روش‌های تصویربرداری که توسط تومور-بورد چند-رشته‌ای مورد بحث قرار گرفتند، پرداختند. مزیت استفاده از 18F-FDG-PET/CT در مقایسه با ارزیابی‌های مرحله‌بندی استاندارد عبارت است از کاربرد 18F-FDG-PET/CT به عنوان یک تست تشخیصی واحد در تشخیص متاستازها، در نتیجه کاهش بار بیمار و کاهش قرار گرفتن وی در معرض اشعه.
نتایج اصلی
دو مطالعه را، که در مجموع شامل 36 شرکت‌کننده بودند، وارد این مطالعه مروری کردیم. به دلیل تعداد اندک شرکت‌کنندگان در مطالعات وارد شده و وجود تفاوت‌ها در کیفیت مطالعات، قادر به محاسبه مقادیر خلاصه حساسیت (نسبتی از بیماران که بیماری را داشته و نتیجه مثبت دریافت کردند) و ویژگی (نسبتی از بیماران که این عارضه را نداشته و نتیجه آزمایش آنها منفی است) نبودیم، و نتایج گزارش شده باید با احتیاط تفسیر شوند.
دو مطالعه وارد شده حساسیت و ویژگی معادل 100% را برای 18F-FDG-PET/CT در تشخیص متاستازهای استخوانی گزارش کردند. حساسیت برای تشخیص متاستازهای ریه در یک مطالعه معادل 50%، و در مطالعه دیگر قابل تخمین نبود؛ ویژگی از 96% تا 100% متغیر بود. در هر دو مطالعه، حساسیت برای تشخیص درگیری غدد لنفاوی 100%، و ویژگی آن بین 89% و 100% بود.
نتایج مطالعات این مرور تا چه اندازه قابل اعتماد هستند؟
محدودیت اصلی این مرور آن بود که یافته‌ها فقط بر اساس دو مطالعه با مجموع 36 شرکت‌کننده بنا شدند و با توجه به طراحی مطالعات، آنها را در معرض خطر بالای سوگیری در حوزه‌های خاص در نظر گرفتیم.
در مطالعات وارد شده، تاییدیه هیستوپاتولوژی (بررسی میکروسکوپی بافت)، برترین استاندارد مرجع (بهترین روش موجود برای تعیین وجود یا عدم وجود شرایط) برای تعیین متاستازهای RMS از دیگر ضایعات در نظر گرفته شد؛ با این حال، این روش ارزیابی در همه شرکت‌کنندگان صورت نگرفت. در مواردی که هیچ موردی از تائیدیه هیستوپاتولوژی وجود نداشت، قضاوت تومور-بورد چند-رشته‌ای استاندارد مرجع در نظر گرفته شد. این قضاوت تا حدی بر اساس نتایج تصویربرداری 18F-FDG-PET/CT بود، که به‌طور بالقوه منجر به تخمین بیش از حد حساسیت و ویژگی شد. علاوه بر این، در یک مطالعه همه شرکت‌کنندگان تحت روش‌های تشخیصی یکسانی قرار گرفتند، در حالی که در مطالعه دیگر این مورد برای همه شرکت‌کنندگان صادق نبود؛ این مطالعه آنچه را که یک نتیجه مثبت برای 18F-FDG-PET/CT در نظر گرفته شد، به روشنی توصیف نکرد. این موضوع ممکن است نتایج را با سوگیری مواجه کرده باشد.
کاربردهای این مرور چه هستند؟
تعداد کل مطالعات و شرکت‌کنندگان آنقدر اندک بود که به ما اجازه نداد به نتیجه‌گیری قطعی برسیم. انجام مطالعات بزرگ برای ارزیابی دقت 18F-FDG-PET/CT در بیماران مبتلا به RMS مورد نیاز است.
این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟
به جست‌وجوی مطالعات منتشر شده از سال 1966 تا 23 دسامبر 2020 پرداخته و از آنها استفاده کردیم.
دقت تشخیصی 18F-FDG-PET/CT برای تشخیص متاستازهای استخوان، ریه، و غدد لنفاوی فقط در دو مطالعه گزارش شد که در مجموع فقط 36 شرکت‌کننده را با RMS جدیدا تشخیص داده شده وارد کردند. به دلیل تعداد اندک مطالعات (و شرکت‌کنندگان)، در حال حاضر شواهد کافی برای تعیین دقیق دقت تشخیصی 18F-FDG-PET/CT در تشخیص متاستازهای دوردست وجود ندارد. انجام مطالعات سری بزرگتر برای ارزیابی دقت تشخیصی 18F-FDG-PET/CT در شناسایی متاستازها در بیماران مبتلا به RMS ضروری است.
رابدومیوسارکوم (rhabdomyosarcoma; RMS) شایع‌ترین سارکوم بافت نرم در کودکان بوده و می‌تواند در کل بدن ظاهر شود. پیش‌آگهی بقای بیماران مبتلا به RMS که جدیدا تشخیص داده شده باشند، به عوامل متعددی مانند هیستولوژی، محل تومور، و وسعت بیماری، بستگی دارد. بیماران مبتلا به بیماری متاستاتیک در زمان تشخیص، در مقایسه با بیماران مبتلا به بیماری موضعی، پیش‌آگهی ضعیفی را نشان می‌دهند. بنابراین مرحله‌بندی مناسب در آن زمان، نقش مهمی را در انتخاب رژیم درمانی درست برای هر بیمار بازی می‌کند.
توموگرافی انتشار پوزیترون (positron emission tomography; PET) با فلوئورین-18- فلوئورودئوکسی‌گلوکز (18F-FDG) یک تکنیک تصویربرداری عملکردی مولکولار است که از افزایش گلیکولیز سلول‌های سرطانی برای به تصویر کشیدن اطلاعات ساختاری و فعالیت متابولیکی آنها استفاده می‌کند. 18F-FDG-PET همراه با توموگرافی کامپیوتری (computed tomography; CT) می‌تواند به مرحله‌بندی دقیق وسعت بیماری در بیماران مبتلا به RMS جدیدا تشخیص داده شده کمک کند. در این مرور، هدف ما ارزیابی این موضوع بود که 18F-FDG-PET می‌تواند جایگزین روش‌های تصویربرداری دیگر برای مرحله‌بندی متاستازهای دوردست در RMS باشد یا خیر.
تعیین دقت تشخیصی تصویربرداری 18F-FDG-PET/CT برای تشخیص متاستازهای استخوان، ریه، و غدد لنفاوی در بیماران مبتلا به RMS در اولین تشخیص.
ما MEDLINE در PubMed (از 1966 تا 23 دسامبر 2020) و Embase در Ovid (از 1980 تا 23 دسامبر 2020) را برای یافتن مطالعات بالقوه مرتبط جست‌وجو کردیم. همچنین فهرست منابع مطالعات مرتبط و مقالات مروری را بررسی کرده؛ خلاصه مقالات کنفرانس‌ها را غربالگری کرده؛ و با نویسندگان مطالعات وارد شده و دیگر متخصصان در زمینه RMS برای کسب اطلاعات در مورد هر گونه مطالعات در حال انجام یا منتشر نشده تماس گرفتیم. هیچ گونه محدودیت زبانی را اعمال نکردیم.
مطالعات مقطعی را شامل بیماران مبتلا به RMS جدیدا تشخیص داده شده، چه آینده‌نگر یا گذشته‌نگر، در صورتی وارد کردیم که دقت تشخیصی 18F-FDG-PET/CT را در تشخیص درگیری غدد لنفاوی یا متاستازهای استخوانی یا متاستازهای ریه یا ترکیبی از این موارد گزارش کردند. مطالعاتی را وارد کردیم که نتایج تصویربرداری 18F-FDG-PET/CT را با نتایج هیستولوژی یا با ارزیابی انجام شده توسط تومور-بورد چند-رشته‌ای به عنوان استاندارد مرجع مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم انتخاب مطالعه، استخراج داده‌ها، و ارزیابی کیفیت روش‌شناسی مطالعه را بر اساس ابزار ارزیابی کیفیت مطالعات دقت تشخیصی 2 (QUADAS-2) انجام دادند. داده‌ها را برای سه پیامد (درگیری غدد لنفاوی و متاستازهای ریه و استخوان) به‌طور جداگانه آنالیز کردیم. داده‌ها را از جداول 2×2 (شامل مثبت واقعی، مثبت کاذب، منفی واقعی و منفی کاذب) برای محاسبه حساسیت و ویژگی در هر مطالعه و 95% فواصل اطمینان متناظر با آنها به دست آوردیم. به دلیل تعداد اندک مطالعات و ناهمگونی قابل توجه میان مطالعات، انجام یک متاآنالیز رسمی امکان‌پذیر نبود.
دو مطالعه معیارهای ورود را به مطالعه داشتند. دقت تشخیصی 18F-FDG-PET/CT در هر دو مطالعه گزارش شد، که در مجموع شامل 36 شرکت‌کننده بودند. هر دو مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری (bias) برای دامنه استاندارد مرجع قرار داشتند. یک مطالعه را در معرض خطر بالای سوگیری برای آزمون شاخص دامنه و جریان و زمان‌بندی در نظر گرفتیم. حساسیت و ویژگی 18F-FDG-PET/CT برای تشخیص متاستازهای استخوانی در هر دو مطالعه 100% بود (95% فاصله اطمینان (CI) برای حساسیت در مطالعه اول 29% تا 100% و 40% تا 100% در مطالعه دوم؛ 95% CI برای ویژگی در مطالعه اول 83% تا 100% و در مطالعه دوم 66% تا 100% گزارش شد). حساسیت گزارش شده 18F-FDG-PET/CT برای تشخیص متاستازهای ریوی محاسبه نشد زیرا فقط دو شرکت‌کننده در مطالعه دوم متاستاز ریوی را نشان دادند، که یکی از آنها توسط 18F-FDG-PET/CT شناسایی شد. ویژگی گزارش شده معادل 96% (95% CI؛ 78% تا 100%) در مطالعه اول و 100% (95% CI؛ 72% تا 100%) در مطالعه دوم بود. حساسیت گزارش شده برای تشخیص درگیری غدد لنفاوی معادل 100% (95% CI؛ 63% تا 100% در مطالعه اول و 40% تا 100% در مطالعه دوم) بود؛ ویژگی گزارش شده برابر با 100% (95% CI؛ 78% تا 100%) در مطالعه اول و 89% (95% فاصله اطمینان (CI 52% تا 100%) در مطالعه دوم گزارش شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.