Na czym polega problem?
Dzieci z zespołem nerczycowym tracą duże ilości białka z moczem, co powoduje powstawanie obrzęków, szczególnie twarzy, brzucha i nóg. Zwiększa się również ryzyko zakażenia z powodu utraty ważnych białek wykorzystywanych przez dziecięcy układ odpornościowy. Glikokortykosteroidy (GKS), takie jak prednizon, mogą zatrzymać utratę białka, jednak często utrata białka z moczem występuje ponownie (dochodzi do nawrotu). Długotrwałe podawanie dzieciom GKS może prowadzić do zaburzeń wzrastania, rozwoju zaćmy, osteoporozy oraz nadciśnienia tętniczego.

Co zrobiliśmy?
Aby dowiedzieć się, czy istnieją dane naukowe na temat wykorzystania leków innych niż GKS u dzieci z zespołem nerczycowym, oraz aby ocenić jakie były korzyści i szkody wynikające z zastosowania tych leków, przeanalizowaliśmy wyniki 43 badań obejmujących 2541 dzieci.

Czego się dowiedzieliśmy?
W badaniach porównano szereg leków i stwierdzono, że stosowanie cyklofosfamidu, chlorambucylu, cyklosporyny, lewamizolu i rytuksymabu - w porównaniu ze stosowaniem GKS - może zmniejszać ryzyko nawrotu u dzieci z często nawracającym steroidowrażliwym zespołem nerczycowym.

Wnioski

Rytuksymab może być cennym dodatkowym lekiem w terapii często nawracającego zespołu nerczycowego, w którym nawroty utrzymują się mimo leczenia innymi środkami niekortykosteroidowymi. Badania bezpośrednio porównujące różne leki są zbyt małe, aby określić, czy stosowanie któregokolwiek z nich daje większe szanse utrzymania remisji niż pozostałych. Z tego powodu stosowanie lewamizolu, mykofenolanu mofetylu, inhibitorów kalcyneuryny lub środków alkilujących można obecnie rozważać w przypadku dzieci z nawracającym zespołem nerczycowym, uwzględniając preferencje rodziny i lekarza. Potrzebne są nowe, większe badania, w których zostaną porównane efekty leczenia z użyciem różnych leków, aby określić w jaki sposób należy je stosować u dzieci z zespołem nerczycowym.