پیشینه
شرایطی که از پمپاژ موثر قلب پیشگیری می‌کنند، علت اصلی مرگ‌ومیر در جهان بر شمرده می‌شوند. یک حمله قلبی، شایع‌ترین وضعیتی است که باعث می‌شود قلب از پمپاژ خون ناتوان شود (به آن شوک کاردیوژنیک (cardiogenic shock) گفته می‌شود)، اما دلایل دیگری نیز نظیر عفونت‌های ویروسی، بیماری دریچه قلب و مشکلات عضله در این امر دخیل هستند. هنگامی که عضله قلب آنقدر آسیب دیده که دیگر قادر به پمپاژ موثر خون نیست، باید عملکرد آن بهبود یابد یا آسیب به ارگان و مرگ‌ومیر رخ می‌دهد. حتی با بهترین درمان‌هایی که در حال حاضر در دسترس هستند، خطر مرگ بسیار بالا است. دستگاه‌های کمک مکانیکی (mechanical assist device; MAD) که می‌توانند به قلب در پمپاژ موثرتر کمک کنند، ساخته شده‌اند تا قلب فرصت پیدا کند آسیب خود را بهبود بخشد.
با این حال، شواهد برای این درمان‌ها پراکنده و اندک است و هدف از انجام این مرور، ارزیابی این موضوع است که این دستگاه‌ها به افراد بیشتری برای زنده ماندن کمک می‌کنند یا خیر. ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (مطالعات بالینی که افراد به‌طور تصادفی در یکی از دو یا چند گروه درمانی قرار می‌گیرند) را ارزیابی کردیم که در آنها از این دستگاه‌ها استفاده شد و پیامد استفاده از دستگاه را با افرادی مقایسه کردند که این دستگاه را دریافت نکرده و در عوض با بهترین درمان دارویی (داروهایی که به قلب در پمپاژ خون کمک می‌کنند) تحت معالجه قرار گرفتند.
نتایج
شواهد تا 25 نوامبر 2019 به‌روز است.
ما پنج کارآزمایی را شامل 162 فرد شناسایی کردیم که به دلیل نارسایی قلبی در شوک بودند. این افراد به‌طور تصادفی از دستگاه‌های کمک مکانیکی با بهترین روش مدیریت بالینی موجود یا فقط از بهترین مدیریت درمان دارویی موجود (شامل داروهایی برای کمک به پمپاژ موثرتر قلب) بهره بردند.
به دلیل دشواری در محاسبه سوگیری (bias)، کیفیت شواهد بسیار پائین بود (عدم امکان پنهان‌سازی این واقعیت که شخصی دستگاه کمک مکانیکی دریافت می‌کند، دشواری در ورود شرکت‌کنندگان، اخذ رضایت شخصی هنگامی که فردی در آستانه مرگ است، و تنوع در پروتکل‌های مربوط به زمان‌بندی دستگاه‌ها و انواع دستگاه‌های مورد استفاده).
داده‌ها نشان دادند که در صورت استفاده از یک دستگاه به همراه بهترین مدیریت درمان دارویی موجود یا بهترین مدیریت درمان دارویی موجود به‌تنهایی، تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر بقای بیمار طی 30 روز مشاهده می‌شود. با این حال، در مورد این یافته‌ها نامطمئن هستیم.
وقوع عوارضی مانند سپسیس، پدیده‌های ترومبوآمبولیک، خونریزی و حوادث عمده قلبی‌عروقی در گروه MAD و گروه کنترل، در طول مطالعات کم نبودند، اما به دلیل وجود تناقض در تعاریف و گزارش‌دهی حوادث جانبی، نمی‌توان این موارد را ترکیب کرد.
در حال حاضر چهار کارآزمایی در دست انجام است. آنها در حال ارزیابی هستند که می‌توانند با انتخاب افرادی که به احتمال بیشتری از این رویکرد سود می‌برند، پیامدها را بهبود بخشند یا خیر.
نتیجه‌گیری‌‌ها
در نتیجه‌گیری، این مرور قادر به ارزیابی این موضوع نبود که دستگاه‌های کمک مکانیکی به افراد مبتلا به شوک کاردیوژنیک ناشی از نارسایی قلبی کمک می‌کنند یا خیر. ما منتظر نتایج کارآزمایی‌های در حال انجام هستیم، که پیش‌بینی می‌کنیم کمک کنند تا روشن شود این دستگاه‌ها به افراد در بقا به همراه یک بهبودی کامل کمک می‌کنند یا خیر.
هیچ شواهدی از این مرور در مورد مزیت حمایت مکانیکی گردش خون در بهبود بقای افراد مبتلا به شوک حاد کاردیوژنیک وجود ندارد. استفاده بیشتر از این فناوری، طبقه‌بندی خطر و بهینه‌سازی پروتکل‌های مورد استفاده، به عنوان دلایل بالقوه عدم وجود مزیت مورد تاکید قرار گرفته و در کارآزمایی‌ها بالینی در حال انجام در حال بررسی هستند.
شوک کاردیوژنیک (cardiogenic shock; CS)، حالتی از هیپوپرفیوژن بحرانی اندام انتهایی، ناشی از یک اختلال اولیه قلبی است. در افراد مبتلا به شوک کاردیوژنیک مقاوم، با وجود حداکثر استفاده از وازوپرسورها، حمایت اینوتروپیک و پمپ بالون داخل-آئورت، مورتالیتی به 100% نزدیک می‌شود. دستگاه‌های کمک مکانیکی (mechanical assist device; MAD)، حمایت مکانیکی گردش خون (mechanical circulatory support; MCS) را فراهم می‌کنند که توانایی حفظ پرفیوژن ارگان حیاتی را برای کاهش بار بطن نارسا دارد، به این ترتیب فشار پر شدن داخل قلبی را کاهش می‌دهد که باعث کاهش احتقان ریوی، کاهش استرس دیواره میوکارد و کاهش مصرف اکسیژن میوکارد می‌شود. این فرضیه ارائه شده تا زمانی را برای بهبود میوکارد فراهم کند (پلی به سوی بهبودی) یا زمان برای این تصمیم‌گیری به دست آید که فرد کاندید استفاده طولانی‌مدت از دستگاه کمک بطنی (ventricular assist device; VAD) به عنوان پلی برای پیوند قلب یا به عنوان یک مقصد درمانی با VAD طولانی‌مدت هست یا خیر.
ارزیابی این که دستگاه‌های کمک مکانیکی باعث بهبود بقا در افراد مبتلا به شوک حاد کاردیوژنیک می‌شوند یا خیر.
در نوامبر 2019، CENTRAL؛ MEDLINE (OVID)؛ Embase (OVID) و Web of Science را جست‌وجو کردیم. علاوه بر این، به جست‌وجو در سه پایگاه ثبت کارآزمایی در آگوست 2019 پرداختیم. ما فهرست منابع را غربالگری کرده و برای کسب اطلاعات بیشتر با متخصصان این زمینه تماس گرفتیم. محدودیت‌های زبانی اعمال نشدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده روی افراد مبتلا به شوک حاد کاردیوژنیک که به مقایسه دستگاه‌های کمک مکانیکی با بهترین روش مدیریت مراقبت‌های ویژه موجود، از جمله پمپ بالون داخل-آئورت و حمایت اینوتروپیک پرداختند.
ما جمع‌آوری داده‌ها و تجزیهوتحلیل را طبق پروتکل منتشر شده انجام دادیم.
پیامدهای اولیه، عبارت بودند از نرخ بقا تا زمان ترخیص، 30 روز، 1 سال و پیامدهای ثانویه شامل کیفیت زندگی، حوادث عمده قلبی‌عروقی (30 روز/پایان پیگیری)، وابستگی به دیالیز (30 روز/پایان پیگیری)، طول مدت بستری در بیمارستان و طول مدت بستری در بخش مراقبت‌های ویژه و حوادث جانبی عمده بودند.
ما از پنج معیار درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) (محدودیت‌های مطالعه، پایدار ماندن اثر، عدم دقت، غیرمستقیم بودن، و سوگیری (bias) انتشار) برای ارزیابی کیفیت بدنه شواهد استفاده کردیم، زیرا مرتبط با مطالعاتی است که داده‌ها را برای انجام متاآنالیزها برای پیامدهای از پیش تعیین شده فراهم می‌کنند.
خلاصه آمارها برای نقاط پایانی اولیه (primary endpoints) عبارت بودند از خطر نسبی (RR)، نسبت خطر (HR) و نسبت شانس (OR) با 95% فاصله اطمینان (CI).
این جست‌وجو، پنج مطالعه را از 4534 منبع اصلی مرور شده را وارد کرد. دو مطالعه شامل بیماران مبتلا به شوک حاد کاردیوژنیک به هر علتی، بیماران را به‌طور تصادفی برای استفاده از TandemHeart percutaneous VAD تخصیص دادند و سه مطالعه شامل افراد مبتلا به شوک کاردیوژنیک ثانویه به انفارکتوس قلبی حاد که به Impella CP یا بهترین روش مدیریت درمان دارویی، تصادفی‌سازی شدند. متاآنالیز فقط برای ارزیابی بقای 30 روزه انجام شد، زیرا داده‌های کافی برای انجام هرگونه متاآنالیز بیشتری وجود نداشت. نتایج حاصل از پنج مطالعه با 162 شرکت‌کننده نشان داد که دستگاه‌های کمک مکانیکی ممکن است تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر بقای 30 روزه داشته باشند (RR: 1.01؛ 95% CI؛ 0.76 تا 1.35) اما شواهد بسیار نامطمئن است.
وقوع عوارضی مانند سپسیس، پدیده‌های ترومبوآمبولیک، خونریزی و حوادث عمده قلبی‌عروقی در گروه MAD و گروه کنترل، در طول مطالعات کم نبودند، اما به دلیل وجود تناقض در تعاریف و گزارش‌دهی حوادث جانبی، نمی‌توان این موارد را ترکیب کرد.
ما چهار کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را شناسایی کردیم که در حال بررسی دستگاه‌های کمک مکانیکی در شوک حاد کاردیوژنیک هستند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.